Ondanks dat het afgelopen zaterdag bij aanvang van de Pop aan Zee avond in de Pit, nog niet razend druk was, weet Gork A27 het doorgaans afwachtende Terneuzense publiek al snel naar voren te krijgen. De winnaars van de Zeeuwse Belofte en Steenworp weten indruk te maken met hun, tja hoe noemen we het, psychedelische post-rock. Het charisma van zanger Tim Roos is groot; hij is een echte frontman die het publiek prima voor zich weet te winnen. Bovendien weet hij indruk te maken met zijn goede, vaak intense zang. Vooraf was ik wat huiverig over de toevoeging van saxofoon, maar ook die weet me te overtuigen vanaf het eerste moment. Gork A27 doet het niet voor niets goed. De komende tijd zijn ze dan ook nog te zien op onder andere Vestrock en Concert at Sea.

Zo'n twee jaar geleden kwam het Eindhovense Komatsu opzetten met een harde mix van stoner, metal en noise. Vanavond is het laatste optreden voor gitarist/zanger Erik van Schenk-Brill en ze lijken er nog even vol voor te gaan. Een kleine aardschok ontstaat in Terneuzen, maar voor mij persoonlijk is het wat te veel metal, met name door de vele gitaarriffjes. Er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van samples. Hier en daar is dat een aardige toevoeging, maar op sommige momenten zijn ze overbodig, bijvoorbeeld op de momenten dat de samples zang bevatten. De band heeft zelf drie goede zangers, wat voegt zo'n sample dan toe? Hoe dan ook lijkt het publiek zich behoorlijk te vermaken en de band ook, dus zijn ze een prima support voor hun mede-Rockcity-bewoners van Peter Pan Speedrock.

Peter Pan Speedrock behoeft inmiddels geen introductie meer. De mannen laten al aardig wat jaartjes de podia en festivals op hun grondvesten schudden en ook nu zetten ze de Pit weer eens op hun kop. Drie jaar geleden speelden ze bij de opening van de Pit en in de tussentijd is er niet zo heel veel veranderd wat de band betreft, maar toch weten ze weer overal publiek vandaan te trekken. De Pit staat dus aardig vol. En terecht, want je verwacht moddervette rock en die krijg je ook. Alle klassiekers komen voorbij, waaronder natuurlijk de altijd strakke versie van Batmobile's Transylvanian Express, Rockcity en We Want Blood. Veel te snel is het einde in zicht, maar what the hell, die toegift plakken ze er gewoon gelijk aan vast. Zoals het hoort: keihard doorgaan. En na een kleine anderhalf uur is het opeens heel stil, op het gepiep in onze oren na. Wat nog aanhoudt tot diep in de nacht.