Case Mayfield is een veelbesproken artiest, iets wat de singer-songwriter wellicht over zichzelf afroept. Zo is hij niet alleen een productieve liedjesschrijver, maar houdt hij zich ook uitgebreid bezig met het recenseren van Twitter-biografieën en laat hij zich op datzelfde medium op een niet al te serieus te nemen manier uit over werkelijk alles wat hem bezighoudt. Ook het incident waarbij de singer-songwriter, die eigenlijk Kees Veerman heet, tijdens een eigen optreden plotseling opstapte omdat mensen in de zaal aan het praten waren, bleef niet onbesproken. Tijdens zijn optreden in de Blauwe Zaal van de Stadsschouwburg op 23 maart wijst hij uit waarom een stil publiek van belang is voor een geslaagd Case Mayfield-concert.
Case Mayfield uitstekend op zijn plek in Stadsschouwburg
Singer-songwriter blinkt uit in intieme setting met ‘akelig stil’ publiek
Terwijl men in de verlichte kassen op de Neude wacht tot Faberyayo zijn opwachting maakt op het Tweetakt-festival, bevinden zich twee bushaltes verderop een kleine dertig mensen in de Stadsschouwburg voor de tweede act die Tweetakt zaterdag op het programma heeft staan. Singer-songwriter Case Mayfield staat er met niets dan een gitaar om zijn nek en een microfoon voor zijn neus te spelen en weet zijn publiek zo naar eigen zeggen ‘akelig stil’ te krijgen. Laat dat akelige er maar vanaf; een solo-optreden van Mayfield is zelden zo goed tot zijn recht gekomen als hier.
Hoewel Case Mayfield als onderdeel van het Tweetakt-festival is geprogrammeerd in de schouwburg, staat hij niet echt op de planken. Als in een Grieks theater bevindt Mayfield zich op de vloer en kijkt hij tegen zijn publiek op. Van een spectaculair dan wel romantisch schouwspel is allerminst sprake. De van oorsprong Volendamse singer-songwriter speelt zijn liedjes en staat tussendoor een beetje wispelturig om zich heen te kijken, bijvoorbeeld op zoek naar een flesje water, dat hij na het binnenstebuiten keren van zijn Eastpak-rugtas niet bij zich blijkt te hebben. De scène met de meeste romantiek is waarschijnlijk die aan het begin van het optreden, waarin Mayfield een verfrommeld ringmapblaadje uit zijn broekzak tovert en dat tevreden naast zijn microfoonstandaard neerlegt zijnde de setlist.
De eenvoudige en intieme setting waarin hij zich presenteert, blijkt al snel de beste plek voor Mayfield om zijn breekbare nummers ten gehore te brengen. Wanneer een klein inkakmoment dreigt, kondigt hij aan dat hij de blije nummers voor het laatst bewaart. Die nummers komen er in de vorm van ‘Schizophrenia’ en ‘Where To Throw The Stone’. Hij laat de binnenkant van zijn handpalm zien, die vol staat met zinnen die hij vaak vergeet. Hij is niet bang om kleine onvolmaaktheden toe te laten in zijn spel, wat zijn optreden geloofwaardiger maakt. Als hij ‘Where To Throw The Stone’ inzet, is hij het halverwege echt even helemaal kwijt. Een bezoeker biedt aan het nummer op zijn iPhone af te spelen, waarna zowel Case als zijn publiek naar de iPhone zitten te luisteren in afwachting van het derde couplet.
Case Mayfield besluit zijn optreden met een het intense ‘You Sure Lost A Lot Of Weight’ en een indrukwekkende cover van Damien Rice zijn ‘9 Crimes’. Een man of dertig is een uur lang getuige van een wat schuchtere singer-songwriter die een dynamisch optreden geeft en zijn muziek live bijzonder smaakvol weet in te kleuren met subtiele accenten in zijn gitaarspel. Case Mayfield is een grappenmaker en een muzikant ineen, maar beheerst die laatste tak van sport zonder twijfel het beste.
Gezien: Tweetakt - Case Mayfield, zaterdag 23 maart 2013 @ Stadsschouwburg, Utrecht