Na vijftien jaar in de muziekwereld, wat is jullie visie op de Rotterdamse muziekscene? Voor Face Tomorrow blijven er naast Rotown weinig mogelijkheden open?
Aart: Rotown is een leuke tent maar niet echt voor harde muziek. Baroeg is dat wel maar meer voor een bepaalde niche. Rotown boekt hele leuke bands maar hebben helaas geen ruimte voor lokale acts als voorprogramma.
Sjoerd: Wat Rotterdam mist is een zaal als Waterfront of Nighttown met een grote, gemiddelde en kleine zaal. Er zijn wel initiatieven van bijvoorbeeld de popunie om kleinere bands neer te zetten in cafés en dergelijken. Rotterdamse bands zijn ook sterk bezig met het zoeken naar alternatieve locaties maar het zou een stuk fijner zijn om een goed podium te hebben waar lokale bands kunnen groeien.
A: Toen wij begonnen kon je als Rotterdamse band in zoveel zalen terecht, er was een heel traject voor je uitgestippeld. Je begon in het Poortgebouw, dan mocht je een keer in Waterfront openen. Ging dat goed dan kreeg je de kans om een keer een aftershow te spelen in Nighttown. Dán kon je je releaseparty als headliner doen in Waterfront en mocht je een voorprogramma doen in Nighttown. Zo bereik je veel publiek in een korte tijd.
Straks is de afscheidstour die eindigt in Rotown, hoe is deze concertreeks geregeld?
S: We hebben een lijst gemaakt van de zalen waar we graag nog wilden spelen en ze benaderd met het verhaal dat we een afscheidstour wilden doen.
A: We wisten al dat we gingen stoppen, Green Lizard wist dat ze weer gingen beginnen en we wisten het ook van elkaar. Daardoor hadden we ook een mooi verhaal voor de zalen op ons lijstje. We wilden het goed aanpakken, ook in België en Duitsland hebben we nog altijd een fanatieke schare fans. Dus ook daar nemen we fatsoenlijk afscheid van.
Als echte liveband, verschijnt er nog een concertplaat of best of?
S: Zeg nooit nooit. De afscheidshow in Rotown wordt wel opgenomen.
A: We krijgen binnenkort de reproductierechten terug van onze derde plaat 'Ín the Dark' en het jaar erna van de tweede 'The Closer You Get'. Dan zouden we weer mogen bijpersen. Maar voor dat je zoiets doet moet daar natuurlijk wel vraag naar zijn. Voor zover ik weet is iedereen altijd in de mogelijkheid geweest om al onze platen op een of andere manier te verkrijgen dus zie ik daar nog geen noodzaak toe. En best of platen zijn gewoon geldklopperij vind ik persoonlijk.
S:Onze laatste plaat komt niet eens uit op cd. Iedereen luistert tegenwoordig voornamelijk mp3's en die kan je overal krijgen. Voor de liefhebbers van fysieke releases komt er een zeer beperkte handgenummerde oplage op vinyl. Dat is toch een stuk mooier dan een cd.
A: Toen we begonnen met het akoestische album wisten we nog niet dat we gingen stoppen. De platenmaatschappij wilde de plaat fysiek uitbrengen. Toen ze hoorde dat we gingen stoppen leek het ons een goed gebaar naar de fans om de plaat volgens pay-what-you-want principe ter download aan te bieden. Als je zo'n plaat op cd uitbrengt moet je er ook echt weer een jaar touren aan hangen om zo'n plaat te verkopen trouwens. En dat was natuurlijk geen optie meer.
Je laat het woord 'stoppen' al even vallen. Wat is de reden van de split?
A: Al vijftien jaar zit ik in een band en we maken een bepaald soort muziek. Ik heb een brede muzieksmaak en heb wel geprobeerd andere muziek te maken naast de band maar dat lukt gewoon niet. Face Tomorrow ging altijd voor alles en neemt ook heel veel tijd in beslag. De band op een lager pitje zetten zou de naam Face Tomorrow onwaardig zijn. Na de laatste plaat kwam er ook een gevoel van: 'En nu?' In al onze platen is een duidelijke progressie te horen. Ik had het gevoel dat we met een vijfde plaat niet meer zo'n progressie zouden kunnen laten horen. Simpelweg omdat ik vind dat onze laatste plaat perfect laat horen wat we wilden laten horen. We hebben gezegd wat we konden zeggen, er uitgehaald wat we eruit konden halen. Tijd voor wat nieuws.
