Voor Bewilder was 2015 een jaar van hoogtepunten. Debuutalbum Dear Island werd door 3voor12/Utrecht verkozen tot de beste Utrechtse release van het jaar. Ook buiten de Domstad deed de plaat het goed, met hoge posities in legio eindejaarslijsten. Kers op de taart waren het sterke optreden in een uitverkochte EKKO en een boeking voor Eurosonic Air.

Bewilder-zanger Maurits Westerik begon zijn muzikale carrière als frontman van indierockband GEM. Het verhaal over het eerste liveoptreden is inmiddels legendarisch. Westerik kwam erachter dat The Libertines op 9 juni 2003 in de Melkweg zouden spelen en stuurde de programmeur een mailtje. Of zijn band het voorprogramma mocht verzorgen? GEM kwam, zag en overwon. The Libertines zetten een uiterst zwakke show neer (Pete Doherty kwam niet opdagen), terwijl Westerik en zijn band de sterren van de hemel speelden.

Daarna ging het hard met GEM. Debuutalbum Tell Me What’s New, uitgebracht op Excelsior Recordings, werd lovend ontvangen. Single 'Good To Know You', afkomstig van de tweede langspeler, werd een bescheiden hit. Er volgden nog twee albums, NEW (2008) en Hunters Go Hungry (2011). Daarna werd het stil rond de formatie. “Eind 2012 liet ik GEM vieren en ben ik van alles en nog wat gaan doen”, vertelt Westerik. “Ik sloot me aan bij Happy Camper, ging weer op tour met Anne Soldaat en deed shows met Tim Knol. Het was heerlijk om gewoon een beetje te freewheelen en muzikaal bezig te zijn buiten de gebaande paden. Ondertussen bleef ik in alle rust schrijven en nieuwe ideeën verzamelen. Op een gegeven moment ga je jezelf die rust ook toe-eigenen: alles op zijn tijd. Toen dat eenmaal in mijn systeem zat, stond ik ook weer open voor de creativiteit.”

Dat was zo ongeveer het moment dat Excelsior Recordings Westerik benaderde. Het label wilde graag nieuw werk van hem uitbrengen. Hoe en in welke vorm, dat mocht hij helemaal zelf weten.

Waarom heb je toen met GEM de draad niet opnieuw opgepakt?
“Dear Island begon als een losse verzameling ideeën, zonder naam. Of het een soloplaat zou worden, een nieuw GEM-album of dat van een volledig nieuwe band was in eerste instantie niet aan de orde. Maar gedurende het proces begon het steeds meer tot ons door te dringen dat we echt met iets nieuws bezig waren. Het voelde gewoon anders. Persoonlijk was ik met GEM uitgepraat, denk ik. Ik wilde het verhaal een nieuwe inleiding geven. Wat zeg ik, ik wilde een nieuw boek.”

Wat maakte dat je met GEM uitgepraat was?
“Op het laatste album, Hunters Go Hungry, was het misschien al verwoord in de titel. Ik was hongerig naar nieuwe dingen, naar meer. Met GEM kon dat op dat moment niet meer op de manier die ik wilde. Het had er ook mee te maken dat GEM uiteindelijk mijn act geworden was. Letterlijk – ik was het enige oorspronkelijke bandlid dat nog over was. Terwijl ik een geboren en getogen bandjongen ben. Ik houd van het gevoel in en met een groep te zijn. Binnen een band ben ik een goede kapitein of moodkeeper, denk ik. Ik vind het niet erg om de kar te trekken en spreek ook graag voor de band als dat nodig is.”

Bewilder bestaat uit ervaren muzikanten. Met een aantal van hen stond de zanger al op het podium tijdens de laatste GEM-tour. Drummer Bram Hakkens speelde eerder in The Kyteman Orchestra. Bassist Jeroen Overman diende onder Tim Knol, toetsenist Arjen de Bock maakte deel uit van Wooden Saints en The Black Atlantic. Gitarist Arjan Kamphuis, de frontman van garagerockband Bobby Kingsize, is al heel lang een goede vriend van Westerik.

Niet Westerik, maar zijn bandleden kwamen met het idee om een nieuwe band te beginnen. “Dat was echt een cadeau. Het voelde goed dat ik het hen niet oplegde, maar dat zij de beslissing voor mij namen. Dat mocht ook wel eens een keer.”

