#LGW12: Ty Segall is fuzzbox held nummer 1

Garagerocker keert terug on the road na overleden vader

Atze de Vrieze. Foto's Atze de Vrieze en Melissa Houben ,

Het scheelde maar een haar of Ty Segall had Le Guess Who? afgezegd. En niemand zou hem dat kwalijk genomen hebben. Eerder deze week overleed zijn vader. De garagerocker keerde direct terug naar Los Angeles en schrapte een aantal shows van zijn Europese tour, waaronder die in Groningen. Precies op tijd keerde hij terug in Utrecht voor wat ook voor hemzelf een beladen show moet zijn geweest. En dat terwijl Tivoli Oudegracht al kolkte van de energie op deze memorabele slotdag van Le Guess Who? 2012.

CONCERT
Ty Segall, Le Guess Who?, Tivoli Oudegracht, zondag 2 december 2012

MUZIEK

Dat Ty Segall zo gedreven is dat hij zo snel alweer op het podium staat, zal niemand verbazen. De man leeft voor zijn muziek. Hij is productiever dan wie dan ook. Dat was de afgelopen jaren al zo, maar dit jaar slaat alles. Drie albums bracht hij uit. Een bandplaat, een soloplaat en een duoplaat met White Fence, die vanavond voor hem speelt (en aan het begin van Segall's set even samen voor een paar nummers van die plaat). En dit is het moment voor Ty Segall. Na jaren bejubeld te zijn in de niche, ontdekt het grotere publiek hem nu. Le Guess Who? ontving hem in 2010 nog in Ekko, nu is hij de grote man om wie een complete avond heen gebouwd wordt. Fuzzbox, noemt de organisatie het, een ode aan het effectapparaat dat sinds de jaren zestig al gebruikt wordt om je geluid te vervormen, rauwer te maken. We zien een keur aan garagerock, psychedelische pop, soul en als grote klapper dus Ty Segall.

PLUS

Juist in die enorme rij bands van vanavond is volstrekt helder wat de kracht van Ty Segall is. Punkrock en garage gaan nooit verloren, dat weet iedereen. Altijd ontstaan er weer nieuwe kleine bands die met drie akkoorden en een hoop bier een sensatie kunnen vormen. Maar Ty Segall is zoveel meer dan dat. Hij is een geweldige gitarist met inmiddels een rijk oeuvre. Hij heeft langzamere rocksongs met een heavy sound (bijv. nieuwe nummer Thank God For Sinners), soms ligt het tempo juist razend hoog (hoogtepunt You're The Doctor), hij gebruikt soms hardrockriffs, hij soleert dubbel met zijn tweede gitarist, laat de feedback gieren, zoekt de groove, alles vanuit een garagerockperspectief. Het is technisch en beweeglijk, maar ook volstrekt rock 'n roll. Zijn stijl is heel energiek, alsof hij er voortdurend lucht onder laat komen, alsof de twee gitaristen elkaar omhoog stuwen. Al zoekt hij meer nog de synergie met bassist-wonderkind Mikal Cronin, zelf een goede liedjesschrijver en op het podium absoluut in het centrum van de aandacht. In de meer jamgerichte momenten zijn de blikken gericht op de coole chickdrummer Emily Rose Epstein. De vloer van Tivoli is in beweging, soms licht golvend, soms klotst het publiek tegen de rand van het podium als een zee bij stormvloed. Wat een sensationele sfeer hangt hier. Alles wat garagerock goed maakt en wat vaak beter werkt op een klein dan op een groot podium.

MIN

Het eerste halfuur lijkt Segall nog een klein beetje op gang te moeten komen, het tweede staat hij echt in vuur en vlam.

CONCLUSIE

Je kunt moeilijk zeggen dat de fuzzbox avond geen succes was geweest zonder Ty Segall. De hele avond al was de sfeer goed en de zaal vol. Maar in plaats van een zwart gat aan het einde krijgt Le Guess Who? 2012 de ultieme afsluiting.

CIJFER

9