Ons recensententeam bestaat uit Marjolein Schaake [MS], Hanneke van der Linde – de Zeeuw [HLZ], Menno Roymans [MR], Niels Spinhoven [NS], Arnold le Fèbre [ALF], Marc van der Laan [ML] en Zegert van der Linde [ZL]. Wil je zelf ook graag je mening kwijt, of wil je jouw album (fysiek, digitaal of stream), dj-set of wat dan ook in 3voor12/Utrecht recenseert? Stuur gerust een mailtje. De illustratie bij deze rubriek is gemaakt door Ailisha Read.
3voor12/Utrecht recenseert (5)
Gijs ter Haar & Jouke Koning, How To Throw A Christmas Party, Machinist en Sofie Letitre
Bij 3voor12/Utrecht luisteren we niet alleen naar muziek, we vinden er ook nog wat van. In onze nieuwe maandelijkse reviewrubriek bespreken we uiteenlopende albums van Utrechtse bodem, waarbij we niet op een genre meer of minder kijken. Of het nu gaat om rock, dance, metal, funk, ambient – alles kan de revue passeren. In deze vijfde editie albums en EP’s van Gijs ter Haar & Jouke Koning, How To Throw A Christmas Party, Machinist en Sofie Letitre. Waar mogelijk hebben we een stream onder de review geplakt, zodat je direct je eigen mening kunt vormen. Laat gerust een reactie achter - als je durft.
Gijs ter Haar & Jouke Koning – Niemandsland
Jouke Koning is welbekend binnen de Amersfoortse hiphop-scene. Naast muzikale bijdrages draait hij met ADAP-producties zijn hand niet om voor professionele video’s voor onder andere Nedertoon, KOP, Ahsan Bajwa en Dennis T. Zijn ontmoeting met de Amersfoortse poëet Gijs ter Haar inspireerde Koning weer tot musiceren. Resultaat is het album Niemandsland; een geslaagd project waarin twee authentieke creatievelingen succesvol samensmelten. Ter Haar is geen Deelder of Van Roozendaal, maar als poëet, performer, slammer en schrijver zeker door de wol geverfd. ‘Eventuele mijmeringen bij altijd op de loer liggende situaties achter Nederlandse voordeuren’, ‘Hoe zij dit land is’ en ‘Cowboyzzz’ zijn kleine meesterwerkjes. De combinatie van Koning’s muziek en Ter Haar’s dichtkunsten is bijzonder, maar het album als geheel blijkt een flinke zit. De monotone stem blijft geen achttien nummers onvoorwaardelijk boeien, maar zal bij volledige aandacht van de luisteraar zeker aanzetten tot denken. Geen lichte kost, wel erg bijzonder. [MR]
How To Throw A Christmas Party – III: Christmas Island
Op 19 september 2012 om 11.13 uur werd op de Facebook-pagina van How To Throw A Christmas Party het berichtje gepost dat er ook dit jaar weer een kerstfeest zou worden gegooid. Een zucht van kerstverlichting ging door indiepopminnend Nederland, want niets brengt een mens zo effectief in een positieve kerststemming als het bijwonen van een optreden van How To Throw A Christmas Party. Het gierend uit de klauwen gelopen afscheidsprojectje van Brown Feather Sparrow, gaat haar derde jaargang in met een nieuwe EP, getiteld Christmas Island. De EP bevat acht geïnspireerde nummers die in sfeer en stijl van elkaar verschillen, maar die bijeen worden gehouden door het thema vluchten. De manier waarop in Nederland wordt omgegaan met mensen die noodgedwongen huis en haard moesten verlaten, wordt door HTTACP met lede ogen aangezien. Het onderwerp keert in vijf nummers terug, al dan niet in een vergelijking met de zoektocht van Jozef en Maria naar een plek om de nacht door te brengen (‘Sandalen’). De muziek is van de hand van de verschillende leden en varieert van klein en persoonlijk (‘Kamp Zeist’) tot groots en meeslepend (‘Jesus Was A Refugee’). Het niet zo geheime wapen, het engelenkoor, wordt ook in de nieuwe nummers weer volop en adequaat ingezet, met het aanzwellende ‘Kid Of Bethlehem’ als hoogtepunt. Met deze EP vol sterk nieuw materiaal op zak komt HTTACP in de luxepositie dat er voor de shows keuzes moeten worden gemaakt tussen nummers. De vele fans hebben hun keuze inmiddels gemaakt. Een uitverkocht Tivoli Oudegracht wacht... [NS]
Om niemand van de kudde in de kou te laten staan is er op zondag 23 december ook nog een matinee-voorstelling in Tivoli Oudegracht, waarvoor nog kaarten zijn te krijgen.
