#LGW12: The Soft Moon op het netvlies gebrand

Kille industrial wave in de Helling

Atze de Vrieze ,

Waar Suuns nog bijna helemaal in het donker speelde, zet The Soft Moon even later een keiharde aanval in op je oogballen. Het begint nog subtiel, met felle witte lampen van achteren, en dan komt de aanval vanuit de lucht: een stevige batterij stroboscopen flitst voortdurend. Een agressieve strategie, maar het lijkt kalmerend te werken op de mensen op de eerste rij, die zachtjes met hun hoofd bewegen en hun ogen half sluiten.

CONCERT
The Soft Moon, Le Guess Who?, Tivoli de Helling, vrijdag 30 november 2012

MUZIEK

En dat terwijl het toch bepaald ongezellige muziek is. De eerste single van het tweede album Zeros heet Die Life, om maar een indicatie te geven. Op de hoes een snel gezet, maar messcherp Zorro-teken. Niet dat de band de illusie zal hebben dat hun single ook op de radio gedraaid zal worden. The Soft Moon klinkt kil en onaardig, knipogend naar bands uit de vroege jaren tachtig. Ze kiezen extreem: vergeleken bij The Soft Moon is Joy Division een soort Doe Maar. Eerder kruipen ze richting het industriële.

PLUS
De combi Suuns - The Soft Moon werkt uitstekend. De bands hebben veel gemeen, maar leggen de accenten net anders. Zo heet de laatste Soft Moon dus Zeros, en het debuut van Suuns Zeroes QC. Ook The Soft Moon stopt de vocalen ver weg en zet de synthesizer in om een onheilspellende onderlaag te maken. Veel nummers zijn zelfs bijna helemaal instrumentaal, de vocalen niet meer dan verre kreten. Maar het meest aanwezig zijn de luid galmende elektronische drums (waarvan een deel overigens niet live gespeeld wordt), en de in een bad van vloeibaar metaal gedrenkte bas- en gitaarsound. Melodie is er nauwelijks. Vaak begint een track als een stationair draaiende motor, en dan wordt gas gegeven zonder dat de handrem eraf gaat, soms naar techno neigend. Voortdurend dreigend, nooit ontsporend.

MIN

Echt heel eigen is het geluid van deze band niet. Het voelt ouderwets, niet zo futuristisch als bijvoorbeeld Suuns hiervoor. Het is misschien lullig, opnieuw zo'n vergelijking met de band voor je, want beide bands hebben natuurlijk meer dan voldoende bestaansrecht. Maar vanavond versterken de twee elkaar meer dan dat ze elkaar beconcurreren.

CONCLUSIE

Wat een sterke avond hier in De Helling. Waar Le Guess Who? op voorgaande edities nog wel eens hits en misses wilde afwisselen, staat hier een massief blok muziek dat je in de verleiding brengt de avond maar gewoon hier te blijven. En dit strobo extravaganza zal bij alle aanwezigen op het netvlies gebrand staan.

CIJFER

8