CONCERT:
Blue Grass Boogiemen, Into The Great Wide Open, Sportveld, zaterdag 8 september 2012

MUZIEK:
Bluegrass, boogie, rock 'n' roll uit de Domstad. Authentiek opgediend door vier Utrechters, die tot in Amerika waardering oogsten met hun waarheidsgetrouwe vertolking van zuidelijk Amerikaanse rootsgenres. Ook actief als The Hillbilly Boogiemen met extra country en rockabilly. Daarvoor weten ze oude Amerikaanse roots uit de jaren dertig tot zestig aan de vegetelheid te ontrukken, maar schrijven ze zelf ook wat nummers in die geest. Na aardig wat albums en (Hank Williams) tributes brengt Excelsior de volgende langspeler uit.

PLUS:
De Boogiemen spelen alles akoestisch, met instrumenten als banjo, gitaar, mandoline, contrabas, mondharmonica en viool. Zingen doen ze samen of om en om bij één rondzingmicrofoon, voor de instrumenten staan er nog twee kleinere bij, iets wat technisch verduveld lastig is. Het kwartet speelt echter foutloos. Marike Jager wil toch een ander nummer spelen of een verzoekje als slotnummer? Geen probleem, het viertal past zich in een handomdraai aan. De simpele gortdroge humor van Arnold Lasseur doet het prima in deze setting: "Houden jullie van murder ballads? Ik niet. De vrouw in het volgende nummer werd eerst vergiftigd, toen doorkliefd en vervolgens in de rivier gegooid. Volgens de overlevering heeft ze het niet overleefd, maar het heeft een happy end: de dader is opgehangen." "En dan gaan we nu iemand op het podium halen die wel een duwtje kan gebruiken. Tim Knol heet die jongen, daar gaat u nog wat van horen." Juist ja. De band kan er zelf ook hartelijk om lachen en heeft lol met elkaar.

MIN:
Die humor van Lasseur gaat ook wel vervelen. Zeker als je elke show iets roept als: "Zijn er ook fans van Hank Williams in het huis? Dan heb je pech want dat spelen we niet". De eerste keer werkt dat natuurlijk wel. Een uur is wellicht wat lang om de aandacht vast te houden, tenzij je zulke gasten hebt uiteraard.

CONCLUSIE:
Die Hank Williams bewerking met Tim Knol (I Saw The Light) is erg goed en waar de jonge Noordhollander nog wat schuchter de microfoon pakte, grijpt de tweede gast zelfverzekerd haar kans. Heel goed lichthees gezongen en mooi hoe dat Dylan-nummer in haar eigen Reducer overloopt. Hoogtepuntje en dat gaan ze vannacht om 0.30 uur nog eens herhalen, met Tim Knol en de Boogiemen, ergens in het bos bij een kunstwerk. De band is akelig strak en zweept ieder feestje op, maar het is toch raadselachtig waarom Excelsior na zoveel jaar nu een cd van ze gaat uitbrengen. Vreemd maar wel terecht en goed nieuws.

CIJFER:
8