ITGWO12: Willis Earl Beal blaast iedereen omver

Sommige mensen vliegen daarbij weg, maar de meesten klampen zich aan hem vast

Laurence Tanamal ,

Aan het einde van de show biedt Willis Earl Beal zijn excuses aan voor incidenten uit het verleden. Het is inderdaad zo dat hij dit jaar nog in opspraak is geraakt nadat hij een dakloze in zijn gezicht heeft getrapt tijdens het Utrechtse Festival A/D Werf. Het kan het publiek in ieder geval niet afschrikken, aangezien het veld tot aan de podiumrand gevuld is. Iedereen wil zoveel mogelijk meekrijgen van deze bijzondere figuur.

CONCERT:
Willis Earl Beal, Into The Great Wide Open, naar Buiten, zondag 9 september 2012

MUZIEK:
Gewapend met een tapedeck en een gitaar waarvan hij vaak maar één of twee snaren gebruikt is Willis Earl Beal een echte soloartiest die alle aandacht voor zichzelf opeist. Met allerlei vreemde loops creëert hij een spannende atmosfeer voor zijn met soul gebrachte zang. Zijn sterkste wapen is dan ook zijn stem. Schriften vol poëzie worden op hoog tempo en met een hoge intensiteit gelanceerd op wie er ook maar in de buurt is om het te horen.

PLUS:
Willis Earl Beal is iets speciaals. Dat mag duidelijk zijn wanneer hij zijn entree maakt op het Naar Buiten-podium. De geloopte muziek die uit zijn tapedeck komt is geen hiphop, geen gitaartrack, eigenlijk is het helemaal niets. Maar daardoor ontstaat er een ontregelende ambiance die de perfecte ondergrond vormt voor zijn alles omverblazende stem. Een ondergrond die hij eigenlijk niet eens nodig blijkt te hebben. Ook a capella of ondersteund door zijn tweesnarig gitaar blijft elke focus op zijn stem en stage performance. Deze man lijkt zijn ziel in elk woord te stoppen. Ook al worden zijn teksten door hem geschreeuwd en gespuugd alsof het zijn laatste zijn, brengt hij elk woord met veel soul en passie.

Hij geeft ook vrij snel aan dat dit optreden fysiek zwaar voor hem is, maar hij zal zich erdoorheen slaan. Het publiek applaudisseert. Het is moeilijk om je ogen van hem af te houden. Hij neemt de meest onnatuurlijke poses aan, wikkelt een doek om zich heen, stoot zijn kruis naar voren en berijdt zijn microfoonstandaard. Vooral het vrouwelijke deel van het publiek applaudisseert het hardst.

Earl Beal is ook een cool guy. Soms pakt hij er met gemak even een drankje bij of leunt hij achterover op zijn stoel en speelt gitaar alsof hij thuis op zijn veranda zit. Aan het einde vraagt hij een offer aan het publiek door iedereen mee te laten zingen die wel eens gehuild heeft. Dit idee komt in het begin ongemakkelijk over, maar uiteindelijk zingen veel mensen uit volle borst mee.

MIN:
De liefhebbers van ‘goede muziek’ hebben bij dit optreden waarschijnlijk iets minder te zoeken. Zijn werk kan meer gezien worden als een enorm krachtige vorm van kleinkunst. Omdat hij bij vlagen extreem minimalistisch en dissonant is en de beats uit zijn tapedeck erg doordringend waren, zie je al snel mensen vertrekken.

CONCLUSIE:
Het is zeer imponerend om een artiest als Earl Beal aan het werk te zien. Zoveel zelfverzekerdheid, tegen het zelfingenomen aan en het wordt vanmiddag vol lof ontvangen. De mensen laten zich graag entertainen door zijn bewegingen en muziek. Muziek die extreem eigenzinnig is, maar daardoor uitblinkt in eerlijkheid, puurheid en kracht. De man doet wat hij wil, en de toeschouwer wilde vandaag wat hij deed.

CIJFER:
8,5