ITGWO12: Balthazar, van bescheiden tot extatische Belgische poptraktatie

Set met 50% nieuw en 50% oud werk eindigt met goud van oud

Ingmar Griffioen ,

Zo dat wordt me een partij lastig optreden net nadat Alt-J het veld vol- en platgespeeld heeft. De zon zakt en het koelt bovendien rap af, maar het jonge Vlaamse Balthazar houdt het Sportveld aardig vol en warm.

CONCERT
Balthazar, Into The Great Wide Open, Sportveld, zaterdag 8 september 2012

MUZIEK
Indiepop en rock met elektronica en folk-elementen als viool en ragfijne samenzang en toch ook ballen; dat zien we graag. Maarten Devoldere, Jinte Deprez, Patricia Vanneste, Simon Casier en Christophe Claeys uit het Vlaamse Kortrijk en Gent vormen het zeer jonge kwintet dat met debuutalbum Applause in 2010 al een bescheiden doorbraak beleefde en 15 oktober met de opvolger Rats komt. En zo weten ze inmiddels aardig wat ogen op zich gericht.

PLUS
De set verdelen ze keurig tussen oud en nieuw werk, met zes songs van Applause en zes nieuwe. Ze beginnen meteen met twee nieuwe en spelen als tweede de fijne single The Oldest Of Sisters, met fraai melancholisch blazerswerk en wat relaxeder gezongen dan we gewend zijn. Balthazar heeft niet alleen twee frontmannen die gitaar spelen en zingen, maar de toetseniste/violiste en bassist doen veelvuldig mee aan de samenzang, die een van de sterkste wapens is. Onder meer in Blues For Rosann en nieuweling Lion's Mouth komt dit heel mooi naar voren. Het verse spul slaat goed aan op Vlieland. Terwijl de avond valt, stijgt de waardering voor de Zuiderburen, die een redelijk gloedvol optreden ondersteund zien door een verwarmende lichtshow en ontvangst. Devoldere zingt wat meer dan Jinte Deprez (die springt wat meer) en in nummers als The Boatman en Blood Like Wine valt op hoeveel zijn timbre wegheeft van dat van Damon Albarn, de meer elektronische nummers krijgen zo een Gorillaz feel.

MIN
Ze speelden Hunger At The Door niet. Kan Maarten Devoldere ook eens wat tegen het publiek zeggen, glimlachen of wat minder ongeïnteresseerd kijken? Balthazar heeft nog wel wat werk te verzetten om weer een stap te maken met die tweede cd. Ook de setlist behoeft nog wel enige aandacht, want dit was 'm nog niet helemaal qua spanningsboog.

CONCLUSIE
Niettemin is Blood Like Mine wel een subliem ruim 6 minuten durend slot. Het opent als een van de meer pathetische nummers, gaat over in een folky middenstuk met samenzang en als die sluimerende vulkaan op driekwart uitbarst, voelt het publiek hem helemaal. En dan met z'n allen "Raise your glass to the night time and away" meebrullen. Kippenvel. Echt.

Twee jaar eerder speelden de Vlamingen hier ook en ze spreken de hoop uit dat vandaag niet de laatste keer is. Niettemin zouden ze in de niet al te verre toekomst (na de release van Rats) wel eens te duur kunnen worden. Eerst moet het maar eens buiten de Benelux gebeuren; vanaf 3 november voert de tour door een groot deel van Europa om pas in december weer (vier keer) in Nederland te belanden. Bedenk wel dat de band dan nog beter ingespeeld is met het nieuwe werk...Oef!

CIJFER:
8