We Sell Guns hebben vorige week warm gedraaid in de Velvet zodat ze vanavond klaar staan voor hun eerste echte optreden. Na wat opstartprobleempjes zit de drive er vanavond goed in. Tijdens ‘Free Me’ zingt Geoffrey Harreman toepasselijk ‘something’s happening’. De set is lekker verdeeld met uiteraard de vier songs van hun eerste EP. Het zijn korte, krachtige liedjes à la Blood Red Shoes en Black Box Revelation. Zo laten ‘The Lie’ en ‘Collapse’ een wat zwaardere sound horen terwijl ‘the Supermarket’ vrolijker klinkt vanwege het spel van drummer Steven van Wees.
Het tweetal speelt naar het einde toe nog intenser en vrijer. Nieuwe tracks zoals ‘Mind on Fire’ krijgen een lekkere solo mee en de spots zorgen voor extra sfeer. We Sell Guns oogt zelfverzekerd en hebben aardig wat goede songs achter de hand. Vooral ‘No Time’ blijft in je hoofd zitten dankzij het catchy refrein en uptempo stijl. Met het festivalseizoen in aantocht zouden ze op menig podia niet mistaan.
Een band die daar ook thuis hoort is Horses on Fire, de hoofdact van de avond. Het viertal uit Gent stond vrijdag nog in Rotown waar ze met o.a. Blaudzun en the Deaf het tien jarig bestaan van Rock’n Roll Highschool vierde. Al was het best laat geworden met de nodige whiskey cola ze beginnen furieus aan albumopener ‘Violent Highs’. ‘’Are you ready for the other side, there is no tomorrow.’’ schreeuwt Michélé De Feudis. Direct is duidelijk waar de heren voor zijn gekomen. Ondertussen denderen de dubbele gitaren stevig door de setlist.
Extra credits gaan naar de drummer, het broertje van de zanger, die als een bezetene het ritme hoog houdt. Gitarist Thijs De Cloedt met zijn metalverleden laat duidelijk merken dat het metaal nog door zijn aderen stroomt. Hij speelt net zo strak als de grimas op zijn gezicht. Bassist Anthony Statius speelt dan weer jovialer maar wordt verweten te veel alcohol achter de kiezen te hebben. Dronken of niet, in de zaal zijn er ondertussen enkele gasten aangeslagen, want de sfeer zit er goed in. De twee broertjes weten de tent in vuur en vlam te zetten en geven in return een solide optreden.
Singles ‘Raw Meat’ en ‘Draw the Line’ zwepen de boel aardig op maar het zijn vooral songs als ‘Glassmade Giants’ en afsluiter ‘Seasons to Hate’ die knallen als een malle. Zelf vinden ze het klinken als de strakke kakker van Jessica Alba. Zo dronken zijn we nog niet om deze vergelijking te maken maar de tracks komen live zeer goed uit de verf. Zelfs als ze halverwege de rust opzoeken met ‘Wolfman in Disguise’ blijft het samenspel overeind. Net als We Sell Guns maken de heren aanstekelijke, rauwe en vooral eerlijke rock ’n roll. Prima om ieder festival on fire te krijgen.