ZNF: De interessante electropop van Lola Kite en Moss die je laat wegdromen

Een perfecte avond op het Abdijplein

Zofia Janssen ,

De avond van 29 augustus staan Moss + Lola Kite op het Abdijplein in Middelburg. Na Pinkpop te hebben geopend, op Lowlands te hebben gestaan en in diverse uitverkochte zalen te hebben opgetreden, begint Moss hun nazomertour. En ze bewijzen zich op het Zeeland Nazomerfestival met als voorprogramma de vrolijke veelzijdige band Lola Kite!

De electropopband Lola Kite mag de avond openen in de PopAanZee tent. Dit Amsterdamse kwartet bestaat uit Kees Groenteman, Bram Vervaet, Jacco Gardner en Jasper Verhulst (tevens bassist van Moss). Zeer verrassend en interessant om naar te kijken, bijzondere sounds, galmende synthesizers, catchy en soms meerstemmige warm gezongen liedjes. De opener is het nummer 'Love And The Weather' van hun tweede album 'I Start To Believe You'. Verder zien we onder andere 'Everything Is Better', 'Energy Could Be Your Closest Friend', 'W'ter' en 'Tokyo Love' voorbij komen. Je kon zeker het verschil horen tussen het eerste en het tweede album. De songs van het tweede album waren zoals ze bij VPRO’s 3voor12 omschreven: "analoger en rauwer, minder gepolijst. Echt nummers die je graag hard aanzet". Een band waar je naar blijft kijken, teleurstellend was dat de meeste mensen nog binnen moesten druppelen. Helaas was het een weinig spectaculair optreden, de band deed weinig met het publiek en daardoor hadden die weer moeite om er in te komen.

Een mooie show geeft een van de beste Nederlandse indiepopbands van dit moment: Moss! Je ziet dat de band met plezier speelt, de interactie is zeker aanwezig. De inspanning is groot om het publiek met de muziek mee te krijgen en uiteindelijk lukt dat bij wat rockende en meer bekende nummers van het tweede album 'Never Be Scared / Don’t Be A Hero'. Het publiek begint te klappen en mee te zingen, Moss is natuurlijk ook meer een band om naar te luisteren en niet om op te dansen. Met behulp van lichten wordt er een speciale, wat mysterieuze, sfeer gecreëerd, wat perfect bij de muziek en de karakteristieke stem van Marien Dorleijn past. Lange gitaarpartijen, elektronische drumeffecten, drukke baslijnen en een perfecte akoestiek. Ze sluiten af met het nummer 'Silent Hill', een mooi nummer om mee af te sluiten. Het publiek loopt weg met een lach, Moss laat je wegdromen.