In het Witte de Withkwartier is het niet drukker dan op een willekeurige zaterdagavond. In eerste instantie zijn er maar weinig tekenen die je het gevoel geven dat er een muziekfestival aan de gang is. Maar dan hoor je toch ineens de muziek. Uit de stampvolle Witte Aap klinkt een lieve maar krachtige stem die van de zangeres van Ape not Mice blijkt te zijn. Een indrukwekkende band met een goed geluid en pakkende popliedjes. Het is warm en gemoedelijk. Als de ambience bij de andere locaties maar half zo goed is dan kunnen we nu al spreken van een geslaagde Popronde editie.
Ook in Rotterdam is de Popronde een feest
Sterke programmering en veel vrolijke bezoekers op editie 2014
Daar staat hij dan op het Eendrachtsplein, de caravan. Voor wie bekend is met het rondtrekkende festival is de infostand een vertrouwd gezicht: de Popronde is weer in Rotterdam! Waar te beginnen? Bij het bekijken van het programmaboekje is het moeilijk een snelle selectie te maken van alle acts die je wilt zien. Het zijn er weer een hele hoop, natuurlijk verspreid over een groot aantal locaties. Enkele daarvan zijn daarbij ook nog eens heel onwaarschijnlijk, zoals kledingwinkels en kappers. De nieuwsgierigheid neemt de overhand. Eens kijken wat de Popronde in Rotterdam allemaal te bieden heeft.
Even verderop, op de Nieuwe Binnenweg, gaat in Rotown het dak er af bij Pauw. De stijl van de band wordt in het programmaboekje “psychedelic rock” genoemd en dat blijkt een accurate beschrijving te zijn. Dit drietal maakt échte sixties hippie muziek en doet dat vol overgave. De sound, de performance, de nummers en het haar. Het klopt helemaal.
Een deur verder is er iets bijzonders aan de hand. De Black Widow, de alternatieve kledingzaak, is nog open. En ook nog eens afgeladen. De band For I Am King is in het midden van de zaak geïnstalleerd en moeilijk (niet) te zien door de mensenmassa heen. Gelukkig compenseren ze dit met snoeiharde metal die door heel de straat te horen is. Dit is voor sommige toeschouwers toch niet genoeg. De mensen die buiten op de stoep staan te drinken en te feesten krijgen regelmatig “ssst, stil!” toegebeten, “We willen het wel horen!”
Kevin Snoey de stagemanager in café Melief Bender is enthousiast over het verloop van de avond tot zover. “Het is druk. Aan de ene kant moet je een hoop dingen regelen, maar je wil ook nog bands op andere locaties zien. Veel rennen dus.” De druk bij de organisatie valt voor de gewone bezoeker niet meteen op, maar wanneer je er op let zie je de mensen met de Popronde-shirts inderdaad hard werken om het festival in goede banen te leiden. Met succes, want de acts beginnen op tijd, technisch is het allemaal goed geregeld en het ziet er naar uit dat niemand van de aanwezigen een vervelende avond doormaakt.
Zo ook in café De Riddert aan de Mauritsweg. The Cannonball Johnsons beginnen keurig op tijd met hun zeer strakke set van folk en bluegrass. De Riddert is afgeladen en het kleine café is een uitstekende locatie voor dit akoestische viertal dat met gitaar, mandoline, banjo en contrabas de tent op zijn kop zet. Wat naast de sterke nummers en het strakke spel opvalt is vooral de samenzang. Hartverscheurende harmonieën die je eigenlijk meteen uit volle borst mee wil zingen, ook als je de teksten niet kent. “Dit was absoluut één van de leukste Popronde shows die we hebben gedaan”, zegt Gosse, bassist van The Cannonball Johnsons. “Leuke plek, leuk publiek. Ik heb genoten.” Gitarist Milo voegt daar aan toe: “We hadden een vet enthousiast publiek. Iedereen deed mee. Dat is denk ik wel echt Rotterdams.”
Op de Schiedamse Vest wordt voor restaurant Dertien een zeer swingende show weggegeven door Sascha & The Sharp Five. Met virtuoos gespeelde funk en jazz creëert de band temidden van kampvuurtjes een unieke gelegenheid. Na afloop van hun set peinzen de toehoorders er niet over het erbij te laten zitten en vragen luidkeels om een toegift, die ze uiteraard krijgen.
Terug in Rotown wordt de avond afgesloten door Maask dat goed in de smaak valt bij het Rotown publiek, ook al is het slechts één man die met zijn beatboxtalent een enorm feest bouwt als afsluiting van de avond. Als Maask vraagt om “te zakken”, zakt ook inderdaad iedereen door zijn knieën, om bij het “droppen” van de beatboxbass op te veren en helemaal door het lint te gaan. Het is feest en je ziet niets dan lachende gezichten.
En dat laatste is wel zo'n beetje hoe de Popronde Rotterdam van 2014 getypeerd moet worden. De naam van de Popronde bleef nogal op de achtergrond. Op de caravan op het Eendrachtsplein na was de organisatie vrij onzichtbaar. Maar het publiek heeft zich vermaakt, de bezoekersaantallen waren uitstekend en de acts van hoge kwaliteit. Toch is de weg naar huis een beetje wrang, je kunt immers maar zo'n klein deel van de programmering zien. Wat heb ik allemaal gemist? Het blijft door je hoofd spoken. Misschien moeten we deze editie de komende paar zaterdagen overdoen, zodat niets van het onbekend talent aan je voorbij kan gaan.
Lars Nebel is naast redacteur van 3voor12 Zuid-Holland ook saxofonist in de ultieme feestband De Skaggerz. Rotterdam is zijn stad.