Het moet even omschakelen zijn geweest voor Erik de Jong, beter bekend als Spinvis. Een week geleden stond een goed gevulde Grolsch nog heel welgemeend ‘Ik wil alleen maar zwemmen’ mee te zingen. Vandaag krijgt hij de kans om te laten zien of hij ook met een intieme setting uit de voeten kan. En dan is geen locatie zo mooi als het zelfbenoemde culturele Mekka van de Meern: de Metaal Kathedraal.

In het kader van EKKO Op Locatie worden wel vaker intieme concerten op exclusieve locaties georganiseerd. Eind vorig jaar zagen wij Nils Frahm bijvoorbeeld nog in de Zijdebalenloods schitteren, te midden van een select groepje gelukkigen. Maar waar deze locaties tot nu toe altijd in het stadscentrum gelegen waren, is er nu zelfs een heuse fietstocht georganiseerd om mensen veilig bij de, nog relatief onbekende, Metaal Kathedraal te krijgen. Op de agenda van deze tijdelijk tot culturele broedplaats omgevormde metaalfabriek en neogotische kerk staan normaalgesproken vooral besloten try-outs, workshops, fotoshoots, en filmvertoningen in de open lucht. De Kathedraal, ook wel Mekka genoemd, herbergt ook de ateliers van artiesten. Hun installaties hangen en staan in de tuin en helemaal achterin bevindt zich een tuinatelier, waar Hawaïaanse massages geboekt kunnen worden.

Temidden van dit alles ontpopt de ruimte in de nok van de kerk, net onder de spitsbogen, zich als een mooie locatie voor een intiem optreden. Ongeveer honderd mensen zitten met gespitste oren en glimmende oogjes op stoelen, omgekeerde prullenbakken, en een lage bank. Ze luisteren aandachtig. Dat moet ook wel, want op die houten vloer klinkt iedere voetstap als een mokerslag en ieder vallend bekertje als een aangeslagen snaredrum. Het gezelschap is dan ook bewust klein gehouden, al geldt dat niet voor de band. Met uizondering van celliste Saartje van Camp is iedereen aanwezig: bassist, toetsenist, drummer en uiteraard de gitarist/zanger zelf.

Het wordt een lange reis, zingt Spinvis in de opener ‘De Grote Zon’. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet / Het is oranjerood en komt ons tegemoet. En waarempel, daar is hij dan ook echt, die Grote Zon. Het licht dat door de ramen van het Hemelrijk, zoals de bovenzaal genoemd wordt, valt geeft het geheel iets filmisch. ‘Astronaut’ is dan ook prima op zijn plaats, voordat De Jong met zijn band zijn misschien wel meest bekende nummer inzet. He, ik heb geen probleem gaat het in ‘Ik Wil Alleen Maar Zwemmen’. De muzikanten nemen vandaag uitgebreid de tijd om hun nummers op te bouwen. Laagje voor laagje, maar vol ingezet wanneer dat kan. Ze spelen met onversterkte echo’s en zingen wat in de opnames achtergrondgeluiden zijn. Ook het steviger werk blijft overeind. Het desolate ‘Club Insomnia’ bijvoorbeeld, over hoe het is als je drie dagen bijna niet geslapen hebt, of het optimistische ‘Heel Goed Nieuws’.  De links en rechts voorzichtig opwellende tranen worden ingeruild voor meeknikkende hoofden.

Het publiek is onder de indruk. Met een staande ovatie wordt de toegift afgedwongen. Volledig in de lijn der verwachtig komen daarin ‘Bagagedrager’ en de roze koeken van ‘Wespen op de Appeltaart’ nog even langs. Deze namiddag blijkt er eentje uit duizenden. De geur van de uitgebreide barbeque in de tuin vult het gebouw. Mensen luiden lachend, etend, drinkend de nazomeravond in. De Jong zelf prikt even een vorkje mee. Heel even pauze. Dan mag hij nog een keer.

Gezien: Spinvis (eerste ronde om 17.00 uur), zondag 26 augustus 2012 @ De Metaal Kathedraal, De Meern.