Verbaasd kijkt de keurig geklede kantoorman vanaf zijn herenrijwiel om zich heen. Zojuist rolde hij samen met honderden uitgelaten jongeren het Buikslootermeerveerpont je op. Hun  gezichten beschilderd met fluorescerende verf, de polsen versierd met lichtgevende armbanden. Het is ver na middernacht, maar de energie klotst tegen het schip op. Voor deze kids is de nacht nog maar net begonnen.

Bestemming: De Schram Studio's in Amsterdam-Noord. Een weinig opzienbarende filmloods met twee zalen, pal achter het nieuwe Eye Filmheater. Daar viert Studio 80 twee dagen lang het onwaarschijnlijke succes van het Hamburgse houselabel Diynamic, thuis van klinkende namen als Solomun, Stimming en David August. Artiesten die de afgelopen jaren sluimerden in de underground maar op de golven van prima optredens (onder meer op Welcome To The Future) en een gestage stroom platen stilletjes zijn uitgegroeid tot enorme publiekstrekkers.
Zo groot zelfs, dat ze de Schram Studio's twee nachten moeiteloos uitverkopen met een identieke line-up en er voor de Studio 80 (waar de tweede Diynamic-nacht oorspronkelijk zou plaatsvinden) een nieuw programma voor de donderdag moest worden bedacht.
 
Schoolfeestje
Knap, hoe de Diynamic boys een hele nieuwe generatie clubbers aan zich weten te binden. De hipsters van nu vallen massaal voor de toegankelijke, midtempo deephouse waarin de baslijnen niet zelden de melodie aangeeft en vocalen nooit ver weg zijn. Niet voor niets bedelde cultdiva Roisin Murphy bij Solomun om een remix van haar nieuwe single.
Solomon zal echter pas om 5 uur vannacht aantreden. Eerst is het de beurt aan de jonge goden. In Studio 1 staat het Italiaanse duo Hunter/Game soepele bassen te pompen terwijl het Nederlandse talent Karmon Studio 2 opwarmt. Het voelt een beetje als een schoolfeestje, inclusief ballonnen, wacky decor en opgewonden feestgangers. Het merendeel van het publiek is amper 20. Op de muren staan slogans in neonletters als ‘don’t talk, dance!’ en ‘Happy Wife, Happy Life’. Wie zijn neon make-up vergat, kan zich in hun hoekje van de zaal onder een black lightlamp alsnog laten beschilderen. Iedereen is lief voor elkaar.

David August -die om 2 uur aantreedt- zou de grote troef en coming man van Diynamic moeten zijn, maar zijn dj -set valt eigenlijk bitter tegen. Vlak en bleek met slechts af en toe opflakkerend vuur. Telkens keren we terug bij DJ H.O.S.H., die drie uur lang de tijd krijgt om te bouwen aan een set waarin van alles voorbijkomt, van Âme-achtige deephouse tot Phil Collins’ In The Air Tonight in een housemix (Yep, you better believe it). Ja mensen, de vocalen zijn weer helemaal terug in de house.

Het is inmiddels bloedverziekend heet in de twee afgeladen zalen. De organisatie probeert met grote ventilatoren in de geopende buitendeuren wat koelte naar binnen te blazen, waarbij de zwoele nacht natuurlijk niet helpt. Kraanwater bij de toiletten is er niet en een bekertje water kost 2,75. Dat hadden ze toch beter moeten regelen.
 
Sadistisch
Rond vieren klapt Martin Stimming z’n laptop open voor een liveset. De Duitser is wisselvalliger in zijn producties dan zakenpartner Solomun. Weinig Diynamic-fans snapten Stimmings curieuze laatste album Liquorice, waarop nauwelijks dansmuziek te vinden is. Nu klinkt wel gelijk een vierkwartsmaat, maar echt overtuigen doet zijn liveset vol post-mininal house niet. Dankzij het sadistische tijdschema en een volle werkdag in de benen missen we uiteindelijk opperhoofd Solomun. Maar de neonkleuren zullen nog dagen op ons netvlies branden, met het besef dat een nieuwe generatie clubgangers is opgestaan. In Schram was het woensdagavond weer even 1990.