Jong talent op Amersfoorts BLOKfest

Aanstormend talent en lokale helden zorgen voor een gevarieerd programma

Tekst: Freek Liebrand / Foto’s: Robin van der Ploeg ,

De tweede editie van het kleine intieme Amersfoortse BLOKfest biedt in een voorzichtig zonnetje een gevarieerd programma op het grasveld achter het stadshuis. In het midden van het festivalterrein staat een routepaal met richtingaanwijzingen, waar vandaan je het compacte terrein gemakkelijk kunt overzien. Het is mooi aangekleed met zelfgemaakte attributen zoals picknickbanken. Het festival en de aankleding zijn verzorgd door Per Expressie: een organisatie voor en door creatieve Amersfoorters dat een breed podium biedt aan jong talent uit Amersfoort en omstreken. Er zijn twee hoofdpodia, één voor bands en één voor dj’s, die beide hun best moeten doen om het qua geluid van de ander te winnen. Daarnaast is er een ruimte voor theater, expositie en een caravan voor intieme, akoestische optredens. 3voor12/Utrecht biedt je een diagonaal verslag van het programma.

Halverwege de middag betreedt Strolling the Yards het podium met prettige popmuziek. Aan de overkant van het terrein loert echter de zon in een heerlijke liveset van dj Die Esse dat uitnodigt tot chillen op het gras. Dansen zit er nog niet echt in, al wagen wat bezoekers een paar voorzichtige eerste stapjes. Theateract Helemaal niks presenteert vervolgens een emotionele dialoog met zware woorden, thema’s en gebaren. De kijker waant zich in pure poëzie, totdat de muziek aan gaat en exact dezelfde tekst door John Ewbank op een tranentrekker van Marco Borsato gecomponeerd blijkt te zijn. Voordat de kijker het door heeft, ontaardt het theaterstuk in een schaamteloze ode aan deze Nederlandse trots. Hoewel er dertig minuten voor de voorstelling in het blokkenschema staan geprogrammeerd, glippen de meeste mensen er na zo’n tien/vijftien minuten stiekem tussenuit, waarschijnlijk uit angst om nog meer Borsato-liedjes mee te moeten zingen.

De band Echo Movis brengt een mix van indie en funk, maar beheerst helaas de meerstemmigheid niet, waardoor het openingsnummer reden biedt om te kijken wat er verder op het terrein gebeurt. Tegen het begin van de avond betreedt dj Roccow het dancepodium. Hij tovert aantrekkelijke deuntjes uit slechts een gameboy en een mengpaneel, en brengt het met overtuiging en plezier. De voorzichtige dansstapjes maken nu langzaam plaats voor het echte dansen. Joe and the Dragon aan de overkant moet het met een handjevol minder mensen doen. In feite zijn er net te weinig mensen op het terrein om beide podia goed te vullen, waardoor een om en om programma misschien beter was geweest.

Aaumffie heeft hun lokale fanbase meegenomen, dat zich duidelijk vermaakt voor het podium. De hiphopgroep weet de tent vol te houden, al lijkt niet iedereen helemaal overtuigd. De act blijkt door hun interactie met het publiek onbedoeld komisch; Aaumffie: "Blijven jullie lekker allemaal jezelf?" Publiek: "Jeueueuh." Aaumffie: "Ik zeg, blijven jullie lekker allemaal jezelf?!" Publiek: "Jeueueuh!" Aaumffie: "Superleuk allemaal." En met die woorden bedankt hij ook het publiek aan het einde van de show.

Niet veel later staat TUIG op datzelfde podium met ongeveer dezelfde mensen aan het stuur. Dit keer geen hiphop, maar beats, dubstep en feestmuziek. De tent staat vol en het is ook echt een feestje. Op het podium staan een dj, twee mc’s die dansen, springen en af en toe iets opruiends roepen, en een vlaggenzwaaier die de vlag van Amersfoort heen en weer zwaait. De combinatie van beats, feestmuziek en een overtuigende podiumpresentatie werkt prima. Ook wanneer ze schaamteloos The Opposites kopiëren en met hun 'Thunderdome' een heuse Wall of Death weten te veroorzaken.

De winnaar van De Kei van Amersfoort, Project Bongo, weet de tent tot aan buiten te vullen met zijn aanstekelijke funky pop met een Brits randje. De zanger lijkt meer bezorgd om zijn haar dan om zijn gitaarspel, maar dat geeft niet in deze door synthesizer gedragen popmuziek. Hit voor hit komt voorbij en het publiek whoehoehoe’t vrolijk mee.

Nieuw op de tweede editie van BLOKfest is de caravan met kleine muziek. De caravan biedt plaats aan zo’n tien mensen, maar met een beetje drukken passen er al gauw vijfentwintig man in. Zo ook bij De Koorts. En wat doe je als Nederlandstalige indierockband als je in de akoestische caravan geprogrammeerd staat en overrompeld wordt door de keiharde bass dat van een ander podium dwars door je caravan heen blaast? Dan bouw je er gewoon je muziek op en zet je een supergaaf akoestisch dancenummer neer waar Triggerfinger nog een puntje aan kan zuigen.

Afsluiters van de avond zijn Ambitiebeesten en Los Condors. Laatstgenoemde brengt een mix van punk, electro en wederom feest in kostuums en met de nodige drank voor band en publiek. Het feesten gaat bij Los Condors boven kwaliteit en dat is precies wat het publiek ook bij de band verwacht. Covers van The Offspring, Rihanna en Paul Elstak zorgen voor een flinke moshpit waar je nieuwe sneakers echt niet veilig bij zijn. Het scheelt een haar of het publiek breekt de tent af. Letterlijk, want het wordt voorkomen door met zes man de middenpaal te verdedigen om te zorgen dat deze niet omvalt en de tent instort. Ook wanneer er iemand voorbij komt crowdsurfen in een opblaasboot is de paal niet veilig. Afsluiter 'Satisfaction (Push me)' zorgt voor een waardig einde aan deze tweede editie van BLOKfest.


Gezien: BLOKfest met o.a. Los Condors, Ambitiebeesten, Project Bongo, TUIG en De Koorts, zaterdag 31 augustus 2013 @ Burgemeester Brouwerplantsoen, Amersfoort