#CB12: Two Gallants, één gedachte

Beetje White Stripes, maar dan rauwer en met een betere drummer

Tekst en foto's: Ingmar Griffioen ,

Op Crossing Border alleen maar softe folk en lieve indiebands dacht u? Dat vooroordeel wordt gelogenstraft door twee kerels uit San Francisco. Op het kleinste podium van het festival dat wel. maar de Cuatro staat wel driekwartier lang vol.

CONCERT
Two Gallants, Crossing Border,  Cuatro, 16 november 2012

MUZIEK
De Californische jeugdvrienden Adam Stephens en Tyson Vogel zijn terug. Na drie jaar stilte verschenen ze als Two Gallants weer ten tonele, met een nieuw album op zak. "The Bloom And The Blight" is het vierde album, tevens het eerste in vijf jaar. Naast hun bluesy en folky kant komt daarop ook de punk en rock 'n roll naar voren, die ze live ook met verve uitdragen. Live is Two Gallants een opwindende en dynamische rock 'n roll-act, die  zowel punky als gevoeliger southern rockend uitpakt.

PLUS
Two Gallants, naar een verhaal uit James Joyce's gevierde bundel Dubliners, komt wat rommelig en bovendien te laat los, maar vanaf dat moment hebben ze iedereen wel bij de kladden. Het duo opent sommige nummers folky en bijna teasend, om dan vol en rauw rock 'n rollend uit te halen met op de voorgrond een gemeen raspend gitaargeluid over een ijzersterke ritmische basis. Drummer Vogel mept dat het een lieve lust is, ook met sambaballen en houdt het tempo hoog en het ritme strak. Een Gaslight croonend intro en een gevoeliger slotnummer met mondharmonica zorgen voor het nodige lucht in de set.

MIN
Er is live niet heel veel verschil merkbaar tussen oud en nieuw materiaal, zoals er ook niet veel nummers bovenuitsteken. Stephens overschreeuwt zich wat, niet hinderlijk voor de show, maar je vraagt je af hoe lang je dat volhoudt en of dat de reden van de sabbaticals was.

CONCLUSIE
Dit is zeker niet het eerste drum-gitaar duo en we durven Two Gallants wel ergens tussen White Stripes en Black Keys te plaatsen. Minder bluesy en eendimensionaal dan de laatste en gevarieerder dan de eerste. Minder sexy dan Jack en Meg, maar toch zeker wel rauwer en met een betere drummer.

CIJFER
7,5