Vrijdag 14 oktober vormt de Spiegelbar in Tivoli het decor van de eerste editie van Meet Me, Cassius. Een heuse conceptavond dat zich richt op folk in al zijn facetten. Op het programma staan het Estse kwartet Ewert and the Two Dragons, de Canadese singer-songwriter Woodpigeon en de Utrechtse bands Guild of Guilt en Oh, Brave Wide Eyes (oftewel Casper Adrien en Annalou the Brave). De 20-jarige CMV-student Bas Kragt vertelt hoe hij deze avond op poten heeft gezet en zijn droom werkelijkheid heeft laten worden.

Afgelopen zomer ben ik betrokken geweest bij verschillende  muzikale evenementen en projecten in Utrecht, zoals KrancK im Felde en Peace, Love ’n Caravan op festival deBeschaving. Stuk voor stuk geweldige projecten die mij organisatorisch inzicht hebben gegeven. Mijn grote droom was echter altijd het organiseren van een zeer divers festival in Utrecht, gericht op folkmuziek in al zijn verschijningen. Iets waar ik zelf ook graag heen zou willen gaan, en iets wat mij als regelmatige festival- en concertbezoeker weer zin zou doen krijgen in het bezoeken van en betalen voor muzikaal aanbod. De spoeling van concerten en festivals die je écht bijblijven en iets met je doen, wordt in mijn ogen steeds minder, waarschijnlijk ook omdat ik zelf steeds kritischer word. 

Toen ik op vakantie was in Londen, en ik daar vanwege de rellen  ’s avonds steeds niet de stad in kon gaan (zelfs de pub waar ik het voorprogramma zou verzorgen van een Australische singer-songwriter was afgebrand), besloot ik die tijd dan toch maar goed te besteden en een langetermijnplan te gaan schrijven voor een dergelijk festival. Mijn hoofddoel: het als eerste programmeren van Ewert and the Two Dragons in Nederland.

Tijdens mijn vakantie in Estland heb ik deze band leren kennen via een meisje waar ik nog altijd smoorverliefd op ben. Het leek me gaaf om die band naar Nederland te halen. Het zou niet alleen gaaf zijn voor de band zelf, maar ook voor de Nederlandse muziekliefhebbers omdat het echt een steengoede band is (ze staan niet voor niets op één in de hitlijsten in Estland en Finland) en uiteraard ook voor mijn eigen ontwikkeling als organisator.

Ik dacht: hoe cool zou een band het vinden als dat festival dan ook nog eens link zou hebben met de afkomst van de band die ik het liefste wil programmeren? Ik wilde mijn festival eerst Diversity Festival Utrecht noemen of iets dergelijks, omdat ik het geweldig vind als mensen elkaar leren kennen en nieuwe muziek ontdekken op een festival. Na enig nadenken kwam ik erachter dat het Estse woord voor diversiteit ‘mitmekesisus’ is. Zo werd ‘Meet Me, Cassius’ geboren. Een naam waarin ontmoeting schuilt, en nieuwsgierig maakt vanwege de naam die het in zich draagt (Wie is dat dan, Cassius?!).

Goed, met een idee alleen heb je natuurlijk nog geen avond in Tivoli. Omdat ik Ewert and the Two Dragons een beetje in de gaten aan het houden was, kwam ik er achter dat ze in oktober in Duitsland zouden touren, en ik besloot ze te mailen. Het ergste wat er zou kunnen gebeuren is nul op rekest krijgen. En daar had ik me dan ook op ingesteld. Gelukkig waren ze heel enthousiast en hadden we al een afspraak gemaakt voor ik überhaupt een locatie had voor de avond. Ik kon moeilijk wachten en op deze manier zouden ze dan wel niet op mijn eerste festival gaan spelen, maar een serie avonden organiseren in aanloop er naartoe leek me ook geen slecht idee.

Om zeker te zijn van genoeg Utrechts publiek voor de avond besloot ik mijn eigen band (Guild of Guilt) en Oh, Brave Wide Eyes (Casper Adrien en Annalou the Brave) ook te programmeren. Zo begon de avond steeds meer vorm te krijgen. Toegegeven, ik ben erg overtuigd van de muziek van mijn eigen band, maar het is zeker geen schaamteloze zelfpromotie. Oh, Brave Wide Eyes is het live debuut van Casper Adrien en Annalou the Brave samen.

Maar er mist nog een belangrijke schakel in het verhaal: Woodpigeon, oftewel Mark Andrew Hamilton. Begin september speelde hij in Doornroosje omdat hij op tour is met het wereldberoemde Junip van José Gonzalez. Ik was eigenlijk alleen voor Woodpigeon naar Doornroosje gekomen, en toen Junip speelde maakte ik dan ook een praatje met hem bij de merchandisestand. Hij had nog nooit in Utrecht gespeeld maar wilde dat wel heel graag doen omdat dankzij artiesten en festivals als Le Guess Who, Patrick Watson, Timber Timbre etc. er schijnbaar goede verhalen de ronde doen over ons stadje in Canada. Door mijn afspraak met Woodpigeon was er contact met Tivoli mogelijk en zo geschiedde het dat binnen 24 uur na de bevestiging van Canadese kant de voorverkoop kon beginnen.

Opeens bestond de avond Meet Me, Cassius écht en voor mijn een gevoel in zijn perfecte vorm: lokaal talent afgewisseld met een buitenlandse band die een stormachtige ontwikkeling doormaakt en een gesettelde artiest met bekendheid over de hele wereld in de mooiste locatie van Utrecht, de intieme Spiegelbar voor een prijs zo zacht als honing-gemberthee.

Het belooft een authentieke avond te worden, ik doe er mijn best voor om het publiek écht iets te bieden wat nog een tijdje bij ze zal blijven. Hoe gaaf zou het zijn als je over drie jaar kan zeggen terwijl je op de heuvel op Lowlands staat: “Ewert and the Two Dragons heb ik nog een keer in de Spiegelbar van Tivoli gezien!”

De bands hebben er zin in, de organisatie heeft er zin in, Tivoli heeft er zin in – nu jij nog. Check www.tivoli.nl voor de laatste kaarten en be there!

Te zien: Meet Me, Cassius, vrijdag 14 oktober @Spiegelbar, Tivoli