Elk jaar breidt het festival, dat leunt op grote en kleine namen uit de nationale en internationale technoscene, een beetje uit. Nieuw dit jaar is bijvoorbeeld het Beukenbos-podium op een glooiende heuvel bij bosgebied Birkhoven. Op de vijf podia staan in totaal zesendertig artiesten, met als grote publiekstrekker James Holden. Ook lijkt er dit jaar nog meer aandacht te zijn besteed aan de aankleding en randprogrammering; zo'n zestig groepjes creatievelingen kleedden het terrein aan met oogstrelend decor en originele urban games. Het draagt bij aan de uitermate gezellige sfeer in het bos, die zelfs door de heftige regenbuien in de middag niet klein te krijgen is.
Rond half twee is het nog vrij rustig bij het Beukenbos. De hemel is asgrauw en een sluier van motregen trekt over het terrein. In de tent, die naar verluidt op de valreep door de organisatoren nog werd geplaatst en zaterdag alles behalve overbodige luxe bleek te zijn, vertoont men de eerste voorzichtige danspasjes van de dag. Duplicat opent bij de stage met een evenwichtige, donkere techno-set.
Om twee uur breken de wolken open en de aanvankelijk onschuldige miezer maakt plaats voor een venijnige hoosbui. Het bos kleurt blauw en roze van de poncho's en de bezoekers zoeken hun toevlucht onder een van de vele aangebrachte tentzeilen. Op de Takkenstage draait Jan van Kampen, onderdeel van de befaamde drie-eenheid Dekmantel Soundsystem. Hij levert een house-set met zomers elan waarin hij in zijn platenkeuze fluctueert tussen Engelse bass-house en kwaliteitstracks van het Amsterdamse platenlabel Rush Hour.
Ondertussen staan op de Stekplek, een intiem podium op een open plek in het bos, Brand! en Cardboard Motel te draaien, beide onderdeel van dj-collectief Barre Tijden. De met bomen ommuurde Stekplek is bedoeld voor Amersfoorts talent en ademt een pretentieloze gezelligheid uit. Het collectief draait een deephouse-set die onderhoudend is, maar niet bepaald opzienbarend.
Verder naar de Bosspot, een podium bestemd voor de meer experimentele tak van de elektronische muziek. Hier speelt het Nederlandse duo Weval een live-set die stevig aandoet voor het tijdstip. Hun emotioneel geladen progressieve beats doorspekt met diepe lange breaks, wordt met groot enthousiasme ontvangen door het publiek.
Bij het Into the Groove podium, dat wordt omgeven door een survivalbaan die op tien meter hoogte tussen de boomtoppen loopt, staat Trouw-resident Melon achter de knoppen. Aanvankelijk staat zijn set in het teken van tamelijk rechttoe rechtaan tech-house, maar naarmate het tijdstip vordert wordt zijn stijl scherper en soulvoller en brengt hij chicago-house van hoge kwaliteit.
Midden in het bos, precies tussen alle podia in, bevindt zich het Into the Foods-terrein. Waar 3voor12/Utrecht vorig jaar nog wat aan te merken had op het eten, is er dit jaar geen reden tot klagen. Integendeel. Niet alleen is het eten goed, maar zodra de zon onder gaat blijkt het ook nog één van de gezelligst ogende plekken van het festival. Daarnaast ondergaat het complete terrein weer een transformatie bij zonsondergang en wordt door de prachtige verlichting en locatie de magie van het bos langzaam zichtbaar. Het terras onder de kleurrijk verlichte bomen nodigt uit om even bij te komen, maar er is zoveel te doen dat er geen tijd voor is. In rap tempo hoppen we even langs bij Simian Mobile Disco, Luke Abbott (live) en Prosumer, die allen het complete publiek uit hun dak laten gaan. En dan is het alweer tijd voor de laatste loodjes. Terwijl techno-grootheid James Holden zijn drie uur durende set zorgvuldig over de Takkenstage uitrolt, laten ondergetekenden zich betoveren door Worakls (live) en Egbert (live) in het Beukenbos. Vooral Worakls weet een diepe indruk te maken met zijn zware, melancholische melodieën en harde bassen.
Het publiek krijgt waar voor zijn geld, en dat komt niet alleen doordat de techno en house van het hoogste niveau is. De locatie, de aankleding, de podia, het geluid; alles is perfect in orde en oogt werkelijk briljant. Into the Woods let op de details. Van verstopte tuinkabouters in het bos tot wc-kunst, van de intieme Stekplek en Bosspot tot het grote Beukenbos, Takkenstage en Into the Groove; Into the Woods weet wat het publiek wil en bedient haar op haar wenken. Nu maar hopen dat het festival, ondanks het enorme animo, niet te veel gaat groeien. De (relatieve) kleinschaligheid, locatie en aankleding maken van Into the Woods een uniek en magisch festival. Veel beter dan dit wordt het niet, hoewel de gedreven organisatie, die tijdens het festival nog een eervolle en verdiende onderscheiding kreeg van de Amersfoortse burgemeester, daar waarschijnlijk anders over denkt.
Gezien: Into The Woods, met o.a. James Holden, Simian Mobile Disco & Egbert, zaterdag 14 september 2013 @ Birkhoven, Amersfoort.