Voor de tien videoclipjes moet Mayfield naar eigen zeggen creatief te werk gaan. “We zijn niet zo rijk en we hebben niet zoveel spullen dus we moeten innovatief zijn. Het idee achter de clipjes is dat er geen idee achter zit.” De volgende videoclip gaat over haren epileren, daar kijkt Mayfield enorm naar uit. “We gaan ook in steegjes filmen. Wel overdag, want we hebben geen geld voor een lamp. Misschien dat we nog in de schemering kunnen filmen. We gaan ook nog een clip met een iPhone filmen.” Volgens Mayfield zijn de tien videoclips vooral werkverschaffing. “We hebben niet zoveel te doen, haha.” Maar dat is natuurlijk niet het enige. “Een lied in een beeld vormen, dat is wat het interessant maakt. Eigenlijk vormen we opnieuw liedjes, maar dan met beeld. We zitten al op vier clipjes. De concepten hebben we bedacht toen we met de band dronken bij elkaar zaten. Tequila dronken we toen. Dat is bij niemand goed gegaan.”

Met eerste single Schizophrenia slaat singer-songwriter Mayfield een nieuwe weg in, de weg van de meer dansbare popliedjes. Dat is een bewuste keuze. “We kwamen uit het clubcircuit met ons eerste album. Toen zijn we met dat gevoel het festivalseizoen in gegaan. Op zo’n festival lopen mensen die geen kut om je geven. Er staat een dubsteptent tegenover je, The Kik speelt rechts van je. Dat werkte dus niet.” Een week nadat de opnames van het eerste album achter de rug waren schreef hij het tweede album. Daarop blijft hij wel trouw aan de singer-songwriterstijl waarmee hij begon. “Er staan nog wel twee of drie rustige liederen op. Nu ik zo terug kijk heb ik wel dansbaarder materiaal geschreven. Er is een soort evolutie gaande. Gewoon verkennen, dat vind ik fijn.”

Aankomend weekend speelt Mayfield op het Vlielandse festival Into The Great Wide Open. Daar zal hij zijn nieuwe album integraal spelen. Hij neemt ook een nieuwe vinylplaat mee, een 10”, met daarop twee nieuwe liedjes van het nieuwe album en twee akoestische liedjes van zijn 3voor12sessie op Into The Great Wide Open 2011. Mayfield speelde vorig jaar voor het eerst op Vlieland. Aan dat optreden heeft hij goede herinneringen. “Ik speelde in het Armhuis, het leek op een soort kerkhof. Er waren heel veel mensen en ik was alleen met mijn gitaar. En dat lukte. Dat was heel bijzonder.” Voor volgend weekend hoopt hij op eenzelfde ervaring. “Als ze hun mond niet houden, schop ik ze de zee in.”