The T. S. Eliot Appreciation Society
Vroege vogels kwamen ontwaken bij The T.S. Eliot Appreciation Society. Ooit bestond deze folkband uit singer-songwriter Tom Gerritsen. Zijn reis door Noord Amerika was inspiratie voor de droefgeestige eerste plaat A New History (2013). Eind september dit jaar brengt Gerritsen zijn nieuwe album Turn It Golden! uit bij het Duitse label Greywood Records, maar dit keer niet solo. Na het intronummer, waarbij de zon doorbreekt, wordt Gerritsen namelijk geflankeerd door een drummer en bassist. “Ik ben…Wij zijn de The T.S. Eliot Appreciation Sociecty,” zegt Gerritsen onwennig. Als trio presenteren ze het nieuwe werk. Aankomende single 'The Grand Tour' laat direct een opgewekt geluid horen. ‘All I want to do, is make this world a little bearable,’ zingt Gerritsen, waarna zijn drummer de handdoeken in zijn bass drum teniet trapt. Misschien wilde hij zo de soundcheck van Project Bongo op het nabijgelegen 3FM podium overstemmen. De drums lijken de nieuwe muzikale richting van de band te bepalen. Een nieuw nummer lijkt zelfs te knipogen naar Radiohead’s ‘Weird Fishes/Arpeggi’. The T.S. Eliot Appreciation Society laat op deBeschaving horen qua grootte en qua muzikale diepgang te zijn gegroeid. Dat nieuwe album mag er snel komen. (LS)

Black Oak
The Village Coffee & Music host deze editie voor het eerst een eigen podium op deBeschaving. En wát voor een podium: het is gevestigd in de trailer van een oude Bedford truck, waarvan een van de zijwanden opengeklapt is. Nog leuker is dat de achterwand met donkerblauw bloemmotief behangen is. Het ligt wat achteraf gelegen op het festival; bezoekers moeten bij de ingang meteen links (wat niet veel mensen doen) of een volledige ronde rondom fort Hoofddijk maken om er te komen. Een van die hoekjes die deBeschaving zo spannend maken, dus. The Village heeft hier een complete area ingericht, met niet te versmaden hamburgers, bier en koffie.

Folkband Black Oak opent op de Bedford truck. Hoewel het nog vroeg op de dag is, zijn er flink wat geïnteresseerden op af gekomen. De band is relatief nieuw; The Black Atlantic’s Geert van der Velde en Thijs Kuijken van I am Oak gingen samen op tour en wilden voor de gelegenheid iets speciaals maken, een gezamenlijke EP. Dat pakte zo goed uit dat er in mei dit jaar een vervolg aan werd gegeven met het album Equinox. Nu staan ze hier om hun nieuwe werk ten gehore te brengen. Een van die nummers is ‘The Grain’, waarin Van der Velde en Kuijken de grootsheid van de natuur bezingen. De track past perfect bij de plaats en het moment. De eerste zonnestralen zijn net doorgebroken, waardoor het groen van de Botanische tuinen nog net even wat groener lijkt. (WW)

Coppersky
Terwijl wij buiten nog even van een mild zonnetje genieten horen we uit de Atlas gitaarklanken komen. Het openen van een hoofdpodium is vaak niet de meest dankbare taak maar het Utrechtse Coppersky lijkt niet geïntimideerd door de gapende donkere ruimte voor hen. Na de release van hun laatste album 'If We’re Losing Everything' in maart heeft de band een hele reeks optredens in binnen en buitenland gedaan waardoor ze aan speelritme geen gebrek hebben. De op Amerikaanse leest geschoeide indierock leent zich ook prima voor een festival, zeker de nummers van het nieuwe album die wat toegankelijker zijn dan die op het debuut. Het gitaarspel is sterk en met drummer Ray Murphy als motor geeft de band een dynamisch optreden. De kans is groot dat dit het grootste podium waarop het vijftal tot nu toe heeft gespeeld, maar naarmate het optreden duurt lokt de band steeds meer mensen de tent in. Het is mooi om te zien dat deBeschaving zijn lokale basis niet vergeet en het aandurft om een band als Coppersky te laten openen. (MvdL)

