In 2011 was Smeerboel nog een feestje op stadsstrand Oog in Al. Wegens geluidsoverlast mag deze geweldige locatie niet meer voor feesten gebruikt worden, wat zonde is: want een intiemere plek vind je niet snel in Utrecht. Voor de organisatie van Smeerboel was het blijkbaar geen probleem. Het festivalterrein in Leidsche Rijn, op 10 minuten afstand van de vorige locatie, is een stuk groter en heeft daarmee flink wat ruimte voor extra podia, meer bezoekers en meer creatief vermaak.
Zo een groot terrein kan al snel wat leeg aandoen, maar niet op Smeerboel. Het festivalterrein is prima ingedeeld. De vier podia zijn strategisch in vier hoeken geplaatst en het centrum van het festival is de creatieve randprogrammering. Rodeo rijden? Bloemkool bowlen? Springkussen? Stoelendans? Het kan allemaal. Traditioneel smeert de bezoeker van Smeerboel zich in met verf, en zelfs daar voorziet de organisatie in. Niet alleen in de vorm van schmink maar ook waterpistolen met waterverf en dames die het aanbrengen zijn aanwezig.
Gedanst moet er natuurlijk ook worden. De vier stages: Main, Techno, Hiphop en Dubstep, zijn allemaal bezet met een volledig Nederlandse programmering. Dubstep en Techno zijn in een tent geplaatst, wat met het stralende zomerweer weleens voor treurig lege stages kan zorgen. Niets blijkt minder waar. Bij Techno kom je vanaf vier uur nog nauwelijks binnen. Steve Rachmad, een live-set van Egbert en Paul Boex knallen allemaal dusdanig hard, dat afsluiter Secret Cinema er bijna moeite mee heeft nóg harder af te sluiten. Eén en ander wordt aangevuld met een lasershow waar een festival als Awakefest nog een puntje aan kan zuigen. Ook leuk: de Hak Bar, een container waarin hardcore gedraaid wordt voor maximaal tien bezoekers. Een echte speeltuin voor grote mensen.
De kleinere Dubstep tent trekt, ondanks de grenzeloze populariteit van het genre (de hele zondagnacht van Lowlands stond er vol mee geprogrammeerd), een stuk minder bezoekers. Aan de dj's kon het niet liggen: stage-opener Specialist vermaakt de twintig uitzinnig dansende, vroege feestgangers prima en ook Akkachar draait een prima setje. Als later op de dag nieuw talent Addergebroed, die we ook al op Lief zagen, aantreedt gaat de tent los.
Echt los gaat het daarentegen nooit bij de Main stage met mannen als Boris Werner, Wouter de Moor en Michel de Hey. Alle drie draaien ze wat lauwtjes, en slechts bij vlagen krijgen ze het publiek mee. Afsluiter Invite trekt alles uit de kast, tot een kwartier van grootste hits aan het einde toe, maar echt knallen doet hij niet. De organisatie pakt op deze stage wel behoorlijk uit: streamers schieten door de lucht, tientallen opblaasdieren worden het publiek ingegooid – en daarmee wordt op de één of andere manier een hoop goedgemaakt.
Dan is er nog de Hiphop stage. Het valt qua genre een beetje uit de toon, en het grootste gedeelte van de dag staat er dan ook weinig publiek. Duo Vaak Skaffa doet zijn stinkende best. Rapper Skafalau krijgt de mensen die er staan mee. De mannen van Lauwe Papi's weten er met een toegankelijke set van Hiphop hits later nog een echt feestje van te maken.
Kortom, Smeerboel: festival van het jaar. Het weer, de mensen, de randactiviteiten, de programmering, het werkt. Tickets kosten slechts dertig euro, wat, in vergelijking met de andere Utrechtse festivals een koopje is. Er zijn geen internationale topnamen als Trentemöller in het programma te vinden, maar Smeerboel bewijst als geen ander dat de Nederlandse elektronische muziek prima een volledig programma kan vullen en dat een festival meer nodig heeft dan alleen goeie muziek. Feesten tot de max, of, zoals Skafalau zei: “maandag ben ik niet meer aan te spreken”. Volgend jaar weer?
Gezien: Smeerboel, zaterdag 8 september 2012 @ festivalterrein Leidsche Rijn, Utrecht