De al goed volgelopen zaal krijgt het voorprogramma voorgeschoteld door Jacco Gardner. De vier koppige band speelt op akoestisch gitaar, basgitaar, drums en Jacco verzorgt zelf toetsen en zang. Zijn jaren 60 achtige nummers die goed gespeeld worden en begeleid met een prima stem kunnen het grootste deel van het publiek nog niet echt boeien. Een leuk optreden en we gaan waarschijnlijk nog wel meer horen van Jacco. Tijd voor Blaudzun!
IJzersterke Blaudzun doet het voor het eerst in Gebouw-T
“Wie ontmaagt wie?”
Dat het goed gaat met Blaudzun weet iedereen onderhand wel. Met het uitkomen van zijn derde plaat ‘Heavy Flowers’ is Johannes Sigmund eindelijk echt doorgebroken. Zijn optredens op Lowlands en de vele uitverkochte zalen bevestigen dit. Afgelopen vrijdag mocht hij die status waar gaan maken in een uitverkocht Gebouw-T.
Met een warm onthaal van het publiek betreedt Blaudzun, met in totaal acht man, het podium. Een kleine greep uit het arsenaal van deze goed op elkaar ingespeelde muziekanten: elektrisch/akoestisch gitaar, basgitaar, contrabas, viool, mandoline, ukelele, banjo, toetsen, drums en niet geheel onbelangrijk de fantastische droevige stem van Sigmund. De stijl kan het beste omschreven worden als een combinatie van folk en artrock.
De interactie met het publiek is meer dan prima. Sigmund krijgt de lachers op zijn hand door te vertellen dat het altijd leuk is om weer eens voor een nieuwe zaal te spelen. De vraag is dan volgens hem “wie ontmaagd wie?”. Hij het publiek of het publiek hem. Eens kijken of we deze vraag aan het einde van het optreden kunnen beantwoorden.
De energieke show wisselt nummers af van de albums ‘Seadrift Soundmachine’ en ‘Heavy Flowers’. De meeste komen uiteraard van laatstgenoemde. Nummer na nummer word afgewerkt met sublieme zang en de band heeft er zichtbaar veel plezier in. De souplesse druipt er van af. ‘Le Chant Des Cigales’ een lekker uptempo nummer word geopend met prachtige trompetten om vervolgens los te gaan en te eindigen in een prachtige outro met veel effecten. Bij ‘We Both Know’ word het publiek gevraagd om op het einde mee te fluiten wat jammer genoeg niet helemaal lukt. Het schitterende ‘Wolf’s Behind The Glass’ word onversterkt en solo gespeeld door Blaudzun en doorzichzelf begeleid op een ukelele. Hier is goed te horen wat een prachtige stem deze man heeft. Het lukt een klein deel van het publiek niet om helemaal stil te zijn, jammer. ‘Quiet German Girls’ word begeleid met krachtige slagen op de trommel wat de plaat meer power geeft zodat deze live nog beter tot zijn recht komt.
Als de band onder luid gejuich en geklap het podium weer betreedt om de toegift te spelen worden er nog drie nummers ten gehore gebracht. Het kleine akoestische ‘Blindspot’, overigens het enige nummer afkomstig van zijn eertse album ‘Blaudzun’, word werkelijkwaar prachtig gespeeld. Met ‘Heavy Flowers’ komt de breekbare stem van Sigmund nog eens goed naar voren. Als afsluiter wordt ‘Elephants’ gespeeld en wordt het volle Gebouw-T gevraagd om het outro mee te zingen wat prima lukt en een leuk effect geeft. De band verlaat het podium en de handen gaan nog eens flink op elkaar. Het was een mooie avond in Bergen op Zoom.
We mogen toch wel concluderen dat Blaudzun behoort tot de crème de la crème van de Nederlandse popmuziek. Wat een geweldige muziek maakt deze man en wat is hij goed op het podium. De show boeit van begin tot eind. Enige minpunten zijn dat het publiek niet helemaal stil kon zijn wat behoorlijk irritant was bij de rustigere nummers. En dat het zaalgeluid soms iets te hard stond wat alleen een beetje storend was bij de hardere nummers. Om nog even de vraag ``wie ontmaagt wie?`` te beantwoorden. Blaudzun ontmaagd toch echt het Bergse publiek wat nog niet helemaal klaar lijkt om stil naar een concert te luisteren.