Thuiswedstrijd voor Steen

Utrechtse rapper geeft steenhard optreden in De Helling

Tekst: Yannick Samson / Foto’s: David Cornelissen ,

Na zijn inmiddels befaamde tv-optredens in 2005 bij hiphopprogramma's State TV en URBNN en zijn debuutplaat Muziek voor je Moeder, kan Nederland niet meer om schokrapper Steen heen. Opvolger De Vader gaat in dezelfde lijn verder. Geweld, drugs, bier, sletten, kanker en - wat onverwachter - familie, vormen de thematiek van zijn tweede album. In Tivoli De Helling laat de grofgebekte Utrechter zien waar hij goed in is. “Gaan we naar de kanker vanavond?”

Steen trakteert zijn publiek vanavond op rauwe rap, harde moshpits, terror en een hoop vliegend bier. De Utrechtse rapper speelt duidelijk een thuiswedstrijd. Oude en nieuwe nummers worden veelvuldig meegerapt. Het refrein van single 'Bier' ontwikkelt zich zelfs tot een grote meezinger, een potentie die meerdere nummers hebben, blijkt vanavond. De teksten zijn plat en simpel, maar wanneer het merendeel van een uitverkocht De Helling meeschreeuwt, zie je dat het werkt.

Naarmate het concert vordert, lijkt Steen zich te ontwikkelen tot een antiheld. Na de vraag “Mag ik een euro van jou?” worden er euromunten richting de rapper gegooid, die zijn pet bedelend ophoudt. Terwijl de crew van Steen met grote maskers van de rapper ronddansen en midden in het optreden cd's verkopen aan de eerste rij, dirigeert Steen het publiek. “Ik wil hier een pit zien!”, roept Steen terwijl hij naar de linkerkant van het podium wijst. En zo geschiedde. Het duw- en trekwerk ontstaat waar de vinger naar toe wijst en eindigt steevast in stevig hand- en voetgemeen. Tot bloedens toe. Een jongen haalt wat wc-papier uit het toilet en begeeft zich weer richting de zaal. “Hoort erbij hè?”, zegt hij.

De grote muzikale variatie houdt het uur interessant. Voordat het publiek de kans krijgt om zijn concentratie te verliezen, komt er weer een nieuw genre voorbij. Van rauwe hiphopbeats naar dubstep en hardcore/terror, Steen verveelt niet. Er vindt zelfs een tien tellen durende polonaise plaats wanneer de Utrechtse klassieker 'Als ik boven op de Dom kom' tussen twee nummers door klinkt. Als hiphopcrew Nul7Negen tevoorschijn komt achter de kartonnen Steen-gezichten, wordt het publiek ook even geïnjecteerd met nieuwe energie. Daarna rapt Steen verder met Spinal, een van de leden van Nul7Negen. De aanwezigheid van de overige twee mc's wordt snel irritant, wanneer ze blijven rondhangen op het podium zonder ook maar een zin aan te vullen. 

De houding en grove teksten van Steen zijn niet voor iedereen weggelegd met zinnen als‘Ik zing kankerliedjes als Dinand voor Guusje Nederhorst'. Steen zoekt de grenzen op om ze vervolgens ruim te overschrijden. Het merendeel van Nederland walgt ervan, een kleiner deel bewondert de shockrapper. Ook al is het tweede album minder grof, zijn optredens blijven steen en steenhard. 

Gezien: Steen, vrijdag 27 januari 2012 @ Tivoli de Helling, Utrecht