#LGW12: Koreless verdwijnt in eigen diepte

Schot gaat als enige op in kale ambient-set

Ingmar Griffioen ,

Nee dat is niet Mark Zuckerberg achter de decks in Ekko, maar wel een jonge, introverte en nerdy jongen, maar dan talentvol in de elektronica-hoek. Hij telt pas 20 levensjaren, maar de Schot Lewis Roberts heeft als Koreless al aardig naam gemaakt en weet Ekko behoorlijk te vullen.

CONCERT
Koreless, Le Guess Who?, EKKO, vrijdag 30 november 2012

MUZIEK
Kale, serene ambient dubstep, 2-step (garage) en techno. Geen fratsen, wel diepgang in atmosferische lagen en het is moeilijk om niet aan triphop te denken bij de engelachtige vocalen met echo in zijn sterke single Lost In Tokyo, die Jamie xx opnam in zijn Essential mix van 2011. Lost In Tokyo kwam uit op het Vase label van de Canadese producer Jacques Greene, die door Thom Yorke op de jonge Schot gewezen was. In januari leverde Koreless al een remix voor een EP van Greene. The Guardian bombardeerde Koreless naar aanleiding van de single tot New Band of the Day en schaarde hem in de hoek van James Blake (vanwege de diepe bassen) en Four Tet.

PLUS

Wat een wereld van verschil met Mo Kolours, die voor hem Ekko trakteerde op een warme, maar fragmentarische set waarop het goed chillen maar slecht dansen was. Op Koreless' set is het goed spacen, maar de minimale atmosferische dubstep is een tikje te kil om echt op je gemak de dansvloer te veroveren. Was Mo Kolours wat onverschillig, Koreless geeft zich over aan totale concentratie. Hij gaat helemaal op in zijn eigen set, die goed opgebouwd is en foutloos, want waarschijnlijk tot in de puntjes voorgeprogrameerd.

MIN
Dat is ook het grote manco van Koreless; er gebeurt zo weinig op het podium dat als iemand de rookmachine aanzet niemand de Schot nog terugvindt. Waar voorganger Mo Kolours de bezoekers nog charmeerde met praatjes, zit Koreless diep in zijn eigen set en doet geen pogingen de afstand naar het publiek te overbruggen.

CONCLUSIE

Probleem is dat Roberts zo'n beetje als enige diep in die set zit. Met de beleving en uitstraling van een platgereden egel kom je er sowieso niet. Koreless is nog erg jong en heeft wellicht nog wat tijd nodig om de kracht van zijn sound naar een live-set te vertalen. Afsluiter Dam Mantle laat zien hoe het ook kan: met veel beleving en schakelend tussen sferen in een vernuftige en verre van eentonige set. Hevig bewegend en gebarend lijkt het in ieder geval voor het nu wel dansende publiek alsof deze Schot live veel toevoegt aan wat ze horen.

CIJFER
6,5