Amersfoorts rockabilly-duo The Badger and the Bass brengt debuutalbum uit

Succesvolle live-act op 10 maart te zien op Club 3voor12 Amersfoort in Fluor

Tekst: Chris Bernasco / Foto's: Joyce A. Brouwer ,

Na een jaar vol optredens trok het Amersfoortse rockabilly-duo The Badger and the Bass zich eind 2015 terug om hun eerste lp Watch Out! op te nemen. Op 3 maart presenteerden ze die voor een select publiek in de Lievevrouwetoren. Donderdag 10 maart trakteren ze het Amersfoortse publiek tijdens Club 3voor12 in Fluor op hun eigentijdse versie van deze vintage muziekstijl.

Het is snel gegaan voor Ruben Serhalawan (23, zang en gitaar) en Sonne Scheermakers (25, contrabas en zang), het Amersfoortse tweetal dat samen The Badger and the Bass vormt. In de zomer van 2014 besluiten ze hun geluk te beproeven als straatmuzikanten in de Langestraat, en met ruim honderd optredens sluiten ze 2015 al af als Amersfoorts meest succesvolle live-act.

"Ruben en ik kenden elkaar van vroeger uit een bluesband", vertelt Scheermakers. "Maar toen we als straatmuzikanten gingen spelen, merkten we hoe de vrolijkheid van rockabilly aansloeg bij het publiek: kinderen, ouderen en alles daartussenin." Op een dag werd het tweetal in de Langestraat aangesproken door de eigenaar van café Onder de Linde aan de Groenmarkt. Of ze diezelfde avond op het terras van zijn café wilden spelen. Ze studeerden snel nog een paar extra nummers in ("we kenden nog maar drie rockabilly-nummers"), en ’s avonds stonden ze er. Dat was het begin van een reeks optredens die hen van kleine kroegen door heel Nederland tot aan festivals als Defqon, Into the Woods en Lepeltje Lepeltje zouden brengen. Ook stond The Badger and the Bass veelvuldig op podia buiten de bekende muziekcafés: bejaardencentra. “Die concerten zijn echt superleuk om te doen" vertelt Serhalawan. "We spelen dan vooral classics. Sommige mensen komen uit de rolstoel omhoog om te dansen, er is soms bijna te weinig personeel om het veilig te laten verlopen."

De naam van de band werd deels bepaald door het toeval. Serhalawan had net besloten zijn ‘grafgruwelijk lange haar’ door de barbier rigoureus te laten kortwieken en zich voortaan met een dassenharen scheerkwast te scheren (badger = das). "En Sonnes vader had de avond tevoren in zijn moestuin toevallig de sporen van zo’n dier ontdekt. En het was natuurlijk ook een knipoog naar de Stray Cats."

Afgelopen september nam The Badger and the Bass een time-out van de podia voor de opnames van debuutalbum Watch Out!. Net als hun voorgangers in de jaren ’50 werkten de mannen heel puur, op hooguit vijf of zes sporen. "Het live-gevoel moet overkomen. De basistracks hebben we daarom samen ingespeeld. Maar op een studioplaat moet je wel wat toevoegen." Baritongitarist Bo Menning (Aestrid) en drummer/percussionist Robin van Saaze (Robbing Banks) hebben extra partijen ingespeeld, zoals kickdrum en iets wat de mannen ‘Frantic Tambourin’ noemen.

Tijdens de albumpresentatie van Watch Out! op 3 maart in de Amersfoortse Lievevrouwetoren wordt duidelijk dat de tweemansband meer wil dan alleen jaren ’50- hits van Gene Vincent, Johnny Burnette en Eddy Cochran naspelen. Ondersteund door baritongitarist Bo Menning trakteren ze het uit vrienden, familie en (on)bekenden bestaande publiek op een mix van traditioneel en nieuw. Het instrumentarium van de band is weliswaar klassiek rockabilly, maar hun zelfgeschreven liedjes ademen de geest van nu. Niet voor niets behoren eigentijdse artiesten als Heavy Trash (side-project van Jon Spencer) en JD McPherson tot belangrijke inspiratiebronnen.

Het liefst gaat het duo flink met de traditie aan de haal, onder meer met afwijkende akkoordenschema’s en surf-invloeden. Af en toe doet hun werk zelfs denken aan de soundtrack van een ouderwetse horrorfilm. "Het unieke van deze muziek is dat je kunt geinen en ook stoer doen, iets moois kunt maken en het tegelijk op de hak nemen," aldus Scheermakers. "De oorspronkelijke rockabilly werd ver voor onze tijd gemaakt, maar de vrolijkheid en gekte spreken ons gewoon aan". Op het podium komen daarbij de theatrale kwaliteiten van het tweetal goed van pas. Leadzanger Serhalawan slingert de nummers met een overtuigende Amerikaanse swag de zaal in, terwijl Scheermakers zijn lange lijf om zijn contrabas slaat, dubbelgevouwen een tweede stem in de microfoon gromt of zijn vetkuif met een nonchalante hoofdbeweging weer in model brengt.

Tot nu toe zijn de mannen van The Badger and the Bass heel blij met hoe het met de band gaat. Naast de optredens heeft Scheermakers zijn eigen audiostudio; Serhalawan geeft gitaarles. "Met onze bijbanen en de optredens komen we beiden rond. En tot nu toe kunnen we steeds goed behappen wat er op ons pad komt. Dat voelt prettig. Ergens dromen we wel van 'leuke dingen doen op Europees niveau', natuurlijk. Het is niet zo dat we daar concrete plannen voor hebben, maar dromen doen we al vanaf het allereerste begin, toen we in Onder de Linde stonden."

Op 10 maart bij Club 3voor12 Amersfoort in Fluor bestaat de setlist van The Badger and the Bass uit zowel classics als eigen nummers. Tijdens deze showcase-avond wil het duo hun repertoire in de volle breedte laten horen. "Bij de LP-presentatie deden we ook wat kleinere liedjes en intiemere uitvoeringen van de nummers. In Fluor gaan we meer rocken. Pompen. We gaan een uurtje dansen denk ik."


Te zien: The Badger and the Bass bij Club 3voor12 Amersfoort, donderdag 10 maart 2016 @ Fluor Amersfoort (aanvang 21.00 uur, entree gratis)