De oorspronkelijk Nijmeegse Niek Pronk woont al geruime tijd in Utrecht. Hier studeerde hij in 2012 als illustrator af aan de HKU. Naast zijn passie voor vormgeving houdt hij zich ook vanaf jongs af aan bezig met muziek. Nadat hij op dertienjarige leeftijd drie gitaarakkoorden leerde spelen begon hij al vrij snel met het schrijven van nummers. Toen het balletje ging rollen kwam hij in zijn afstudeertijd terecht, en verdween de muziek tijdelijk naar de achtergrond. Nu hij afgestudeerd is en de weg in het Nijmeegse muziekcircuit kent, probeert hij zichzelf in Utrecht op de kaart te zetten. Pronk stond recent onder andere op het Woodlum festival in Molenpark de Ster, speelde in het voorprogramma van Jeffrey Lewis in EKKO en is geselecteerd voor de Popronde die dit najaar plaats vindt. Het uitbrengen van de EP ziet hij als een keerpunt. "De naam Taste komt voort uit het feit dat het beeldalbum een proef is, een experiment. Het is een begin, zo zie ik het."

Een lange tijd heeft Pronk illustraties en muziek gescheiden gehouden. Vanuit de neiging te willen verwonderen ontstond het idee voor een beeldalbum. "Dit jaar heb ik een videoclip gemaakt waar ik goede reacties op kreeg. Toch is een videoclip wel een logische stap. Ik vond het interessant om te kijken wat er nog meer mogelijk was. Daarom heb ik geprobeerd op een interessante manier te reageren op mijn muziek. De illustraties dienen dan ook als toevoeging op de muziek. Ik heb gekeken hoe ik er een wereld bij kon maken." Zo stap je met het openen van het beeldalbum in het surrealistische universum van Pronk.

Kleuren
Uit twaalf nummers die Pronk al zeker een jaar had heeft hij een selectie van vijf gemaakt. "Ik heb een stapje terug gedaan en zag dat er bij deze vijf nummers drie denkbeelden te herkennen zijn: een cynische, een optimistische en een realistische." Voor de illustraties, waarvoor hij zich liet inspireren door kunstenaars als Jorg Immendorff en Daniel Richter, heeft hij bij ieder denkbeeld een karakter bedacht. Alhoewel de nummers een donker karakter hebben zijn de illustraties kleurrijk. "Het is het gevoel van de vijf nummers, waar de toeschouwer vrij mee om kan gaan." Pronk weet wat hij wil en stelt kwaliteit boven kwantiteit. Zo wilde hij het album graag zelf risoprinten bij Extrapol in Nijmegen, want zo zegt hij: "zij zijn het beste in deze techniek." Voor enkele kleuren ging hij zelfs speciaal naar Duitsland toe. "Het is een intensief proces, maar je krijgt er heel veel voor terug. Het is ook een dure techniek, vandaar mijn crowdfundingscampagne op voordekunst.nl."

Waar Pronk bij het illustreren heel gestructureerd te werk gaat omschrijft hij het proces van schrijven een stuk abstracter. Zo ontstaan zijn nummers uit een moment, waarbij dromen een grote rol speelt. "Als je nadenkt over wie je bent in een droom, dan ben je een ander iemand maar wel jezelf. Ik weet dat ik het ben die de nummers schrijft, en dat ik ze meen, maar er zit een soort inspiratie achter die het voor me doet." Die inspiratie haalt Pronk vooral uit zijn eigen leven. "Ik ben de hoofdpersoon in de teksten. Dat gebeurt meestal vanzelf." De combinatie van illustrator en muzikant komt duidelijk naar voren in de beeldende teksten. De nummers zijn veelal donker van aard, wat goed past bij de zware stem van Pronk. Daarbij dragen de gitaarlijnen bij aan het dromerige karakter.

 Te zien: EP release Niek Pronk (voorprogramma: I am Oak), zaterdag 12 september 2015 @ Cultureel Centrum Moira.