Er is veel aan de hand met Blaudzun, misschien wel meer dan liedjesschrijver Johannes Sigmond zelf in de hand heeft. De show van vanavond in Tivoli Oudegracht verkocht ruim van tevoren uit en ook voor de komende shows in Rotown, Paradiso en de Effenaar zijn de kaartjes nu al op. Opmerkelijk? Nou nee, naar een verklaring hoeft niet lang te worden gezocht. Blaudzun bracht begin 2010 het album The Seadrift Sound Machine uit. Die plaat genereerde alle aandacht die hij verdiende en opende allerlei deuren voor de band. Waaronder die naar het optreden van Johannes Sigmond in de DWDD Recordings. Hij zette in die sessie ‘Shout’ van Tears For Fears geheel naar zijn hand. DWDD bracht het markante gezicht en de stem van Blaudzun naar de Nederlandse huiskamers en nu is Johannes Sigmond een bekende Nederlander. En dat is het punt waarop we beland zijn op deze vrijdagavond. In een vol Tivoli wordt het nieuwe album Heavy Flowers gepresenteerd.
Er heerst een opgewonden stemming aan de Oudegracht. Aan Djurre de Haan alias Awkward I is het de opgave om het voorprogramma te verzorgen. Hij moet het wel doen met een rumoerige zaal die niet stil te krijgen is. De achter een blonde lok verstopte Groninger laat zich gelukkig niet kennen en speelt met zijn band een fijne selectie liedjes van zijn ingetogen debuutalbum I Really Should Whisper en van het eigenzinnige Everything On Wheels. Awkward I krijgt de zaal dan niet stil, maar bij hij hen die wel luisteren gaan de handen op elkaar. In het bijzonder voor het prachtig solo uitgevoerde ‘A Mother’s Last Words To Her Son’ van Washington Phillips, dat De Haan inmiddels tot zijn vaste repertoire zal rekenen.
De manier waarop Blaudzun het podium betreedt, zegt veel over de verwachtingen van het aanwezige publiek. De band heeft zijn plaats al ingenomen, als Johannes Sigmond op het podium verschijnt. Zijn persoon wordt met geklap, gejoel en met, na het inzetten van de monumentale opener ‘Flame On My Head’, een perfecte stilte ontvangen. Er ontstaat een bijna devote sfeer die de rest van de avond niet doorbroken wordt. Niet tijdens het enige (en eigenaardig korte) rock ’n roll nummer ‘Le Chant Des Cigales’ en ook niet tijdens het uiterst breekbare miniatuurtje ‘Monday’, waarin naast Sigmond en zijn gitaar vrijwel alleen de ruisende zaalventilatoren nog te horen zijn.
Blaudzun lijkt de handrem erop te houden. De beweging die Sigmond met The Seadrift Soundmachine inzette naar groots en meeslepend, wordt doorgezet op Heavy Flowers. De dramatische potentie van een song als ‘We Both Know’ is enorm. Het ritme van Sigmond’s mandoline dat na een kleine twee minuten wordt overgenomen door een stuwende basdrum zou in staan moeten zijn om een flinke festivaltent tot een euforisch hoogtepunt te brengen. Ook de glooiende melodie en de grootse finale van ‘Another Ghost Rocket’ moeten kunnen reiken tot de achterste rijen van een grote zaal. En single ‘Elephants’ heeft een meezingrefrein van heb-ik-jou-daar. Materiaal voor het grote werk, mits met een portie melodrama aan de man gebracht.
Maar dit Blaudzun wil daar niet aan. Oude en nieuwe songs worden liefdevol en trouw aan de albumversies uitgevoerd door het veelkoppige ensemble rond Sigmond. Daarbij worden uitstapjes of solo’s van de individuele bandleden vermeden, net als uitgesproken meeklap- of meezingmomenten. Johannes Sigmond zoekt weinig contact met de zaal, behoudens het enkele “Tivoli, hoe gaat het?”. Hier is geen publieksmenner aan het werk. Wel een begenadigd songwriter die na drie albums al de luxe heeft om na een reguliere set met publieksfavorieten als ‘Quiet German Girls’ en ‘Sunshine Parade’ nog meer prachtigs als het nieuwe ‘Solar’ en ‘The Choking Game’ in twee toegiften kan stoppen. En die daarmee zijn toehoorders puur op kwaliteit om zijn vinger windt.
De taferelen bij de merchandise na de show zijn licht vervreemdend. Sigmond signeert albums en de rij is lang. Er wordt ongeduldig geduwd en getrokken door de belangstellenden. De zanger oogt wat verloren in dit tafereel. Maar Johannes Sigmond zal aan zijn nieuw verkregen sterrenstatus moeten gaan wennen. Met dit album en deze tour zal Blaudzun nog meer, nog veel meer zieltjes voor zich gaan winnen.
Gezien: cd-presentatie Blaudzun met ook awkward i, vrijdag 6 januari 2012 @ Tivoli Oudegracht