Oude beesten Claw Boys Claw terug in 't Beest

Black Box Red een goed geoliede machine

Tekst: Wiebe Radstake Foto's: Rene Kauwenbergh ,

Meteen met het openingnummer wordt al duidelijk waarvoor de Claw Boys Claw zijn gekomen, hun nieuwe cd ‘Hammer’ aan het publiek laten horen. De cd is nu een paar weken uit en laat horen dat de Claw weer terug is. Niet zoals met het vorige album: Pajama Day met alleen rustige liedjes, nee met vuige parkeergaragerock zoals ze het zelf mooi omschrijven. Dat er veel nieuwe nummers worden gespeeld wil echter niet zeggen dat oude songs worden overgeslagen. Nee, deze avond is een race door de parkeergarage van de Claw.

Als voorprogramma speelt Black Box Red, slechts met z'n tweeën weten ze toch een dijk van geluid neer te zetten waar je u tegen zegt. ’t Beest, nog niet helemaal gevuld,wacht op afstand af. Black Box Red, helemaal uit Leeuwarden hebben een strakke show met veel onverwachte overgangen binnen de nummers. Het publiek vanavond is wat ouder en Black Box Red misschien toch net iets te hard is voor hen. De grote leegte tussen het podium en het publiek blijft bestaan, jammer want dit is een strak geoliede band.

Niet zo heel veel later begint de Claw Boys Claw met het nummer ‘Monkey One’. Dit is een wat rustiger nummer van hun laatste plaat ‘Hammer’, gelijk gevolgd door ‘Power Breakfast’ en het oudere ‘So Mean’. Peter te Bos weet het publiek fantastisch te bezingen en te bespelen, de zaal begint al vroeg te dansen (meestal blijft het Beest-publiek vrij kalm, maar daar is deze avond niets van te zien) Aan de zijde van Te Bos natuurlijk oerlid John Cameron op gitaar en dan twee nieuwe Claw leden; bassist Marcus Bruystens en drummer Jeroen Kleijn. De nummers worden geweldig in elkaar over gespeeld waardoor je dwars door het repertoire van de Claw wordt geramt.
 
Het is opvallend dat er van het voorlaatste album ‘Pajama Day’ maar een nummer ‘Yellow Cab’ wordt gespeeld en dat de wc's en de bar ineens heel vol zijn tijdens het spelen van de hit ‘Rosie’, Ze hoeven het dus niet van dit soort nummers te hebben, de hele show staat als een huis. Peter Te Bos trekt door het 't Beest met een mic kabel van heel wat meters en het de zaal danst met hem mee. Het is mooi te zien dat de nieuwe nummers ‘Hammer’ en ‘Zoo’ helemaal niet weg vallen bij de oude meuk als ‘Super Kid’ en ‘Indian Wallpaper’. Als dan tegen het einde van de show ook nog een medley van oudere nummers als ‘Venus’ en ‘Dracula’ wordt gespeeld gaat het dak er echt af.

Als er wel momenten van enige rust tussen de nummers door zijn, weet Peter te Bos goed te vermaken met verhalen over gigantische Goese frikadellen en wc problemen die deze gigantische frikadellen opleveren. Dat lege bierflesjes worden opgehaald door een aantal vrijwilligers, vindt Peter Te Bos maar niks, hij pakt het krat uit een der handen en smijt die omgekeerd achter het podium. Dit doe ik met jouw bierflesjes! "Waar is het oude Beest gebleven?" vraagt hij zich bijna boos af, wij weten in ieder geval dat dit oude Claw Beest nog lang niet klaar gespeeld is.