Het festivalterrein is nog geen kwartier open of de eerste band staat al klaar om te spelen op het Sena Talent Podium. Het is de Groningse indierockband en 3FM Serious Talent Orange Skyline. Een combinatie van 60's rock 'n roll, britpop, garagerock en een ietwat theatrale zanger stoomt de festivalbezoekers klaar voor een dag vol muzikale feestelijkheid. Ondanks dat het nog rustig is, zet de band stevig in: weinig praatpauzes en vooral lekker doorspelen. Hoewel de meeste bezoekers op het gras zitten en genieten van de zon (toen was 'ie er nog) staan twee 'echte' fans vooraan de gehele setlist mee te zingen en danst en springt een man vooraan vrolijk mee op de muziek. Halverwege wordt de band zelfs versterkt door een andere man met mondharmonica in een scootmobiel. De band lijkt na het stevige begin iets in te zakken, maar maakt alles goed met het laatste nummer 'Rapture'. Zanger Stefan van der Wielen wenst het publiek nog een fijne en zonnige dag. Hopelijk gaat dat eerste wel lukken.

Het Bevrijdingsfestival is officieel geopend en het begint net te druppelen. Burgervader Van Zanen spreekt de mensen voor het Hoofdpodium toe en de fakkel wordt ontstoken. Aan Eefje de Visser en haar band de eer om samen met het Orkest van Utrecht als eerste act het Hoofdpodium te betreden. 'Admiraal' Oosterbroek, verhalenverteller, spreekt het gekleurde poncho- en parapubliek die de steeds hardere regen dapper weet te trotseren, toe met een verhaal over Rokus. Een verhaal dat begint in 1943 en over de oorlog, verraad en liefde in Utrecht gaat. Het publiek wordt door Oosterbroek, Eefje en het Orkest in dit verhaal meegenomen. Van een dromerig begin naar een wat meer bombastisch einde. Ook zij trotseren de regen maar de gitaar van Eefje begeeft het helaas bij het laatste nummer. Een kletsnatte start van het festival.

De lucht wordt ondertussen langzaamaan grijs en vlak voordat PAUW de Sena Talent Stage wil betreden, komt het met bakken uit de lucht. De mannen laten zich echter niet weerhouden en vragen het publiek de regendans met hen te dansen. De Twentse psychedelische rockband begon ooit als trio met op drums Rens Ottink, Eszl du Vois op bas en orgel en Brian Pots op gitaar en zang. Begin 2015 breidde de band zich uit tot een kwartet door op toetsen roadie Kees Braam toe te voegen. PAUW behoorde vorig jaar, net als Afterpartees, tot de 12van3voor12 en reisde mee met de Popronde, waarbij zij een record behaalde door maar liefst 38 keer geboekt te worden. Dit zorgt voor bepaalde verwachtingen bij het publiek dat gekleed in een poncho dan ook graag de regen trotseert voor PAUW. Tijdens de show zorgen de regen en wind in combinatie met de rookmachine voor een duister effect, wat eigenlijk wel past bij de door de jaren zestig en zeventig geïnspireerde muziek. De band eindigt met hun eerste single 'Shambhala', onderdeel van de EP, die vrijwel direct door 3voor12 werd uitgeroepen tot Single van de week. Inmiddels zijn ze druk bezig met hun debuutalbum dat in September uit zal komen.  

Deze negenkoppige Amsterdam Klezmer Band weet er altijd een feestje van te maken. Bijna twintig jaar geleden, alweer in 1996, werd de band opgericht en sindsdien spelen ze klezmer (Oost-Europese joodse muziek) met invloeden van zigeunermuziek en jazz. Van jong tot oud krijgen ze de mensen aan het dansen. Chajes, één van de oprichters en tevens saxofonist en zanger/rapper van het gezelschap, weet als vanouds het publiek op te zwepen. Volgens hem staat de Amsterdam Klezmer Band er vandaag ook met maar één reden: het publiek in beweging krijgen voor de vrijheid. Van begin tot het einde stampen de regenlaarzen op de modder en het natte gras, en gaan de handen in de lucht. Het publiek wordt getrakteerd op nieuwe en oude nummers uit hun veelzijdige repertoire, en bij het laatste nummer, ondersteunt door een dikke beat, is iedereen om en is de missie geslaagd: iedereen in beweging op de aanstekelijke melodieën van de Amsterdam Klezmer Band.  

"GOEDEMIDDAG" roept zanger Niek Nellen enthousiast door de microfoon, het Limburgse accent is duidelijk aanwezig. Afterpartees komt dan ook uit het Limburgse Horst, maar heeft met hun combinatie van 70's punk en powerpop ook de rest van Nederlands al weten te overtuigen. Niet zo gek, want ook op het Sena Talent Podium wordt duidelijk dat ze weten hoe ze een feestje moeten bouwen. De mannen zetten niet alleen, onder leiding van frontman Niek, een strakke set neer, ook de energie en het plezier spat ervan af. Tussen de nummers door worden er opmerkingen gemaakt als: "Wel fijn die wind op het podium, net alsof je in een Bon Jovi clip aan het spelen bent!" (Bas Nellen). Ze nemen zichzelf vooral niet te serieus, wat hen charmeert. Er wordt gedanst, gesprongen en er ontstaat zelfs een moshpit, wanneer zanger Niek voor de tweede keer het publiek in springt is het feest compleet.

