“We have failed my brethren. Can we be condoned? Tell me all is lost and I will leave you a -” Als in een laatste ademzucht lijkt 'While I Was Away' aanvankelijk een einde te brengen aan het eerste concert van The Kyteman Orchestra. Alle orkestlieden komen naar voren voor een slotapplaus en de spot wordt gericht op het koor, dat zich het hele optreden achter het orkest heeft opgesteld. We zien een hechte groep die elkaar tevreden omhelst. De voldoening is van de gezichten af te lezen; de ontlading is ook in de zaal voelbaar. Het contrast met die gedoemde eindleuze kan bijna niet groter. Als er iets is wat men The Kyteman Orchestra vanavond in elk geval niet kan verwijten, is het namelijk dat het gefaald heeft. 

Honger
Het zou een prima einde zijn geweest van een uur durend muzikaal spektakel, dat opvallend genoeg een zeer gevarieerd publiek trekt. Pap en mam zijn zichtbaar overdonderd door het grootse geweld van het orkest en zoonlief laat zich volledig meeslepen door de overdadige expressie van vocalisten Pax en Blaxtar. Toch komt ook vanavond die altijd aanwezige honger naar meer in Kyteman naar boven. Zodoende volgt er een vijftien minuten durende jam waarin we Benders’ rol als dirigent nog het beste te zien krijgen: hij zwaait hevig met zijn armen en gebaart dat hij meer wil van zijn orkest.

Meeslepende trip 
Waar een optreden van het Hiphop Orkest meestal uitmondt in een feest, is dat vanavond aanvankelijk allerminst het geval. The Kyteman Orchestra neemt het publiek mee op een virtuoze en meeslepende trip langs bombastische opera, agressieve hiphop en bijna charmante minimalistische muziek. Beslist geen luchtige kost, zeker niet in combinatie met de maatschappijkritische teksten, die voor een groot gedeelte afkomstig zijn van vocalist Pax. 

The Kyteman Orchestra overweldigt bij het openingsnummer ‘Preaching To The Choir’. De spanning is duidelijk af te lezen van de gezichten van de orkestleden. Benders kijkt de zaal bedachtzaam rond met een geniepig lachje op zijn gezicht. Dan valt plotseling het koor in, dat zich tot dan toe schuilhield achter het orkest. Een explosie aan geluid en licht is wat volgt en Benders slaakt luide kreten.

Het daaropvolgende ‘7/8’ bouwt voort op de spanning die reeds is gecreëerd. De verschillende partijen zijn goed afzonderlijk hoorbaar en vooral het geluid van het strijkkwartet klinkt helder. Wanneer vocalisten Pax en Omar Soulay zich aan het publiek presenteren, lijkt hun rap en zang in eerste instantie in het niet te vallen bij het geweld dat we al van het koor en de operazangers gehoord hebben. Pax’ verschijning maakt echter wel indruk en later in het optreden weet hij wel degelijk te overtuigen.

Schriel en agressief  
Hierna raakt de vaart enigszins uit het optreden. Met de spot op de dirigerende Kyteman ligt de nadruk vooral op zijn fascinerende manier van dirigeren. Pax weet het publiek op te zwepen in ‘Angry At The World’. Hij lijkt het koor helemaal mee te slepen in zijn emoties, die steeds meer overvloeien in woede. Het is een interessant schouwspel: de kleine, schriele Benders die het orkest leidt en vol vertrouwen en trots naar die enorme man naast zich kijkt. De agressieve klaagzangen van Pax en Blaxtar komen over bij het publiek; er wordt luid gejuicht en men lijkt zwaar onder de indruk van die overredingskracht van beide heren.

Feest van herkenning 
Benders mag dan beweren een compromisloze plaat te hebben gemaakt, met een nummer als ‘The Ballad’, dat sterk doet denken aan ‘Sorry’, lijkt hij zijn publiek toch wel degelijk tegemoet te komen. In navolging van single ‘The Mushroom Cloud’ volgt er vanavond dan ook alsnog een soort feest van herkenning. Kyteman ziet zijn publiek genieten en is vastberaden dat ook bij andere shows te bewerkstelligen.

Critici mogen dan ronduit verdeeld zijn over The Kyteman Orchestra, uit een van zijn tweets kunnen we opmaken dat het de eigenwijze snotneus niet zal deren: “1st gig. how I feel: MWAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHHHHH!!!! we're back dudettes, nothing you can do about it!” 

Gezien: The Kyteman Orchestra, 4 april 2012 @ Tivoli Oudegracht, Utrecht