“Poe, allemachtig. Hier heb ik heel lang over nazitten denken. Als je het hebt over optredens in Utrecht, dan waren Agent Side Grinder en O.Children tijdens Summer Darkness erg goed en opzwepend - duister en dansbaar. Als je buiten de provinciale grenzen kijkt, was Django Django in de Melkweg op 18 november uitmuntend: vrolijk en opzwepend. Een optreden waar je blij van werd! Eervolle vermelding trouwens voor Dirty Projectors, eveneens in de Melkweg.”

 

“Hoog boven de rest uit torenend was Animal Collective begin november in Tivoli -> dat was gewoon drugs zonder drugs! Dan de Six organs of Admittance in dB's -> de hell wat een beheersing, energie en geweldigheid op een podium. Colin Stetson op Le Guess Who?-> een van de meer bijzondere dingen die ik ooit gezien heb. De Kift in RoodNoot -> bijna integraal twee oude albums in de schuur met gastoptredens van die knakker van The Ex en meer. Memorabel, niet perse het beste, maar memorabel zeker, was Willis Earl Beal op de Neude tijdens FadW ..."

Eva Assink (redacteur)

“Heb dit jaar weer heel veel gezien, maar geen echte enorme uitschieters, vond ik. Verrassend leuk en goed vond ik de Oekraïense band Dakha Brakha en de Finse mondharmonicagroep Sväng op het Europa Festival in RASA in mei. Ook de Utrechtse folkformatie The Dutch Lemmings tijdens Summer Darkness vond ik heel goed met hun harmonieuze en vloeiende samenspel en geweldige zangeres. Verder lof voor Eefje de Visser die haar album De koek in een nieuw jasje goot voor haar theatertour. In de categorie cluboptredens heb ik de twee beste concerten van dit jaar gezien, denk ik: Yori Swart in De Helling in april, en Elske DeWall in dezelfde zaal eind oktober. Beide dames met een strakke set, mooie songs en een geweldig stemgeluid.”

 

“Moeilijke keuze. als ik er maar eentje mag noemen. Dat doe ik dan ook niet. Dus eerst wat speciale vermeldingen die het net niet gehaald hebben.

Grouper tijdens Rumor in de domtoren op 22 maart. Prachtige locatie, mooie verstilde, bijna minimalistische sounds, heel indrukwekkend.

Sväng tijdens Europa festival in Rasa op 11 mei. Vier Finnen en Zweden op mondharmonica's. Klinkt als druilerige saaie zoetheid, bleek te rocken als een tierelier en voorzien van een gezonde dosis humor.

Factory Show in Soest. Drie bands (The Secret Handshake Club, Bodypolitics en Aestrid) akoestisch in een kleine oude fabriekshal. Mooie setting, mooie muziek, mooie zondagmiddag... beste zondagmiddag van het jaar. (en ook de toffe platen die Allert Aalders tussendoor draaide mogen niet onvermeld blijven :-D )

Maar mijn concert was toch Flying Horseman in de Brakke Grond Amsterdam op 31 maart.

Belgische band die ik niet kende en meteen vanaf het begin mijn porien indrong.

Traag, rustig, misschien zwaar, maar ook breekbaar, fragiel en toch met kloten.

Luisteren?”

 

“Beste optreden dit jaar? Dat moet Adrian Younge op Into The Great Wide Open zijn geweest. Even bevlogen als beheerst werd de Vuurboetsduin op Vlieland volledig ingepalmd door Younge en zijn band Venice Dawn. Psychedelische, trage soul waarin dwarsfluitmotiefjes zich wispelturig over donkere baslijnen en schurende orgelpartijen heen bewegen zoals indianen vuurlopen. Intens, grillig, meeslepend, vurig en bovenal buitengewoon smaakvol. Cliché maar waar: eentje in de categorie 'had je bij moeten zijn', of het nu daar op Vlieland of een dag eerder in EKKO was.”

Joris Postulart (redacteur)
John Coffey releaseshow, Tivoli de Helling, 22 september 2012
"Eén van de beste shows die ik ook in Tivoli de Helling heb gezien. Retestrak, perfect geluid en een overenthousiast publiek. Show van het jaar en album van het jaar. Bam!"
 

“Vreemd genoeg schieten bij de beste optredens vooral shows uit de eerste helft van 2012 te binnen. The BellRays en Tape Cuts Tape in dB’s (die laatste zijn daar wederom te zien op zaterdag 10 maart!), Afghan Whigs en Sharon van Etten in Paradiso en de Factory show in Soest op een hele mooie zondagmiddag met The Secret Handshake Club, Bodypolitics en Aestrid. Maar het optreden dat de meeste indruk heeft gemaakt is dat van Grouper in de Domtoren tijdens de 69^e editie van Rumor. Liz Harris bracht daar Violet Replacement, een drie kwartier durende soundscape. Met vijf walkmans creëert ze een subtiel en verstild geluidspalet dat van heel zacht naar ruisend hard gaat om weer langzaam tot in het oneindige weg te sterven. Muzikale trip van het jaar!”

 

“Een gefocuste band maakt in anderhalf uur aan een devoot luisterend Tivoli Oudegracht zonneklaar dat er een geweldige plaat ligt die live nog een lang leven voor zich zou hebben. Dat werd afgelopen december door een door-en-door ingespeelde band bewezen. Veel nummers van Heavy Flowers kregen soms gitzwarte variaties op de plaatversies. Blaudzun verveelt niet. “

Second best: Fuck Buttons....nooit verwacht dat dit zo'n indruk zou maken.

 

“By far Colin Stetson omdat virtuositeit samen kan gaan met een magevibe in de EKKO.”
 

“De combinatie van de knulligheid van Mac, humor van de band, en de goeie songs maakten dit optreden tot een van de hoogtepunten van Le Guess Who? 2012.”

 

“Beste optreden in Utrecht was met afstand Combichrist tijdens SD2012. Waarom? Ik vind het sowieso erg coole muziek en had ze al een keer of drie eerder gezien maar dit optreden spande de kroon. Het is zelden dat ik zo'n energiek optreden heb meegemaakt. De eerdere keren was het geluid nogal eens matig in tegenstelling tot dit keer. Alles klopte en de mannen hadden er overduidelijk erg veel zin in. Dat werd erg goed opgepikt door de zaal en het sfeertje was dus erg uitgelaten. Kortom "this shit will fuck you up".“

Wouter Bal (redacteur)

“Ze maakten het mooiste album van het jaar, dus waren mijn verwachtingen voor het concert in Vredenburg hoog gespannen. Aangezien ik niet zulke goede ervaringen heb met de betreffende locatie kon het echter ook wel eens helemaal verkeerd uitpakken. Gelukkig bleek The xx in topvorm, wat eigenlijk net zo goed gezegd kan worden van de lichtman, die er voor zorgde dat de muzikanten op het podium soms amper zichtbaar waren. Ware lichtexplosies leken het wel die de band de ene keer verlichtten, om ze daarna in het duister als silhouetten achter te laten. Dat in combinatie met de wonderschone liedjes van met name Coexist, zorgde ervoor dat het een avond om nooit meer te vergeten werd.”

 

Vildhjarta, op Euroblast, Keulen, 20 oktober 2012
“De Zweedse heren brachten hun show met een enorme souplesse, beheersing en professionaliteit  terwijl ze tegelijkertijd zo ontzettend bruut, lomp en hard zijn. Hun muziek is van uitermate hoog technisch niveau en  de mannen hebben hun geluid uitermate goed op orde.”