In 2010 stapt gitarist Marc Nolte uit de band. Heeft het aantrekken van nieuwe gitarist Ralf Mastwijk iets te maken met het besluit?
A: Juist niet, Ralf en ik kennen elkaar al vanaf onze puberteit. We zaten samen in ons eerste punkrock bandje. Het enige waar ik nog naar uitkeek was om met hem samen liedjes te schrijven voor Face Tomorrow. Ralf kon goed aanvoelen wat Face Tomorrow was. Hij kende ons als vriend en als band. Hij schreef liedjes die bij ons paste. Jammer dat we niet veel meer samen hebben geschreven. Een groot gedeelte van de laatste plaat was al af toen hij erbij kwam.
Op 3FM sloeg de laatste plaat en single 'Move On' dit jaar best aan. Wat doet dat met jullie?
A: In het verleden lieten de grote Nederlandse radio en TV zenders ons altijd links liggen. Qua rock muziek was er eingenlijk enkel plek voor Kane, Di-rect, Krezip en Anouk. Nieuwe bandjes kregen toendertijd geen enkele kans. Zo konden we op Kink FM in een jaar de op één na meest single hebben terwijl we op 3FM nooit gedraaid werden. In België kwamen onze singles ook regelmatig op Studio Brussel en werden onze clips gedraaid op JIMTV en TMF Belgie maar airplay op MTV en TMF kregen we ook totaal niet. Bij 3FM is er nu gelukkig meer aandacht voor jonge Nederlandse bands dankzij Serious Talent. Het probleem bij ons is echter dat we geen jong bandje meer zijn en helaas ook geen gevestigde waarde. Dan is het moeilijk om er tussen te komen. Het was dus fijn dat we af en toe langs mochten komen maar tegelijkertijd voelde het ook een beetje dubbel. Zo van “waar waren jullie al die tijd dan om ons te steunen?”
De herwerkte versies van de nieuwe akoestische plaat klinken overigens vrij duister?
A: Ik ben altijd op zoek naar de melancholie.
S: Dat is de doorsnee van onze smaken. Er zijn raakvlakken qua bands maar ze hebben allemaal een bepaalde melancholie. Muzikaal zijn we geïnteresseerd in dingen waar een soort pijn in zit. Waar mensen bepaalde gevoelens hebben.
Met de nieuwe bassist brak er voor jullie een mooie tijd aan, optredens op Pukkelpop, Lowlands en Europa?
A: Rond die tijd waren we echt een stoomtrein. Dat was ook de reden waarom onze oude bassist besloot te stoppen. Het was niet te combineren met werken. Daarom werkten we ook geen van allen. Dan maar wat minder eten, dan maar anti-kraak wonen. Alles voor de band. De twijfels begonnen pas te komen toen Marc in 2010 weg ging. Gelukkig zijn we nooit met ruzie uit elkaar gegaan en zijn ze er ook gewoon bij bij ons laatste optreden.
Zijn jullie klaar voor de shows?
S: We moeten nog flink wat voorbereiden, het worden lange shows. We kunnen kiezen uit 25 liedjes. Songs die we al lang niet meer live gespeeld hebben. Elke show doen we een combinatie van de vier platen. Sommige nummers waren we de afgelopen jaren een beetje uit het oog verloren omdat je toch altijd voornamelijk focust op je meest recente materiaal als je aan het touren bent.
A: Raar het idee dat je met je laatste show bezig bent. Vijftien jaar ben je met de band bezig en straks heb je zeeën van vrije tijd. Toen wij begonnen wilden we aantonen dat je dingen als grote boekingskantoren, managers en platenmaatschappijen niet nodig hebt om iets te bereiken. Toendertijd waren er in Nederland eigenlijk geen goedlopende bands die niet onder de vleugel van een manager of grote platenmaatschappij zaten. DIY was nog iets wat alleen in de punk/hardcorescene voorkwam. Nu is dat gelukkig veel breder geaccepteerd en heeft het zich al meerdere malen bewezen als een zeer goede methode.