Hoe kwamen jullie op de naam Bewilder?
“Het is een nummer dat ik al eerder had geschreven. Het komt van het woord ‘wildernis’, het gevoel dat je je in de wildernis bevindt en niet weet wat er gaat gebeuren. Het was het eerste nummer dat we samen op Vlieland opnamen. De track heeft het album niet gehaald, maar is een van onze live favorieten. Het verwoordt precies hoe we van start gingen: we wisten zelf ook niet waar het heen zou gaan met de muziek. Naast onze bandnaam is het ook ons motto. Muzikaal is het onze ambitie om een liedje zoveel mogelijk anders te eindigen dan dat we het zijn begonnen. De nummers op Dear Island waren nog niet af toen we begonnen met de opnames. Niet perse de meest effectieve manier van werken, maar dat biedt wel ruimte om je als muzikant te laten gelden op het moment suprême.”

Voel je je nog steeds bewildered?
“Op een bepaalde manier wel. Het leven blijft toch een soort van wandeling, die altijd anders verloopt dan de manier waarop je ‘m vooraf uitgestippeld had. Dat intrigeert me. De nummers op Dear Island sluiten op dat thema aan. 'The Unknown' gaat heel specifiek over het waarderen van het onbekende en dat het goed is om dat op te blijven zoeken.”

Het grootste gedeelte van Dear Island werd op Vlieland opgenomen, in de mobiele studio van Excelsior. Het eiland is bij uitstek de plek om het wildernisgevoel op te roepen, aldus Westerik. “Waar je ook kijkt, je ziet alleen maar water. Ik denk dat bepaalde liedjes zijn geworden zoals ze zijn omdat we ze daar hebben opgenomen, zoals de dromerige nummers 'It’ll Be Soon' en 'So It Goes'. Er zit veel rust in het album. Het is rustiger dan ik mezelf zou omschrijven.”

Sta je er nu ook anders in?
“Ik denk dat ik nu sowieso beter in mijn vel zit. Ouder worden bevalt me goed. Ik weet beter wat ik wel en niet wil – dat hele ‘ja en amen’-gevoel is weg. Het openingsnummer van Dear Island, 'Forza', gaat over het vinden van die kracht in jezelf. Het lied bestaat uit 21 coupletten, die allemaal beginnen met de woorden ‘het is’. Je zoekt het antwoord op de vraag ‘Wat is het nou eigenlijk?’ in je eigen leven, tot je beseft dat het misschien om iets nieuws gaat. Over een nieuw leven, een nieuw personage dat je jezelf toe-eigent.”

Westerik heeft ontzettend veel plezier gehad van de rock-‘n-roll. “Maar, ik was toen zo jong. Tijd om te studeren had ik niet. Van het leven als kind, wonend bij je ouders, rolde ik in Utrecht GEM binnen. Destijds ervoer ik dat als een soort storm. Een heel andere windrichting.” Muziek maken, dat was alles wat hij in die tijd wilde. Zijn ei kwijt over dingen waar hij het niet mee eens was. “De titels van de songs op het debuutalbum alleen al. 'This Is Your Life', 'SOS', 'The Opposite' … Typische angry young men-uitspraken. We waren ons aan het afzetten. Niet tegen de wereld, maar tegen de kinderen die we een paar jaar eerder nog waren. We wisten eigenlijk niks, maar wilden toch iets zeggen.”

In een tijdperk waar bands als Kane en Krezip de scepter zwaaiden, was dat ineens een heel ander geluid. Dat ziet Westerik zelf ook (‘Wat wij deden, was echt andere koek’). Toch kwam de doorbraak naar het grote publiek er nooit. “Misschien was het een teken van de tijd. Misschien waren wij er niet aan toe, of was de radio er niet aan toe. Wij kwamen met redelijk rauwe indierock om de hoek zetten. In die tijd was dat voor de meesten nog een beetje te nieuw, denk ik.”

Zit er eigenlijk nog een beetje GEM in Bewilder?
“Sowieso. Het is nog steeds Maurits Westerik die de teksten schrijft en zingt. Ik ben nog steeds dezelfde jongen. Een van de vijf, nu. Ik zal nooit loskomen van GEM, maar heb ook nooit het gevoel gehad dat Bewilder totaal anders dan mijn vroegere band moest worden. Laat staan dat ik dat overal zou moeten verkondigen. Ik hoop dat mensen het zien zoals ik het zie: een nieuw hoofdstuk.”

Te zien: Bewilder, zaterdag 16 januari 2016 @ Eurosonic Air en zaterdag 4 juni 2016 @ De Helling. Kijk op de website voor alle tourdata.