#CB12: The Silhouettes speelt hobbitsurf in een koude tent

Dromerige Hollandse surf met Californische zwoelheid

Tekst: Lilianne Laan | Foto's: Jorgen van de Burgt ,

In de Cuatro tent wordt de vrijdagavond afgetrapt door de zinderende indie-surf van The Silhouettes. In de basis een Amsterdams duo maar van Hollandse kou is niets te bekennen bij deze band. Misschien heeft het ermee te maken dat de band behalve zangeres en toetsenist Marthe niet Nederlands is. Ze weten meesterlijk het Californische, woestijnachtige surfgevoel over te brengen met hun muziek. De band bestaat nog maar krap een jaar maar klinkt geroutineerd. Ze zijn bezig met een tour door Nederland terwijl er aan het eerste album wordt gewerkt.

CONCERT
The Silhouettes, Crossing Border Festival, Cuatro-tent, 16 november 2012
 
MUZIEK
Op het podium dus geen duo, maar een kwartet. Een kwartet dat muziek brengt die in goede aarde zal vallen bij liefhebbers van lang uitgesponnen nummers met veel reverb op de gitaren. Denk aan The Raveonettes, Girls en Tame Impala. Voorman Ben Rider zegt te streven naar een authentiek, analoog geluid.  Zo klinkt het inderdaad ook op het podium, maar de pittige drummer en het toefje elektronica wat door zangeres Marthe Jellema wordt toegevoegd, brengen de muziek in het hier en nu. 
 
PLUS
Gezien het succes van bands als Allah-Las en Real Estate, lijkt de muziek van The Silhouettes op het goede moment te komen. Warme surfy indiepop is blijkbaar weer eens in. Zanger en gitarist Ben Rider laat op het podium goed zien wat je met een Hagstrom-gitaar kunt doen. De echte surfy nummers waarin deze gitaar het voor het zeggen heeft, zoals ‘Sunset’, springen eruit. Rider weet echter de reverbknop goed te doseren en de nummers worden energiek gebracht, waardoor de muziek nergens huilerig wordt zoals bij de collega’s van Girls. The Silhouettes is een sympathieke band met een hobbit-achtige aaibaarheid die dondersgoed weet waar ze mee bezig zijn.
 
MIN
De band heeft een prettig geluid maar dat is ook een wat eentonig geluid. De nummers zijn niet allemaal even spannend van opbouw en vrijwel ieder nummer heeft eenzelfde ritme. Het optreden kent daardoor wel heel weinig afwisseling wat zijn weerslag heeft op het publiek: dat blijft namelijk niet de hele show. Ook is de samenzang in elk nummer niet loepzuiver, maar nu is galmende indiepop gelukkig een genre waar dit niet zoveel kwaad kan.
 
CONCLUSIE
Het viertal tovert een glimlach op de gezichten van de aanwezigen. Zomer, strand, happy ends en hobbits; the Silhouettes brengt surf met een prima gevoel. En dat is wel zo prettig in de koude tent!
 
CIJFER
7