Het is nogal een ander pad dat Oskamp nu kiest; een andere naam en de eigen taal waarin hij zijn verhaal doet. Transatlantic Hope was een project dat bol stond van het avontuur, van hoop en van het afsluiten van een voor hem moeilijke periode. De plaat werd door Oskamp met producer Todd Burk in Los Angeles opgenomen en ingespeeld door fantastische muzikanten. “Transatlantic Hope was een soort van middelvinger naar mezelf. Ik ben eigenlijk te angstig aangelegd om ‘zomaar’ een plaat te gaan opnemen in Amerika, maar ik heb het mooi wel gedaan. Straks krijg ik op mijn 60ste een hartaanval en heb ik deze kans niet gepakt, dacht ik. Ik moet dit doen. Het uitbrengen van de plaat en de PR er omheen was te gefragmenteerd, het werd een soort tussen wal en schip verhaal. Je moet jezelf verkopen en dat voelt gek, voor mij tenminste. Als je twee jaar achter elkaar niet op Noorderslag staat, gaan boekers twijfelen aan je bestaansrecht. Er moeten mensen op jouw muziek zitten te wachten, als dat niet zo is, wat ben je dan eigenlijk nog aan het doen? Het album is er nog steeds, dat neemt niemand meer van me af.” 

Van Engels naar Nederlands: de ommekeer
Oskamp nam zich voor voorlopig te stoppen met muziek. “Ik had me voorgenomen niets meer met muziek te doen, muziek maken leverde alleen maar stress op en ik was gelukkig. Ik had geen behoefte meer om op te treden. Als muzikant vind je het lekker als mensen naar je gaan kijken, maar als je gelukkig bent heb je die bevestiging niet nodig, tenminste dat dacht ik toen.” Oskamp zag artiesten als Eefje de Visser en Daniël Lohues spelen en reed zijn held Josh Rouse rond tijdens een tour, omdat hun gezamenlijke boekingskantoor dat aan hem had gevraagd. “Elke avond schreef Josh. Wat me opviel is dat hij opschreef wat hij die dag had meegemaakt, heel simpel en direct eigenlijk, hij schrijft natuurlijk ook in zijn eigen taal. Ik had altijd die vertaalslag nodig om mijn Nederlandse gedachten en gevoelens naar het Engels om te zetten, dat maakt dat er meer afstand komt tussen wat je wilt zeggen en wat uiteindelijk je songteksten worden. Daarnaast hoeft Nederlandstalige muziek niet per se kleinkunst te zijn. Bands als Doe Maar en Toontje Lager hebben dat al in de jaren 80 bewezen, al wil men graag die stempel erop plakken.” 

De samenkomst van twee muziekstijlen
Oskamp besloot weer te gaan schrijven en werkte daarvoor nauw samen met de eerder genoemde Rouse en Eelco Topper oftewel Falco Benz. De Nieuwe Gezelligheid is wat dat betreft een plaat met twee gezichten geworden, een americana kant bij de nummers die hij opnam in Valencia met Rouse en de meer gladde jaren 80 Hall and Oates kant waar Topper voor staat. Op het album komen die twee samen. “Of muziek goed is, heeft niet per se met de stijl te maken denk ik. Het is of goed, of het is het niet, simpel.” zegt Oskamp die zijn eigen smaak omschrijft als van Toontje Lager tot Motorpsycho. Alles bij elkaar heeft Oskamp zo’n drie jaar aan de plaat gewerkt en getwijfeld of hij het überhaupt uit wilde brengen, maar het gaat er nu dus toch van komen. Op de plaat vertelt Oskamp over hoe het voor hem is om dertiger te zijn; een typische dertigersproblemenplaat, zoals hij het zelf noemt. De teksten zijn persoonlijker geworden, eerlijker. Oskamp zingt over de niet-vrije kant van relaties, over het maken van keuzes voor de liefde terwijl je daar als persoon misschien minder gelukkig van wordt. “Je zou de thema’s op het album kunnen samenvatten met: ja jezus, wat wil je met je leven, is dit alles? Ik vind het een heel positieve plaat, de liedjes klinken in eerste instantie misschien zwaarmoedig, maar de uitkomst is positief.” 

Albumpresentatie in Plato
Oskamp wil alles deze keer in zijn eigen tempo en op zijn eigen manier doen: “Ik wil niet meer poseren, het masculiene-stoere-man-met-basgitaar-in-de-lucht plaatje, wat ik vroeger deed. Ik bouw liever iets van kleins af op. Dus website ontwikkelen, single uit, alles rustig aan. Ik bepaal zelf. Dát is belangrijk.”

De Nieuwe Gezelligheid wordt op 15 november gepresenteerd in Plato in Utrecht. Oskamp speelt dan zonder band. Hij wil het graag klein houden en contact kunnen maken met de mensen voor wie hij speelt. “Voor mij is de intermenselijke kant van muziek maken en spelen heel belangrijk. Dit album gaat voor mij over goede gesprekken voeren met vrienden in de kroeg , soms diep en intens, soms als een stelletje oude wijven. Live moet die interactie er ook kunnen zijn.”

Te zien: Oskamp, 15 november 2015 @ Plato, Utrecht