ITGWO12: Amatorski maakt nachtmuziek in de felle zon

En stopt helaas veel te vroeg met spelen

Laurence Tanamal ,

Een moeder probeert haar handen over de oren van haar zoontje te houden zodra Amatorski de bas vol open draait. De jongen duwt haar poging tot bescherming snel van zich af. Hij wil de muziek in zijn volledigheid voelen. Gelukkig worden zijn oren na een paar nummers alsnog bedekt, maar het gebaar is gemaakt: Amatorski is op zijn sterkst als alle knoppen open gedraaid worden.

CONCERT:
Amatorski, Into The Great Wide Open, Vuurboetsduin, zaterdag 8 september 2012

MUZIEK:
Amatorski is een Belgisch collectief dat een mix voortbrengt van dromerige post-rock en triphop. Zelf geven ze aan erg beïnvloed te zijn door Portishead, Massive Attack en David Lynch (met name de film Eraserhead). Met complexe drumpatronen, melodieuze synthesizerklanken en bleke samplelagen zetten ze een melancholisch sfeertje neer. Zangeres Inne Eysermans voorziet de muziek vervolgens van een Portisheadsausje met haar fragiele stem.

PLUS:
Het is ieder nummer wel even wachten tot de band een climax bereikt, maar zodra de basgolven over het publiek rollen kruipt de muziek pas echt goed door je lichaam. Er worden veel karakteristieke triphop-samples uit de synthesizers getoverd waarbij er soms een spookachtig X-files-sfeertje ontstaat. Veel aandacht gaat uit naar drummer Christophe Claeys die met zijn krampachtige bewegingen en mimiek de meest ingewikkelde drumritmes voortbrengt. Hij gaat duidelijk helemaal op in de muziek, wat aanstekelijk werkt. Gitarist Sebastiaan Van Den Branden heeft een goede controle over de melodie en intensiteit van zijn instrument waardoor het uitbouwen en aanhouden van een spanningsboog mogelijk wordt. Het publiek vooraan lijkt dit ook te voelen en laat het hoofd met een blik van voldoening meedeinen op de bas- en melodielijnen.

MIN:
Zodra Amatorski het laatste nummer aankondigt kijken veel mensen naar hun horloge. Met de verwachting dat dit nummer wel tot een kwartier gerekt zou worden was de anticlimax te voelen toen de groep het na een paar minuten voor gezien hield. Vooral voor diegenen die de moeite hebben genomen om de Vuurboetsduin te beklimmen was het wel zo mooi geweest als ze de set vol hadden gespeeld.

CONCLUSIE:
Naast dat zulke muziek beter in een grimmige setting past dan op een duinpan waar de sfeer van een strandfeestje hoog lag, speelden ze een kabbelende set waarbij wat langer spelen geen overbodige luxe zou zijn geweest. Er was nog tijd zat immers. Zo hing er een licht gevoel van teleurstelling in de lucht, wat overigens wel aangeeft dat de smaak naar meer aanwezig was.

CIJFER:
6,5