#CB12: De futuristische r&b van Poliça

Het is alleen jammer dat Poliça net zo moeilijk te verstaan als uit te spreken is

Laurence Tanamal ,

Dat je ‘iets nieuws’ voor je hebt met Poliça valt snel genoeg op als je ziet dat er twee drumstellen klaar staan. En dan die zangeres, met haar in effecten verdronken stem, die voor elk nummer een nieuwe dreunende beat start. Originaliteit is niet per definitie alle lof waard, maar Poliça laat zien terecht een sterke hand te hebben in de evolutie van elektronische r&b.

CONCERT
Poliça, Crossing Border Den Haag, Nationaal Toneelgebouw, 17 november

MUZIEK
Een groep als Poliça (spreek uit: po-lisa) is lastig te plaatsen. Met een (af en toe abstracte) elektronische sound en de tedere vocalen van Channy Leaneagh kan er gerefereerd worden naar triphop, ware het niet dat hun geluid eerder richting r&b trekt. Zo kan zij zich in hetzelfde rijtje indie-r&b acts plaatsen als The Weeknd. Opvallend is dat Leaneagh’s stem loepzuiver is, maar toch grootendeels vervormd wordt door effecten en auto-tune. De band is inmiddels uitgegroeid tot één van Justin Vernon’s (Bon Iver) favorieten. Een eigenzinnige act dus, die pas een jaar actief is, maar al wel een album (Give You The Ghost) en een volle touragenda heeft.

PLUS
Een van de handelsmerken van Poliça is het feit dat er twee drummers ingelijfd zijn. Dit biedt extra mogelijkheden voor de band. Soms drummen zij mee in eenzelfde patroon, maar zodra zij zich van elkaar lostrekken komen er een aantal complexe drumritmes vrij. En wat kan die bassist een onuitputtelijke partij funk en groove uit zijn instrument trekken. In de strijd om aandacht wint hij het redelijk eenvoudig van het drumduo. Het centrale aandachtspunt blijft zangeres Leaneagh die haar ijle en ‘blanke’ r&b-stem continu bewerkt met een druk op de knop.

MIN
Heeft iemand verstaan wat Leaneagh zong? Ze heeft een erg mooie stem en haar klankenuitstoot wordt nog specialer door de effecten, maar er zijn nog weinig woorden te herkennen in haar vervormde zang. Alle beats en synthesizerpartijen komen daarnaast uit een doosje, wat afdoet aan het live-gevoel. Soms staat de band, en het publiek daarmee ook, te wachten tot de voorgefabriceerde synthesizermuziek begint of eindigt.

CONCLUSIE
Poliça is een unieke groep, dat moet je ze nageven. En dat is knap in het jaar waar inmiddels alle kruisbestuivingen tussen muziekstijlen wel hebben plaatsgevonden. Live klinken zij duidelijk een stuk energieker, wat ook betekent dat de relaxte sound van hun album ver te zoeken is. Omdat je haar niet goed kan verstaan ben je het volledige optreden naar klanken aan het luisteren. Zeer prettige klanken wel, wat haar stem eerder als instrument dan als verteller laat functioneren. Wandering Star, één van de laatste nummers die zij spelen, is een hitje. En met nog maar één album en een unieke formule kan het niet anders dat zij in de toekomst alleen nog maar gaan groeien. Een band om in de gaten te houden.

CIJFER
7+