Ronell Langston Plasschaert, beter bekent als Ronnie Flex, is een Rotterdamse rapper/producer die samen met een dj en mc een typisch hiphop optreden neerzet op het Hoofdpodium. Hij komt op met de woorden: "Het is vroeg, we zijn nog nuchter, maar we gaan dit gewoon doen!" Wat hij met 'dit' bedoelt, wordt al gauw duidelijk wanneer heel Park Transwijk naar beneden gaat voor een sit-down. De eerste helft van zijn optreden bestaat vooral uit werk van anderen, zoals van Mr. Polska, en mee rappen met de plaatjes die de vrouwelijke dj draait. Haar naam krijgen we niet te horen, maar die doet er ook niet toe. Net zoals het er niet toe doet dat Ronnie Flex zijn eigen nummers, van het album New Wave, allemaal maar half zingt. Waar het om gaat is dat het feest is, en als Ronnie Flex vraag: "Waar is het feestje?" roept heel het publiek overtuigend: "Hier is het feestje!"

Op het grasveld van het Sena Talent Podium, en ook op omliggende wandelpaden, staat het publiek in de zon al dansend te genieten van de swingende brass muziek van Broken Brass Ensemble. De acht jonge jongens die samen deze band vormen blazen met zes blaasinstrumenten en twee percussionisten de wolken volledig weg. Geïnspireerd door brass uit New Orleans en met aanstekelijke invloeden uit balkan, fanfare en funk, spelen ze met zichtbaar plezier nummers van hun pas uitgebrachte album Brasshopper. Ook invloeden uit hiphop zijn te horen als ze eindigen met het nummer waarmee ze twee jaar geleden doorbraken, hun interpretatie van de megahit 'Thrift Shop' van Macklemore en Ryan Lewis. De sitdown aan het einde wordt door het voorste gedeelte van het grasveld goed ontvangen en zij swingen en springen nog lang na op de laatste tonen van dit energieke achttal.

The Miseries: Tim Knol, maar dan net even anders. Met The Miseries vervulde Knol zijn droom een punkrockband te beginnen en de muziek te maken die hij op zijn eigen plaat niet kwijt kan. Samen met zijn Hoornse vrienden Kees Schaper, Eric Lensink en Melle Boersma begon hij in 2013 met dit nieuwe project. De zon is inmiddels goed doorgebroken en het veld staat vol. De sfeer is gemoedelijk en dat de bezoeker het, net als de band, naar zijn zin heeft, wordt direct duidelijk wanneer The Miseries zijn eerste noten speelt. De band is met zijn ervaren muzikanten een vreemde eend in de bijt op de Sena Talent Podium, een podium voor jong Nederlands talent. Dat de mannen wel tegen een stootje kunnen, blijkt wanneer zij zich keer op keer niets aantrekken van allerlei omvallende voorwerpen op het podium. Naast diverse festivals deze zomer staat The Miseries op woensdag 20 mei in EKKO.  

Het is intussen aardig druk geworden bij het Hoofdpodium, en het ziet ernaar uit dat het voorlopig afgelopen is met het slechte weer. Mooi, want het is de beurt aan de Haagse rockband DI-RECT die dit jaar vijftien jaar bestaat. De mannen beginnen rustig met twee nummers van het album Daydreams In A Blackout dat in 2014 is verschenen. Aan dit album is goed te horen dat er de afgelopen jaren nogal een verandering heeft plaatsgevonden in het genre muziek dat de band maakt. Hoe DI-RECT eerst bekend stond als DE alternatieve rockband van Nederland, zijn er nu veel meer stijlen, zoals pop en zelfs dance, in hun muziek terug te horen. Met zanger Marcel Veenendaal als frontman is een optreden van DI-RECT nooit 'saai' te noemen met zijn opvallende poncho, uitbundige danspasjes en kapriolen. Zo klimt hij helemaal naar boven in de stellingen van het Hoofdpodium. Er is heel het optreden wel iets om naar te kijken. Als ze afsluiten met 'Young Ones' en heel Park Transwijk uit zijn dak gaat in de volle zon, is dat toch wel echt het ultieme gevoel van vrijheid.

Gezien: Orange Skyline, Eefje de Visser & Orkest van Utrecht, PAUW, Amsterdam Klezmer Band, AFTERPARTEES, Broken Brass Ensemble, Ronnie Flex, DI-RECT & The Miseries, dinsdag 5 mei 2015 @ Bevrijdingsfestival, Utrecht