ITGWO12: Modieus We Were Evergreen opent luchtig

Sympathieke opener krijgt handen op elkaar

Atze de Vrieze ,

Het Franse trio We Were Evergreen heeft de eilandsmaak helemaal te pakken. Eerder zouden ze al op de voorjaarseditie spelen, maar toen door slecht weer de boot niet voer, ging dat feest niet door. Nu ze in de herkansing mogen, gaan ze er ook meteen helemaal voor. Ze slapen bij eilandbewoners thuis en beloven vanavond op het strand te eindigen. Hun gezellige banjo-xylofoon tingeltangelpop is dan ook geknipt voor de vroege zomermiddag op het Sportveld van Stortemelk.

GEZIEN:
We Were Evergreen, Into The Great Wide Open, Sportveld, vrijdag 7 september 2012

MUZIEK:
Een album heeft de inmiddels in Londen woonachtige band nog niet, maar een set van drie kwartier kan het trio wel vullen. Dat doen ze met suikerzoete melodietjes, vriendelijk gezongen refreinen en schattige banjo-arrangementen, waaruit af en toe zowaar een soort groove ontstaat. Indiepop met man-vrouw-zang, op zijn vriendelijkst. Aan het slot frutselt de gitarist/percussionist links een klein human beatboxje in elkaar. Voor liefhebbers van bands als Camera Obscura en Tennis, maar dan nog iets minder stoer.

PLUS:
Dresscode bij deze muziek is een chipolatagroene broek met hoog opgerolde pijpen, bootschoentjes en een rode blouse met rechte kraag en grijze elleboogstukken. Of een bordeaux-rood fluwelen minibroekje en een beige topje met frivole franjes. Een soort van in de mode, tip top in orde, luchtig en zomers. Als je wilt kun je meebewegen, maar dwingen zullen ze je geenszins. Meest beklijvende liedje is single Baby Blue, die vlak voor het eind gespeeld wordt.

MIN:
Oftewel: ultiem vrijblijvende muziek, zonder potentiële hit. Het ene oor in, het andere uit voor we doorgaan naar de echte zwaargewichten. Iemand een ijsje? Iets met aardbei? Een sympathieke opener, dat wel.

CONCLUSIE:
Een verrassend stevig applaus valt We Were Evergreen ten deel na het slotnummer, niet in de laatste plaats vanwege een percussie-excercitie, waarbij alle bandleden vrolijk om zich heen roffelen. Er wordt voorzichtig gedanst en geglimlacht. Een klein jongetje met een enorme ITGWO koptelefoon staat stoïcijns recht voor het podium. Het festival is nu echt begonnen. Als zelfs deze act al zo fier overeind blijft, kan het haast niet meer mis.

CIJFER:
6