#LGW12: Lower Dens heeft weinig woorden nodig

Band rond Jana Hunter klinkt groots, spannend en loepzuiver

Tekst: Joris Postulart / Foto's: Melissa Houben ,

Het is niet de eerste keer dat Lower Dens in Nederland te zien is - ze speelden zelfs al eens op Le Guess Who - maar wel de eerste keer dat de groep zoveel indruk weet te maken. Nog steeds verkiest de band uit Baltimore haar eigen geluid boven een goede podiumuitstraling, maar weet in de Ekko te overtuigen.

CONCERT
Lower Dens, Le Guess Who?, Ekko, 30 november 2012

MUZIEK
De tussen psychedelica, shoegaze en krautrock manoeuvrerende songs zitten niet boordevol verrassende ideeën, maar weten zo nu en dan wel met een onverwachte melodie de aandacht vast te houden. De repetitieve ritmes en galmende stem doen nog het meest denken aan Beach House en The XX. Bovendien is elke klank weloverwogen, op maat gemaakt en raak. Het streven naar perfectie legt de dromerige Jana Hunter en haar manschappen derhalve geen windeieren, want elk piepje en kraakje past perfect in het geheel.

PLUS
Lower Dens staat bekend om haar goede geluid. Ook vanavond in de Ekko is dat weer perfect in orde. Vanaf de eerste noot vult de band rondom Jana Hunter, die zich overigens niet als frontvrouw opwerpt, de zaal met warme, galmende en vooral spannende klanken. De krakerige tweestemmige zang, meer gebruikt als extra instrument dan als traditionele toplaag, sluit naadloos aan op de muur van gitaren. Drummer en bassist zorgen samen voor een degelijke basis en laten de nummers goed op elkaar aansluiten. Als bij het derde nummer het volume en tempo iets omhoog gaan zit Ekko in een trance en knikt elk hoofd mee op de hypnotiserende tracks van het nieuwste album Nootropics. De set zit enorm knap in elkaar en bouwt langzaam naar een hoogtepunt toe dat, na een intermezzo van noise en galm, komt in de vorm van het up-tempo maar onder de huid kruipende 'Brains'. Hunter heeft weinig woorden nodig om het publiek bij de les te houden. De muziek doet zijn werk en de Ekko is er blij mee. De laag voor laag opgebouwde liedjes, het gebruik van dissonanten en het mooie licht zorgen voor een sfeervol optreden dat beklijft.

MIN
De band uit Baltimore neemt shoegaze wel erg serieus en de muzikanten kijken dus meer naar hun instrumenten en schoenen dan naar het publiek. Alleen de fotogenieke gitarist zoekt regelmatig contact met de volgestroomde Ekko. Ondanks de indrukwekkende set blijven er toch weinig melodieën of liedjes hangen. De set is heel knap opgebouwd, maar duurt nét één nummer te lang om tot het einde boeiend te blijven.

CONCLUSIE
Een erg indrukwekkend optreden van een band die het uitbalanceren van haar eigen sound op nummer één heeft staan. Die sound is dusdanig goed dat die het gebrek aan uitstraling op het podium grotendeels compenseert. Een spannende en intrigerende show.

CIJFER
7,5