Tussen een uitgebreide tour met heavy metal dinosaurussen Saxon en een hele rits buitenlandse zomerfestivals door zijn de Brabantse rockers van Vanderbuyst erin geslaagd een tweede album op te nemen. Het heet In Dutch, ligt komend weekend in de winkels en staat nu al op de Luisterpaal. “Achteraf gezien was het gekkenwerk”, zegt Willem Verbuyst, gitarist en brein van de band. “In een maand tijd speelden we 25 shows met Saxon. De vijf vrije dagen dachten we wel even te kunnen gebruiken om te repeteren, maar daar kwamen we al snel op terug. Die vrije dagen heb je nodig bij zo’n intensieve tour. Je moet gewoon met de crew aan het zwembad liggen om weer op te laden.”
Die tour met Saxon was uiteindelijk precies waar de band van tevoren op hoopte, en de investering waard. “Natuurlijk is de tijd dat Saxon in voetbalstadion speelde voorbij, maar in Duitsland spelen ze gewoon nog in zalen van 1.500 man, die er helemaal voor gaan. En die mensen zijn precies het publiek dat we willen bereiken. Vaak hoor je verhalen over headliners die nogal wat kapsones hebben tegenover voorprogramma’s, maar dat viel gelukkig erg mee. We hebben regelmatig even een biertje met de band gedronken. Al vindt zanger Biff Byford zichzelf natuurlijk wel een grote meneer, die recht heeft op zijn eigen ruimte. We hebben veel geleerd van die shows, over hoe je publiek moet entertainen, hoe je een set opbouwt. Ik heb elke avond staan kijken.”
Hij kwam er uiteindelijk toch in alle drukte, die plaat. Het is een logisch vervolg op het titelloze debuut, dat amper een jaar geleden uit kwam. Muzikaal tapt Vanderbuyst uit hetzelfde vaatje: klassieke hardrock in compacte vorm, met gitaar, bas en drums. In de titel een verwijzing naar de afkomst van de band. “Tegelijkertijd betekent ‘In Dutch’ zoiets als ‘in de problemen zitten’ of ‘in discrediet raken’. Dat is de rode lijn in alle liedjes. Het eerste nummer Black And Blue gaat over een vrouw die haar man bedriegt. Tweede nummer Into The Fire gaat over de bijbelse figuur Kain, die zijn broer Abel vermoordt. Dat fascineert me, hoe bepaalde beslissingen of daden je de rest van je leven blijven achtervolgen.”
De bijbelse verwijzing is opvallend, al was het maar omdat de tweede Vanderbuyst uitkomt op precies dezelfde dag als het nieuwe album van labelgenoten The Devil’s Blood, een uitgesproken satanistische band. De bands hebben een gezamenlijke oorspong in het ter ziele gegane Powervice. “Selim van The Devil's Blood kent mij niet als een bijbel adept”, legt Verbuyst uit. “Maar ik ben wel katholiek opgevoed. Er zitten meer verwijzingen naar religie in de plaat. String Of Beads – rozenkrans – gaat over een non die een einde aan haar leven wil maken, maar dat van haar geloof niet mag. De vrouw op de hoes zit geknield, met ook weer een rozenkrans om haar gevouwen handen. Toen ik een jaar of veertien was heb ik gebroken met het geloof, maar het fascineert me nog steeds.”
In het slotnummer duikt ook de duivel nog even op, Where’s That Devil. “Het is de eerste keer dat we een soort ballad opgenomen hebben”, vertelt Verbuyst. “Jochem’s stem klinkt er heel anders dan normaal. De tekst is niets nieuws, het liedje heeft een thematiek die de oude bluesknakkers al gebruikten. Je staat op een kruispunt in je leven en maakt een beslissing. Het liedje is bedoeld om aan het thuisfront te laten zien: onze passie is heel groot, en daar zet je soms dingen voor opzij. Op dit moment kunnen we er nog steeds niet van leven, maar we zijn bereid om een hoge prijs te betalen en keihard te werken. In januari bijvoorbeeld doen we elf shows in tien dagen, de laatste op Noorderslag. Aan het begin van de avond spelen we nog in Duitsland, en dan rijden we door naar Groningen. Ze zeggen dat bij de derde plaat het omslagpunt komt dat je van de muziek kunt leven. Die moet ik dan maar snel gaan schrijven.”
In Dutch van Vanderbuyst verschijnt 11 november bij VAN records. Het album staat tijdelijk op de Luisterpaal.