De line up voor Hrieps 2012 is geprogrammeerd tussen 16 uur en middernacht. We zien en horen  Black-Bone, Peter Pan Speedrock, Guns N’ Roses (Nuff said & Andrew Elt), Raiders Of The Lost Rock (ROLR), Peter Koelewijn, Over The Edge, Fragment Live en natuurlijk het Zeeuwse Surrender als afsluiter van het festival.
Andrew Elt laat zich vervangen door een dame, een bezoeker laat weten dat hij ook niet weet waarom, maar dat deze vrouw een waardige stand-in is. En dat is ze zeker, met haar blonde lange lokken en vocale kracht voert ze haar publiek de nummers van Guns ’N Roses net zo gemakkelijk als het bier dat overal rijkelijk vloeit.

Frank uit Renesse vraag ik voor welke band hij komt. “ik kom voor jou” zegt hij, maar na een beetje aandringen op wat serieuzer commentaar zegt hij “we zijn hier vanwege een vrijgezellenfeest”. “En… ik kom voor jou”. Ik vraag hoofdrolspeler Jörgen van het feestje dan maar wat hij de leukste band vindt. “Ik ga trouwen”. Já… Maar je komt ook voor muziek, vraag ik. “Nuff Said, die vind ik wel goed denk ik”. “Maar euh.. ik wist niet dat ik hier naar toe zou gaan vandaag…ik had geen idee, maar het bevalt me wel!”

Mensen bevragen is niet een groot succes bij dat Surrender Hrieps, net zo min als iets opschrijven. Je moet vooral kijken, horen en mee feesten, dán weet je waarom dat jaarlijkse Hrieps zo typisch ‘Surrender Hrieps’ is. Niet iedereen bevalt dat, zo waarschuwt Peter Koelewijn als hij zijn act nog maar net begint: “hou op met dat biergooien op het podium, anders stop ik er meteen mee!”. Maar het publiek laat zich hier niets zeggen, ook niet door Koelewijn. De gezelligheid en het plezier dat mensen hebben gaat onverstoord door en er klimmen bovendien drie dames het podium op om Peter annex ‘je wordt ouder papa’ wat partygehalte extra te geven! Dames uut Ritthem en uut Aeremuu… ze weten er weg mee!

Ik neem aan dat de enorme drukte, het crowdsurfen, het drinken, tegen elkaar aanbeuken en het vreselijk veel lol hebben nog tot in de uurtjes na middernacht heeft geduurd. Maar ik ben hem op tijd gesmeerd. Zonder mijn mapje met aantekeningen trouwens, die ben ik kwijtgeraakt aan een mooie ‘Hriepskarkse’ meid die ermee (met mijn mapje!!) tussen haar dijen stond te schuren… Maakt niet uit: ik kwam als een keurige ‘journaliste’ en ben daar letterlijk gedoopt tot potentieel trouwe rock bezoekster. Volgend jaar ben ik weer van deze partij, maar dan stop ik niet met 4 biertjes en laat ik behalve mijn sleutels en de aantekeningen ook de dagelijkse keurigheid voor één dagje thuis!! The Highway to hell… Surrender Hrieps…? Echt wel!