Isabel Nolte, de enige vrouwelijke finalist en tevens de enige die in het Nederlands zingt, betreedt als eerste het podium van Hofman Café. Met haar grappige, gevoelige en herkenbare teksten bijt ze het spits af. Nolte wordt op een paar nummers bijgestaan door Judy Blank, die zitting neemt achter de piano en die we kennen van het tweede seizoen van het televisieprogramma De Beste Singer-Songwriter. Nolte wordt door de jury, bestaande uit Aafke Romeijn, Maran Rauws en Tommy Ebben, geprezen om haar “goede zangstem, mooie projectie en haar overtuigende Nederlandse teksten”.

Daarna is het de beurt aan Dennis de Beurs, die als artiest luistert naar de naam Talk Show Host en daarnaast ook speelt in band Wolf & Moon. Als winnaar van de eerste voorronde en nu ook als uiteindelijke winnaar weet hij de jury en het publiek wederom te verrassen met zijn experimentele interpretatie van het begrip singer-songwriter. De Beurs maakt er met behulp van zijn gitaar en een palet aan knopjes en elektronica, waaruit hij melodieuze loops en samples genereert, een spektakel van. Het publiek is rumoerig en de geluidsinstallatie leek de sound van Talk Show Host niet altijd aan te kunnen maar de jury laat weten dat hij “flink geoefend” heeft en “right on spot” is.

Frank Hurkmans, de winnaar van de tweede voorronde en als frontman van Ear to the Ground geen onbekende in de Utrechtse muziekscene, staat dit keer als soloartiest op het podium. Met zijn bevlogen nummers, indierock-achtige sound en “zinsneden die raakten” krijgt hij net als in de voorronde het publiek stil.

Hekkensluiter van de avond is Thijs Vroegop, beter bekend als Tim Dawn. Hij wordt vergezeld door Sharad Joshi met zijn elektrische gitaar. Het is duidelijk te merken dat Tim Dawn podiumervaring heeft. Hij “stond als een huis, kreeg het publiek meteen mee met zijn catchy nummers met veel hitpotentie en hij klonk als een meerkoppige band” volgens de jury.