Verslag Eendracht Festival 5.0 - het Eendrachtsplein

Met Afronaut, Iguana Death Cult, Gita Buhari, Pam Feather, Book Of Eli en Day Fly

Stan Houppermans en Nick Aberson | Foto's: Christel de Wolff en Ad Baauw ,

De vijfde editie van het Eendracht Festival zit er weer op. Donderdag 5 februari bulkte de Rotterdamse binnenstad van de talentvolle artiesten die het - ondanks de extreme kou - in grote getale aanwezige publiek prima wisten te vermaken. 3voor12 Zuid-Holland was ook aanwezig op het festival en brengt hierbij verdeeld over meerdere artikelen in woord en beeld verslag uit van al het moois. Deel 2: het Eendrachtsplein gehost door De Nieuwe Lichting.

Terwijl de gevoelstemperatuur op het Eendrachtsplein daalt tot ‘fucking koud’ draaien verschillende meisjes hoelahoep en vloeit het bier net zo mondjesmaat naar binnen als het aantal bezoekers. De goed gemutste en rap van de tongriem gesneden MC DiggyRast houdt de moed erin en weet de lachers op zijn hand te krijgen door bij de aangekondigde act één van de heupdraaigrietjes uit te nodigen als flankeer-act, die hier gewillig gehoor aan geeft.

Afronaut doet zijn best om al bijna net zo hilarisch te zijn als de gelijknamige film. Met een laptop, bier en een peukje “om de stem op te warmen”, worden vooral veel A’s en Yé’s geproduceerd. Het leidt allemaal niet tot iets waardigs, maar eerder tot een uitnodiging voor een karaokemoment in een willekeurige woonkamer. Toch is het allemaal geenszins representatief voor Afronaut, die beschikt over een stem die nog het meest lijkt op die van Seal eind jaren negentig. Het is dan ook vooral de vriendschappelijk sfeer van kleine kliekjes die er voor zorgt dat dit optreden, wat mij betreft, niet op zijn CV thuishoort. (SH) 

Eendrachtsplein. Begin van de avond. Rond het vriespunt. De bandleden van Iguana Death Cult staan te trillen op hun benen. Een beetje van de spanning, maar vooral omdat het behoorlijk koud is. De zanger vraagt het publiek om warmte en die vraag wordt meteen ingewilligd. Iedereen doet een paar stappen naar voren en dat zorgt voor een heel gezellig sfeertje. De kou werkt als bindende factor en nu is het aan de bandleden om te laten zien wat ze waard zijn. Dat lukt vanaf het begin erg goed. Vol van energie wordt er een mengsel van garage en psychedelische rock ten gehore gebracht. Na een paar nummers wordt er een klein beetje gas teruggenomen en voelt het alsof de piek iets te vroeg is ingezet. Maar het is knap dat je als één van de eerste bands van de avond een ijskoud publiek in één nummer opgewarmd krijgt en ze bij je houdt voor de rest van het optreden. (NA) 

Als de lucht wordt beheerst door kou en wordt aangevuld met de warme klanken van Gita Buhari ft. Blackout Orchestra zou je verwachten dat de zon gaat schijnen. Maar helaas is vanavond de koudste van het jaar tot nu toe en overheersen bevriezende longen en kromme vingers. Dat maakt het optreden op het buitenpodium van het Eendracht Festival - zeer begrijpelijk - wat inspiratieloos en vluchtig. Want bij een temperatuur die voelt als min twintig kun je eerder spreken over een aanval op het wereldrecord ‘Spelen in de kou’ dan op een optreden van formaat.

En dat is jammer, want dit uiterst talentvolle gezelschap verdient podia van formaat. Daar ontbreekt het ze overigens niet aan, gezien de inmiddels groeiende landelijke status, ook al is de sound al eindeloos gespeeld. De o zo uitdagend onschuldig ogende Gita heeft een stem van wereldformaat, zou vlekkeloos als stand in voor Erykah Badu kunnen doorgaan en zingt zelfs onder deze bare omstandigheden alsof er geen ijskristal in de lucht zit. Met respect voor de inzet raad ik dan ook iedereen aan op zoek te gaan naar een optreden van Gita Buhari ft. Blackout Orchestra achter een deur waar de kachel brandt. (SH)

De catchy soul van Pam Feather klinkt over het Eendrachtsplein. Immer positief probeert ze haar publiek met haar mee te nemen, helaas gaat dat maar moeizaam. De lage temperatuur speelt parten, niet alleen bij de aandacht van het publiek, ook zorgt het voor gevoelloze vingers bij de zangeres en gitarist waardoor het spelen van de rustige, maar energieke pop-soul een grote uitdaging wordt. Ook de stemmen van de backing vocals hebben wat tijd nodig om op te warmen maar als dan uiteindelijk ook de percussionist nog aanschuift klinkt Pam Feather als een fijn geheel. (NA) 

De zalvende harmonieën weerklinken over de Oude Binnenweg. Book of Eli heeft plaatsgenomen op het podium en er is inmiddels best een grote groep mensen die de kou trotseert. Terwijl de temperatuur onder nul duikt, kan de timing voor deze donkere, poëtische liedjes niet beter zijn. De mensen, de kou, de melancholische klanken, alles past in deze setting en het zorgt voor een hele mooie festival ervaring. (NA)