Interview met Crappydog

Over het nieuwe album, honden en blues

Justin Faase ,

Onlangs bracht Crappydog het album Ain’t Got No Bone uit, waarop de band zijn rauwe en eigenzinnige blues verder uitwerkt. 3voor12/Zeeland sprak met de Zeeuwse frontman Erik Vandenberge.

Een tent, een caravan, een boot, een schuur. Nu zijn we natuurlijk wel benieuwd waar dit album is opgenomen. Hoe kwamAin’t Got No Bone tot stand?
 
Ain’t Got No Bone is opgenomen in een leegstaande school in Middelburg. Er was weinig tijd omdat de school gesloopt werd, maar dat is de opnames ten goede gekomen denk ik. Bovendien konden al onze spullen blijven staan (wat een luxe!), evenals de ruime akoestiek. De stevige galm die je op de plaat hoort, is de natuurlijke galm van de ruimte, met uitzondering van de saxofoon die later is ingespeeld.”

“Niet repeteren maar spelen” is jullie motto. Betekent dit dat jullie na een potje jammen alweer een nieuw nummer klaarhebben, of gaat er een langer proces aan vooraf?
 
“Nee, geen “potje jammen” graag, dat is te vrijblijvend. Ik heb de nummers alleen gemaakt, en vervolgens iedereen van een demo voorzien. Die nummers zijn we dan op straat gaan spelen, dus op straat is er sprake van een ontwikkeling. Pas daarna zijn we gaan opnemen... Later gaat de ontwikkeling weer verder op het podium. De plaat is dus een momentopname.”
 
De nummers live spelen moet gezien het motto belangrijk zijn. Wat zijn de verschillen tussen de muziek van Crappydog in de studio en live?
 
“Live spelen is wat mij betreft zelfs het enige wat belangrijk is. Een plaat is vooral een middel om live te kunnen gaan spelen. Wat wel fijn is van een album maken is dat je zelf de mix kunt bepalen, en dat alles dan ook te horen is. Live hebben de percussie / drums nog wel eens de overhand, vooral ten koste van de zang.”
 
Hoe kwamen jullie bij Sonic Rendevous, het label dat Ain’t Got No Bone gaat uitbrengen, terecht?
 
“Ik heb ze gebeld, evenals alle andere Nederlandse distributeurs en labels. Zij waren de enige die interesse hadden (in de tijd van de plaatIwan).”
 
Met titels als CrushStones In My Belly en Love lijkt Ain’t Got No Bone soms wel een liefdesverhaal. Aan de andere kant gaat het ergens anders over hondenpoep op straat. Hoe belangrijk zijn de teksten voor je en waar haal je de inspiratie voor ze vandaan?
 
“Teksten zijn samen met het zanggeluid het allerbelangrijkste. Crush is het enige echte liefdesliedje op de plaat. Ain’t Got No Bone gaat over maagpijn en Love gaat over sex, Polution Blues over hoe wij moeder aarde kapot maken. Get Ready en Do This gaan over doodgaan, Driving Around over ontsnappen, Cold & Wet over schipbreuk, Dogcrap over hondenpoep en andere ellende die mensen bij een ander dumpen... Je begrijpt, op z'n minst afwisselende onderwerpen maar geen vrolijk plaatje of een liefdesverhaal. En de inspiratie, die komt natuurlijk uit het leven zelf...”  
 
Ain’t Got No Bone, Crappydog en liedjes over hondenstront. Duidelijk een verwijzing naar honden. Waar komt die fascinatie voor die dieren vandaan? Behoort Crappydog tot het doorbijtende ras of hangen jullie liever de gezellige viervoeter uit?
 
“Ach fascinatie... Ik vind honden leuk als ze maar niet aangelijnd en onderdanig zijn. De “grrr...” aan het begin van Ain’t Got No Bone is dus bedoeld voor de hondeneigenaar. Wij laten ons dus als band ook niet aanlijnen en laten onze instrumenten grommen naar één ieder die ons in de weg staat, zou je kunnen zeggen... Zoiets noemen ze geloof ik een “concept”. Maar ook al zijn we geen allemansvriendjes, we zijn toch best aardig hoor...”

De muziek van Crappydog is duidelijk geworteld in de blues. Kun je vijf bands of nummers noemen die je hebben geïnspireerd?
 
“Pffff, vijf is veel te weinig. Laat ik maar vijf ouwe bluesgasten noemen dan: Son House, Charley Patton, John Hurt, Fred Mcdowell en Bukka White.”

Ain’t Got No Bone is nu uit bij Sonic Rendevous. Binnenkort is het album te beluisteren in de 3voor12 Luisterpaal.

Website Crappydog