“Mag ik meer gitaar op mijn monitor? En ook in de zaal en voor mijn moeder thuis?” Zanger/gitarist Sander van Grootheest heeft zelf gelukkig ook door dat in het eerste nummer van Let’s Go Eskimo bijna alleen maar bas en drums te horen zijn. En een snerpende punkgitaar zonder al te veel franje is toch een essentieel onderdeel van het geluid van het Utrechtse trio. De band heeft in het voorgaande weekend hun eerste EP Stepping in Line afgerond, en presenteert die vanavond.
De korte garagepunksongs komen op zijn best in de buurt van halfgod Jay Reatard maar missen op andere momenten net nog de pakkende hooks. ‘Smack and Crack’ (van de sterke demo) en het titelnummer van de EP zijn nummers die eruit springen door de lekkere riffs. Van Grootheest is een energiek baasje wiens podiumpresentatie perfect bij dit genre past. ‘The Waist Down’ – ook van de demo - is een sterk einde van een set die over het geheel nog inconsistent is. Dat zijn echter plooien die met veel spelen wel recht kunnen worden getrokken.
Na dit energieke begin van de avond staan we eigenlijk net te lang na te praten over de EP-presentatie van het Utrechtse trio en horen eigenlijk net te laat dat het hoofdprogramma al is begonnen. Maar The Experimental Tropic Blues Band (TETBB) - de nieuwste aanwinst van Excelsior-Recordings - willen we zeker niet missen dus haasten we ons terug naar de zaal. Het optreden in EKKO is de Nederlandse releaseparty van Liquid Love, het derde album van de uit Wallonië afkomstige band.
Op het podium staan slechts drie mannen, veel minder dan je na het beluisteren het album zou verwachten. Ze spelen rauwe, primitieve bluespunk met primaire teksten en uithalen. Het is net als een portie dampende gumbo: het gerecht gaat al tijden mee en er is niet veel meer aan te verbeteren, maar het blijft verdomd lekker. Ruwere garagebluessongs worden afgewisseld met nummers waarin een voorliefde voor sixties bubblegumpop is te horen. Blikvanger van de band is Boogie Snake, één van de twee zanger/gitaristen, die qua uiterlijk een kruising lijkt van Zita Swoon’s Stef Kamil Carlens en Jan Vayne (!). Gelukkig meer van de eerste dan de laatste. In sommige nummers is Snake meer voor het podium te vinden dan erop. Verleidend en schmierend doet hij zijn best om het nogal afwachtende publiek bij het optreden te betrekken.
Volgens de biografie bestaat de band al 10 jaar en het is te zien dat het trio in dat deciennium de nodige meters heeft gemaakt. De basale opstelling van drums met afwisselend één dan wel twee gitaristen wordt met maximaal effect ingezet. Smerig zonder dat het rommelig wordt. Liquid Love is opgenomen door Jon Spencer -inderdaad, die van The Blues Explosion- in zijn studio in New York. Na het zien van deze show wordt wel duidelijk wat hij in de drie Belgen ziet.
In het laatste nummer laat de band nog even zien waar de mosterd, naast de blues, nog meer gehaald wordt. De gitaren worden uitgeplugd en met alleen het effect dat de pluggen voortbrengen wordt een ronkende versie van The Cramps’ 'Garbage Man' gespeeld. Na zo’n finale is een toegift niet meer nodig.
Helaas is de zaal bij TETBB duidelijk leger dan bij voorprogramma Let’s Go Eskimo. Een deel van de bezoekers is waarschijnlijk speciaal voor de Utrechters gekomen en heeft zich daarna teruggetrokken in het cafégedeelte. Jammer, want de Belgen zorgen voor een aanstekelijk optreden. Eigenlijk hoort de band in een juke joint te spelen zoals je die in de heuvels van Mississippi nog wel vindt. In Utrecht is er eigenlijk maar één tent die daar een beetje bij in de buurt komt: dB’s. Maar ja, wanneer je daar al een keer of twee gespeeld hebt is EKKO een te verdedigen volgende stap. Hoe dan ook, ga deze band zien als je de kans krijgt.
Gezien: Let’s Go Eskimo en The Experimental Tropic Blues Band, donderdag 8 maart 2012 @ EKKO, Utrecht.