Tududuh treedt naar buiten met nieuw geluid

Mindere generales resulteren in een goede première tijdens releaseshow

Tekst: Marc van der Laan / Foto's: MartinJan Gaasbeek ,

Twee jaar lang heeft Ronald Straetemans in relatieve stilte gewerkt aan Storm Murale: het debuutalbum van zijn eenmansproject Tududuh. Na vier eerdere EP’s in verschillende band-formaties ging het verhaal dat hij het roer helemaal had omgegooid. Tijdens een paar try-outs en via enkele uitgebrachte nummers mochten we al even aan het nieuwe materiaal snuffelen, maar de echte première was op vrijdagavond 19 april in Das Spectrum in Overvecht.

Als de beamer vlak voor het optreden aan gaat, is in de rechter onderhoek de tekst 'Tududuh 2.0' te zien. Feitelijk is echter eerder sprake van Tududuh 3.0. Na het uiteenvallen van zijn vorige band Glenister in 2006, startte zanger/gitarist Ronald Straetemans zijn nieuwe eenmansproject. Op gitaar en ondersteund door een cassetterecorder maakte hij toen pop- en soms dwarse nummers die verschenen op drie EP’s. In 2010 begint Tududuh 2.0 en in plaats van alleen staat Straetemans nu met band op het podium. Nog steeds schrijft hij pakkende liedjes; getuige het titelnummer van de EP 'Yeah Yeah Yeah'. Na 2012 wordt het stil rond Tududuh. In alle rust en grotendeels in zijn eentje werkt Straetemans samen met producer Pim van de Werken aan debuutalbum Storm Murale dat, zoals nu blijkt, wederom een metamorfose betekent. De band is verdwenen en bij shows speelt en zingt Marianne Oldenburg (o.a. Mary Had a Little Band) mee. Maar wat nog belangrijker is: het geluid is rigoureus veranderd.

Support bij deze albumpresentatie is er van Amber Arcades en Homemade Empire, twee andere Utrechtse acts. Amber Arcades is een nieuw project dat Annelotte de Graaf - ook actief in de Utrechtse folkband Oh, Brave Wide Eyes - startte na het zien van Sharon van Etten tijdens de laatste editie van Le Guess Who?. Muzikaal heeft het inderdaad behoorlijk veel weg van wat Van Etten doet. Meeslepende, dromerige nummers met een belangrijke rol voor de vocalen en subtiel gitaarwerk van Marlon Penn. Maartje van Denderen vervult met een mooie tweede stem min of meer dezelfde rol als Heather Broderick in de band van Van Etten. In Das Spectrum speelt Amber Arcades maar met zijn drieën, maar deze nummers maken zeker nieuwsgierig naar de uitvoeringen met volledige band die ze hopelijk op de april-editie van Club 3voor12/Utrecht spelen.

Na een korte ombouw is het de beurt aan nog een eenmansproject: Homemade Empire. Met Defenestration heeft Bart de Kroon eind 2012 zijn tweede album onder die naam uitgebracht. Op het album staan nummers waarin klassieke liedstructuren en soundscapes hand in hand gaan, met een aantal aangrijpende nummers als resultaat. In het ons kent ons-sfeertje in Das Spectrum heeft De Kroon het in het begin lastig om met zijn liedjes en breekbare stem boven het geroezemoes uit te komen. Een geintje, een felle cover van Shellac’s 'Prayer to God' en het mooie eigen nummer '(....)/Unread books' brengen de bezoekers gelukkig weer bij de les.

Vanaf openingsnummer 'Echo of a Smile' wordt duidelijk waarom Straetemans voor Das Spectrum in Overvecht als locatie voor de releaseshow heeft gekozen. De industriële uitstraling van de grijze, donkere, slechts met spaarzame spots uitgelichte kelder van de voormalige uitgeverij past erg goed bij de lichte beats en donkere toetsen van het nummer. Met de vervormde stem van Straetemans erbij en de industriële visuals op de achtergrond ontstaat een waar jaren tachtig gevoel. Maar het is zeker geen retro wat Straetemans doet. Samen met Marianne Oldenburg op toetsen, traporgel en fijne achtergrondzang creëert hij een geluid dat zich laat omschrijven als spannende electropop die soms donker en industrieel is en dan weer lichtvoetig en zomers. Beats, toetsen en samples voeren in de meeste nummers de boventoon maar in enkele nummers wordt ook de gitaar nog even van stal gehaald. De ingetogen bijdrages van MC Reazun in 'Motor Oil' en 'Not to Worry' passen verrassend goed bij deze nieuwe versie van Tududuh. Aandachtspunt is wel Straetemans’ eigen zang die, zeker op de nummers zonder of met minder vervorming, niet altijd even overtuigend is.

Hoewel er sprake is van een behoorlijke stijlbreuk met zijn eerdere materiaal, zijn een aantal van de refreintjes nog steeds vintage Tududuh. Dan blijkt dat Straetemans nog niet vergeten is hoe je een popliedje moet schrijven. Even lijkt het zelfs alsof hij dan op twee benen hinkt en nog geen onvoorwaardelijke keuze voor de nieuwe koers heeft kunnen maken. De variatie tussen donker en licht is echter ook wat het nieuwe geluid spannend maakt. Om de bezoekers ervan te overtuigen dat zijn liedjes vroeger toch echt anders klonken speelt Straetemans als één na laatste nummer op de akoestische gitaar 'Yeah Yeah Yeah' uit de Tududuh 2.0-periode, om daarna terecht af te sluiten met een nummer van Storm Murale.

De paar try-outs die Tududuh in de aanloop naar de releaseshow heeft gedaan waren niet de makkelijkste. Het optreden tijdens de 75e editie van Club 3voor12/Utrecht ging gepaard met behoorlijk wat technische problemen en een week geleden in Klein Berlijn was de aandacht van het publiek ver te zoeken. Straetemans heeft het zichzelf dan ook niet makkelijk gemaakt. Een ambitieus nieuw geluid en een ingewikkelde set-up betekenen dat een live-show waarschijnlijk niet op elke plek gedijt. In het geval van deze releaseshow kunnen we echter spreken van slechte generales die tot een goede première hebben geleid. Tududuh 3.0 heeft de potentie om uit te groeien tot een live-act die het op bijzondere, niet alledaagse locaties heel goed kan doen.

Is deze versie van Tududuh ook de definitieve? De tijd zal het leren.
 

Gezien: Tududuh CD-R releaseparty met Amber Arcades, Homemade Empire en Tududuh, vrijdag 19 april 2013 @ Das Spectrum, Utrecht