Project Bongo
Project Bongo wist dit jaar het laatste plekje op de 3FM Talent Stage te bemachtigen. En dat is ook niet zo gek. Eind maart brachten de jongens hun nieuwe EP Weekends uit, die vooral in het buitenland goed ontvangen is. Ook al is er maar een man of veertig op deze vroege middag, zanger Arthur Stoker doet net alsof hij op Glastonbury staat. De bekroond Mister Indonesisch neemt poses aan, wijst het publiek in en slikt bijna hijgend het einde van zijn zinnen in terwijl hij zwoel oogcontact maakt met het publiek. Dit tot groot plezier van de dames die al vroeg bij het podium zaten te wachten. De bas van invalbassist Ricardo Szabo (Handsome Poets) is groovy en de springende gitaarlijnen van Jonathan Maridjan geven deBeschaving een tropisch tintje. Project Bongo eindigt met een mashup van de nummers van debuut-EP Dancing Monkey, dan blijkt dat alle nummers toch wel erg op elkaar lijken. Maar het is toegankelijk en ligt lekker in het gehoor, dus niet zeuren en gewoon lekker dansen. (WH)

The Fire Harvest
Terug naar de Bedford truck in The Village area. Daar maakt The Fire Harvest zich op om hun nieuwe werk met het publiek te delen. De band rond frontman en zanger Gerben Houwer bestaat al tien jaar, maar het langverwachte debuutalbum verscheen dit voorjaar pas. Laat je niet misleiden door de titel -  Singing, Dancing, Drinking is absoluut geen vrolijke plaat. Ook live klinkt The Fire Harvest al vanaf de eerste tonen gruizig, traag en melancholisch. En beheerst; de bandleden weten precies wat ze doen, iedere noot is raak. De gitaarpartijen klinken desolaat en worden soms minutenlang uitgesponnen. Dit zonder dat de spanning verloren gaat, wat op zijn zachtst gezegd knap is te noemen. Na een paar nummers beginnen de eerste dikke regendruppels te vallen, niet veel later breekt de hemel helemaal open. Niet zo leuk voor de band, die hun publiek ziet verdwijnen onder het overdekte gedeelte van de vloer, maar de donkere grijze wolken sluiten naadloos aan op de beklemmende sfeer. Wie bereid is zich erin mee te laten slepen, is getuige van een hypnotiserend optreden. Oh, de show kent ook een paar vrolijke noten. Houwers zoontjes springen voor het podium rond, beiden met een ballon om hun pols gebonden, om hun vaders aandacht te trekken. (WW)

Fickle Friends
DeBeschaving gaf dit jaar het podium aan veel sterren van eigen bodem. Met Fickle Friends heeft ze echter internationaal indie allure te pakken. Deze electropop formatie komt uit Zuid-Britse kustplaats Brighton, die met zijn kunstzinnige studenten-community een Utrecht-aan-Zee is. Aan het rotsvaste zelfvertrouwen van de bandleden valt de recente VS-tour af te lezen. En o ja, “Last year we did Best Kept Secret, let’s try and beat that shall we?”, vraagt lieftallige frontvrouw Natti. Het eerste dat zij echter moet verslaan, is een publiek dat verward techno-danst op haar ontstemde zang. Natti zingt niet vals, maar zit er vaak naast. De vele zangsamples die ze mee laat draaien zijn daarom broodnodig. Fickle Friend’s optreden laat je je afvragen of electropop misschien niet werkt voor Nederlands publiek. Op indie festivals als BSK en DTRH doen 1975 en Chvrches het prima. Op familiefestival deBeschaving lijken ze hun draai niet te vinden. (LS)

Hidden Charms
Wie in de middag op zoek was naar een hosfeestje, had bij Hidden Charms jackpot. Deze blues rockers uit Londen denderen over het podium met snoeiharde gitaren, piekfijne drumherrie en jaren 70 hippiehaarcoupes. De gezichtsbeharing van de zanger zou Prince goedkeurend doen knikken. De jonge honden van Hidden Charms zijn niet louter in looks, maar ook qua maat in sync. Sommige rockbands spelen chaotisch met het excuus punk te zijn, anderen verkopen hun dansenergie aan een clicktrack. Hidden Charms loopt echter als een trein, maar raust net zo hard. Bewonderingswaardig. Als ‘Are You Gonna Be My Girl’ je vaste festivalhit is, of DeWolff of The Strokes je favoriete band, is Hidden Charms een ware traktatie. Op dit moment touren ze vooral in hun thuisland, hopelijk steken ze voor de officiële Brexit snel nog eens het Kanaal over. (LS)

