CONCERT:
Charles Bradley & his Extraordinaires, Lowlands Lima, zaterdag 18 augustus 2012

MUZIEK:
Charles Bradley maakt soul en r&b zoals we die kennen uit de jaren zestig en zeventig. De nummers gaan veelal over verloren liefde, pijn en teleurstelling. Het lijkt alsof hij bij de vertolking van de muziek elk moment waarover hij zingt, ook herbeleeft. Elke gezongen noot komt uit de tenen. Je zou hem kunnen beschrijven als een kruising tussen Sam Cooke, James Brown en Otis Redding.

PLUS:
Na een instrumentaal intro wordt Bradley door zijn toetsenist aangekondigd als the Screaming Eagle of Soul. En schreeuwen kan hij inderdaad; Bradley is gezegend met een krachtige stem die zo rauw is als schuurpapier. Hij is ook een emotionele man die het publiek veelvuldig bedankt voor de liefde die ze hem toont. Toch komt het volkomen oprecht en gemeend over. In de vertolking van zijn nummers schroomt hij ook niet om zijn emoties te tonen. De eerste nummers zijn onvervalste soulballads waarin hij het verdriet voelbaar weet te maken. Direct na het openingsnummer heeft hij het toegestroomde publiek voor zich gewonnen. De opbouw van de set is goed doordacht: halverwege het optreden wordt er omgeschakeld naar meer uptempo soulfunk, waarbij Bradley zijn eigen dans-moves kan laten zien.

MIN:
De trompettist speelt af en toe ook tamboerijn, maar doet dit niet altijd even strak waardoor hij soms uit de pas loopt met de drummer. Zonde van die strakke afterbeat die zo essentieel is voor r&b.

CONCLUSIE:
Charles Bradley overrompelt het publiek met zijn emotionele en tegelijk vermakelijke show. Dit is soul zoals het moet zijn: intens, strak gespeeld, afwisselend en memorabel. Na het laatste nummer verdwijnt de zanger in het publiek, waarschijnlijk om iedereen nog een keer persoonlijk te bedanken voor de getoonde liefde.

CIJFER:
9