Machinist – Convergence
Je hebt muziek om de afwas bij te doen, muziek om op te dansen, bij in slaap te vallen, bij weg te dromen, je aan te ergeren, muziek om luidkeels mee te blèren en noem het allemaal maar op. En dan heb je nog muziek die bedoeld is om naar te luisteren. Echt te luisteren dus, zonder tegelijkertijd even je mail te checken, je goudvissen te voeren of je teennagels bij te knippen. Muziek waarover is nagedacht. Zoals Convergence, het nieuwe album van Machinist (oftewel de Utrechtse kunstenaar en muzikant Zeno van den Broek). Niet dat – pak ‘m beet – Rihanna niet over haar muziek nadenkt, maar het lijkt me geen pretje om heel geconcentreerd haar nieuwste album uit te zitten. Convergence is heel andere koek. Het album bestaat uit één track van 34 minuten, live opgenomen op 19 november 2011 in Amsterdam.
Het begint rustig, met wegstervende pianoklanken en elektronische effecten, die langzaam maar zeker gezelschap krijgen van noiseklanken en een aanzwellende zoemtoon - het audio-equivalent van een industriële bouwlamp. Deze geluiden ebben na verloop van tijd weg, om plaats te maken voor natuurgeluiden: regen, wind, getjilp van vogels. En net als je er lekker inzit, wordt het vervolgens licht oncomfortabel met witte ruis en sinusgolven, waarna pianoklanken en effecten je weer begeleiden naar het beginpunt. Het klinkt wellicht niet heel spannend allemaal, maar tijdens het luisteren is het alsof om je heen de muren verdwijnen, je even onbeschut (puur bijna) in de wereld staat, waarna de woonkamer weer vanaf de grond wordt opgebouwd. Een scheppingsverhaal in geluid. En hoewel Zeno van den Broek op zijn vorige albums Of What Once Was (2011) en Viens Avec Moi Dans Le Vide (2010) eveneens vanuit een bepaald idee uitging en dat secuur uitwerkte, voelt het alsof Convergence pas écht een conceptalbum is: het samenkomen van geluid en ruimte.
Het is aan jou: je teennagels knippen met Rihanna of stilzitten en de diepte in met Zeno. [ALF]
Zaterdag 15 december presenteert Machinist het album Converge in Das Spectrum.
Het begint rustig, met wegstervende pianoklanken en elektronische effecten, die langzaam maar zeker gezelschap krijgen van noiseklanken en een aanzwellende zoemtoon - het audio-equivalent van een industriële bouwlamp. Deze geluiden ebben na verloop van tijd weg, om plaats te maken voor natuurgeluiden: regen, wind, getjilp van vogels. En net als je er lekker inzit, wordt het vervolgens licht oncomfortabel met witte ruis en sinusgolven, waarna pianoklanken en effecten je weer begeleiden naar het beginpunt. Het klinkt wellicht niet heel spannend allemaal, maar tijdens het luisteren is het alsof om je heen de muren verdwijnen, je even onbeschut (puur bijna) in de wereld staat, waarna de woonkamer weer vanaf de grond wordt opgebouwd. Een scheppingsverhaal in geluid. En hoewel Zeno van den Broek op zijn vorige albums Of What Once Was (2011) en Viens Avec Moi Dans Le Vide (2010) eveneens vanuit een bepaald idee uitging en dat secuur uitwerkte, voelt het alsof Convergence pas écht een conceptalbum is: het samenkomen van geluid en ruimte.
Het is aan jou: je teennagels knippen met Rihanna of stilzitten en de diepte in met Zeno. [ALF]
Zaterdag 15 december presenteert Machinist het album Converge in Das Spectrum.
Sofie Letitre - Back Where We Came From
Sofie Letitre maakt de ideale muziek voor de winter. Fraaie, sfeervolle popliedjes die soms licht bevreemden, maar wel beklijven. Je moet wat moeite doen op het solodebuut van deze Amersfoortse psycholoog tot zijn recht te laten komen. Ze maakt hele fraaie popliedjes die niet in één keer naar binnen glijden. De arrangementen zijn over het algemeen klein, meer dan een piano en haar stem gebruikt Sofie niet. Daar zit ook een valkuil in, want her en der kunnen de arrangementen wel wat meer pit gebruikten. ‘You're Mine to Lose’ bijvoorbeeld gaat voorbij, zonder dat je er erg in had. Dat terwijl Sofie zich prima staande houdt bij de grootstere arrangementen. Haar Deadmau5 cover ‘I Remember’ bijvoorbeeld. Al met al maakt Sofie Letitre een mooi sfeervol debuut dat heel goed past bij een ijskoude decembermaand. [ZL]
Aanstaande zondag (16 december) speelt Sofie Letitre om 17.45 uur op de Kerstmarkt in de Twijnstraat