Frank Valenza
We kennen Giuseppe Valenza als nog frontman van het Utrechtse Bodypolitics. De band gaf in 2014 zijn laatste show en Valenza besteedde de daaropvolgende twee jaar aan het vormgeven van zijn nieuwe muzikale project, Frank Valenza. Tijdens de Kytopia sessie van zondag 26 juni liet Frank Valenza het nieuwe werk voor het eerst aan de wereld horen. Dit is zijn tweede show. Valenza heeft zich omringd met bevriende muzikanten, stuk voor stuk bekende gezichten uit de Utrechtse muziekscene. De set opent met een intiem en verstild duet met April’s Julia Hendriks. Hun stemmen sluiten naadloos op elkaar aan. Vervolgens sluit Rinse Visser (Alexi Lalas) zich aan met de band, die een uur eerder zelf nog een zonnige show op precies hetzelfde podium gaf. Valenza heeft het duistere geluid van Bodypolitics als Frank Valenza losgelaten en gekozen voor een zonnig en meer poppy geluid, dat door de toetsen een psychedelisch tintje krijgt. De aanwezigen smullen ervan; ze weigeren Valenza te laten gaan zonder een toegift. (WW)

Lakshmi
Lakshmi timmert hard aan de weg. De zangeres van deze electric dark pop band viel af tijdens DBSSW seizoen vier, maar heeft zich niet uit het popveld laten slaan. EP SINISTER verschijnt deze zomer als snelle opvolger van album Come Sin With Me (2016). De aangenaam donkere songs komen niet goed uit de verf op het 3FM Serious Talent podium. Dit is te wijten aan de nadruk op bas en drum waar het sounddeck van 3FM heel de dag fan van is. Zo kan Lakshmi’s tere stem haar drummer niet overstemmen. Deze lijkt überhaupt niet naar haar, maar naar zijn metronoom te luisteren. Lakshmi wordt vergeleken met grote popdames als Lana Del Rey en M.I.A.. Bij deze laatste zou ze wat meer podium-zelfvertrouwen mogen afnemen. Lakshmi zoekt weinig contact met haar publiek, gaat zelfs schuilen tussen de krullen van haar bassiste en zet halverwege het optreden haar roze hartjeszonnebril op. Wie wil ze buitensluiten, de zon of haar publiek? Lakshmi komt op stoom, maar niet nadat haar publiek tot zitten aan toe is verveeld. Als Lakshmi het donkere imago hard wil maken, is er meer chemie nodig tussen de bandleden en met het publiek. Oefening baart kunst. (LS)

Yakumo Orchestra
Een van de leukste feestjes van deBeschaving ontvouwt zich tegen het einde van de middag bij de Rabostage. Daar speelt Yakumo Orchestra, een samenwerking tussen het tropische techno-duo Yakumo (Atser Damsma en Chris Mulder) en vocaliste Hiltje Andringa en haar ‘orchestra’. In de praktijk komt dat hier op neer: Damsma en Mulder draaien aan de knoppen en zorgen voor de backbeat, Andringa en haar orkest smeren er een tropische cocktail van percussie, blazers, tamboerijn en een enkele sambabal overheen. Zie dan maar eens stil te blijven zitten. Het gaat dan ook op alle fronten los. Voor het podium dansen deBeschaving-hippies; we registreren blauw geverfde haren, batikoverhemden, dikke houten kralenketting en – ja echt – een hoepel. Op het podium is het de man met de tamboerijn die de show steelt. Dansen kan hij niet echt, en dat weet hij zelf heel goed, maar zijn moves zijn onweerstaanbaar. Net als het de show. (WW)

Gezien: deBeschaving 2016 met o.a. The T.S. Eliot Appreciation Society, Black Oak, Coppersky, Project Bongo, The Fire Harvest, Fickle Friends, Hidden Charms, Frank Valenza, Lakshmi en Yakumo Orchestra op zaterdag 2 juli @ Botanische Tuinen, Utrecht.