CONCERT:
The Antlers, Lowlands India, vrijdag 17 augustus 2012
MUZIEK:
Sfeervolle, dromerige en gedragen indierock met veel elektronische accenten en postrock elementen.
PLUS:
We beginnen het optreden ergens halverwege de tent, de rest is leeg. De band begint met veel galm over de stem van zanger Peter Silberman en zware elektronische lagen van een jongen die zich heeft ingebouwd tussen snoertjes en kastjes. ´Rolled Together´ en ´Parentheses´ verzuipen in de galm, maar omdat de band een tandje bijschakelt in tempo en volume heeft het impact. Tijdens het langgerekt ´No Widows' en 'Drift Dive' maar wat stappen naar voren, het is onverstaanbaar. 'Don't Want Love', het prachtige 'Two', 'Crest' de heren moeten vechten tegen lawaai en de hitte. Inmiddels kun je tikkertje spelen in de tent en plak je met gemak tegen het podium.
MIN:
Halverwege de set rond 'Don’t Want Love' kijkt Silberman even het publiek in. Hij lijkt door te hebben dat dit niet hun dag is. Ze staan hier misplaatst in een te grote tent waar het geluid maar niet goed wil worden. Een dronken vriendenclubje dat midden in een nummer 'nog een liedje, nog een liedje' scandeert, kun je bijna niet kwalijk nemen. De band heeft nul uitstraling of zelfs maar een drupje plezier in de gezichtsuitdrukking. Het is ook niet niets, die zware teksten over huiselijk geweld. Zoveel emotie dat er in de muziek zit, zo dood slaat het hier.
CONCLUSIE:
Je zou je af kunnen vragen wat The Antlers hier doet. Ze hebben in Nederland nog geen deuk in een pakje boter geslagen en staan in een veel te grote tent. Zo zie je ook wat de macht van radio is. Je kunt er tijdens het optreden rustig rondjes fietsen. Helaas moeten we concluderen dat The Antlers geen festivalband is. Niet omdat het te abstract is, maar de heren krijgen het niet voor elkaar deze muziek te vertalen naar een festivalweide. Dit is muziek voor op de veranda, doorpraten is geen ramp, een drankje erbij ook niet. De Cass McCombs-achtige slowjam, 'Hounds' is zo ontzettend goed, maar de slottrack verwaait. Hier zullen geen zieltjes zijn gewonnen. Wellicht op de Charlie-stage bij een ondergaande zon, maar nu lukt het gewoon niet.
CIJFER:
6