CONCERT:
Savages, Into The Great Wide Open, De Bolder, zaterdag 8 september 2012
MUZIEK:
Veel muziek heeft dit kwartet nog niet uitgebracht, maar ze hebben inmiddels genoeg materiaal bij elkaar om een set van drie kwartier vol te spelen. Savages put veel inspiratie uit klassieke postpunk- en new wave-acts zoals Joy Division en Siouxsie and the Banshees, maar ook de chaotisch schelle gitaren van The Birthday Party kunnen teruggevonden worden in hun muziek. O ja, en het zijn alle vier vrouwen.
PLUS:
Bij opkomst betreedt vocaliste Jehnny Beth het podium alsof het een catwalk is, met een modieus tasje om haar schouder. Het was niet alsof de bandleden een klassieke postpunk-band kozen en deze kopieerden maar de verschillende invloeden zijn overal vandaan te plukken. Zo klinkt Jehnny Beth als Siouxsie Sioux terwijl ze voor de microfoon beweegt met een hoge intensiteit en deze soms vastklemt als Ian Curtis. Soms trapt ze een delaypedaal in om haar vocalen te voorzien van een dosis galm. Het gitaarspel van Genna Thompson bestaat uit vrij weinig echte riffs of akkoorden. Wel wordt er met een slide en een rits aan effecten het ene na het andere schelle en resonante geluid uit haar gitaar getrokken zoals Roland S. Howard deed bij The Birthday Party of, recenter gezien, Joshua Hayward van The Horrors. Een band als deze is natuurlijk niets zonder goede ritmesectie, maar daar hoeft Savages zich geen zorgen om te maken. Over Fay Miltons steady drums worden Ayse Hassans ronkende en stuwende baslijnen op het publiek afgevuurd. Op een bepaald moment krijgen haar terugkerende harde baslijnen een hypnotische werking, waardoor je een vergelijking met Jah Wobble's Public Image Limited ook niet uit de weg hoeft te gaan. In hoge versnelling worden de songs gebracht waardoor zij het publiek steeds beter in hun grip krijgen. Er ontstaat zelfs een kleine pit.
MIN:
Het was natuurlijk jammer dat de deuren zich door technische problemen een klein kwartier later dan verwacht pas konden openen. Dit maakten ze wel goed door hun volledige setlist af te werken en volledig te overtuigen met dit materiaal. Een andere aanmerking is dat zodra Beth haar galmpedaal intrapt, haar woorden nog moeilijker zijn om te verstaan.
CONCLUSIE
Savages heeft de zaal van De Bolder voor een klein uur omgetoverd tot een broeierig podium in Manchester tijdens de gloriedagen van Factory Records. Veel strakker hadden ze hun set niet kunnen spelen en dat is knap als je op zo’n hoog tempo opereert. De overtuigende intensiteit van Beths voorkomen past perfect bij het imago dat een band als deze hoort te hebben. Maar wat zat er nou in dat tasje?
CIJFER:
8