De naam Bart de Kroon doet mogelijk niet meteen een bel rinkelen maar als (bas-)gitarist heeft hij meegespeeld op We Too Are Concerned / We Are Too Concerned van We vs. Death, Running in Slomo van Mercy Giants en The Wilderness Sound van Pien Feith. Drie releases die misschien wel tot de tien beste Utrechtse releases van de afgelopen vijf jaar behoren. Vorig jaar is bijna vanuit het niets A Brilliant Window Niche verschenen, het debuutalbum van De Kroon’s soloproject Homemade Empire. Bij ons is het album lang onder de radar gebleven. Een gemis dat we nu goed maken.

De tien nummers op A Brilliant Window Niche zijn een selectie van de meer dan dertig nummers die De Kroon de afgelopen jaren thuis heeft opgenomen. Nadat hij bij een computercrash al het opgenomen materiaal was kwijtgeraakt, heeft hij een paar nummers opnieuw opgenomen: nummers die hij live nog wilde spelen, die nog fris genoeg waren om op te nemen en die in zijn ogen met elkaar een eenheid vormen.

Op het album worden liedjes afgewisseld met soundscapes. De liedjes liggen dicht tegen het singer-songwriter idioom aan. De Kroon bedient zich daarbij vooral van gitaar of piano en vult die aan met banjo of melodica. Het erg fijne ‘No Road Here’ bestaat bijvoorbeeld uit niet meer dan een akoestische gitaar en een spaarzame synthesizerlijn. In de soundscapes zijn nauwelijks klassieke songstructuren terug te vinden. ‘Temporarily Interrupting Static Change’ is daar het meest uitgesproken voorbeeld van, het nummer is precies wat de titel belooft.

Ondanks deze uitersten vormt het album toch een verrassend coherent geheel. Dat komt deels doordat De Kroon ook in de liedjes slechts beperkt gebruik maakt van intro, couplet en refrein. De lang aangehouden melodielijnen en subtiele veranderingen in nummers verrassen zonder dat daardoor sprake is van een grote stijlbreuk. Het spaarzame gebruik van zijn breekbare stem draagt bij aan de ingetogen sfeer. Met A Brilliant Window Niche heeft hij een intiem en persoonlijk album gemaakt dat misschien niet voor iedereen is weggelegd.

De combinatie van liedjes en soundscapes was een bewuste keuze van De Kroon, die echter ook heel anders had kunnen uitpakken. “Ik heb er bewust over nagedacht of het wel in verhouding was”, vertelt De Kroon. “De nummers komen daardoor in een ander daglicht te staan en dat vind ik wel interessant. Het kan elkaar versterken. Sommige mensen pikken dat op en sommige mensen vinden dat irritant.” Een belangrijke reden voor de verschillen tussen de nummers is dat hij zelf ook naar die soorten muziek luistert. “Het is niet zo dat ik iedereen op de kast wil jagen. Voor mij is het allemaal muziek, het onderscheid is niet zo heel hard.”

Dat er weinig teksten worden gebruikt op het album heeft zowel te maken met De Kroon’s postrockverleden - muziek gaat hem makkelijker af - als met de structuur van de nummers. “Als je normaal een liedje hebt wordt het couplet een paar keer herhaald. Op één of andere manier komt dat bij mij niet natuurlijk. ‘Ga ik dat nu nog een keer doen?’ vraag ik me dan af. Doordat er weinig herhaling inzit, is er al minder tekst dan in een gemiddeld liedje. Ik vind de kracht van muziek ook dat je soms dingen weglaat. Dan geeft het de keren dat het er in komt iets extra’s.”

Na jaren in bands te hebben gespeeld is dit het eerste project waaraan hij helemaal alleen heeft gewerkt, iets waarop hij met wisselende gevoelens terug kijkt: “Vooral omdat je zo geïsoleerd zit en dan nergens feedback over hebt. Eigenlijk is het nooit af als je het in je eentje doet. Met anderen zeg je dan: nou is het wel goed, we kappen ermee.” Het album is gemixt met Menno Bakker in zijn studio in Fort Blauwkapel maar de opnamen zijn bij De Kroon thuis gedaan. “Ik denk dat het tegenwoordig niet interessant meer is om de best mogelijk opgenomen plaat te maken. Het gaat nu allemaal om karakter. Als je naar een dure studio gaat om daar een plaat met karakter op te nemen dan gaat het heel wat dagen kosten. Je hebt of veel budget nodig of je doet het gewoon thuis.“

Opvallend is dat hij op basis van dit ‘moeilijke’ album afgelopen jaar een plek op de Popronde kreeg. De meeste nummers lenen zich immers minder goed om in een café te spelen. De Kroon heeft het tactisch aangepakt. “Je moest drie nummers insturen en daarvoor heb ik speciaal de liedjes uitgezocht. Als ik drie instrumentele tracks had uitgezocht met een partij noise er tussendoor dan zou de kans denk ik wel heel erg klein zijn geworden.” Ook bestond zijn set tijdens de Popronde uit de meer toegankelijke nummers.

De Kroon speelde eerder al met zijn bands op de Popronde. Dat de aandacht van het publiek wisselend is, neemt hij op de koop toe. “Soms is het magisch en soms sta je in het café met lullende mensen. Ik vind het een mooi initiatief. Onder barre omstandigheden een sfeer op te bouwen, daar houd ik wel van. Als je perfectionist bent dan moet je er maar niet aan beginnen. Maar als je denkt ‘ik ga daar maar eens heen om een paar liedjes te spelen’, dan is het allemaal heel mooi.”

In november en december van vorig jaar mocht De Kroon een maand lang op tour door Europa met het Canadese Siskiyou. “Ik speelde op deze tour gewoon liedjes achter elkaar, dat was simpel en dan hoefde ik geen zooi mee te nemen. En dat is ook waar ik graag beter in wilde worden: gewoon zingen en gitaar spelen.”

Tijdens de tour probeerde hij vooral nieuw materiaal uit. “Ik denk dat ik nu nog twee nummers van het album in mijn live-set speel maar wissel dan wel af welke twee dat zijn. Ik ben bezig met een volgende plaat en wil die nummers ook live geoefend hebben zodat ik ze goed kan spelen.” Het proces naar dat volgende album gaat er anders uit zien. “Op het huidige album is de volgorde: je bedenkt ze thuis, neemt ze op en gaat ze live spelen. Nu ga ik ze eerst live spelen en dan pas opnemen.”

Dat nieuwe album moet er dit jaar al komen, veel sneller dan de drie jaar die we op zijn debuut hebben moeten wachten. Een andere manier van opnemen moet het hele proces versnellen. “Ik oefen de liedjes nu. Dan zet ik straks een microfoon neer en speel ik ze in. Dan kunnen er nog wel een paar dingen worden toegevoegd maar dat gaat veel sneller. En dan kan ik er niet meer in knippen en plakken.” Hoewel Homemade Empire een solo-project blijft worden bij de opnames wel meer mensen betrokken. “Goede vrienden met wie je het over muziek kunt hebben en die dan begrijpen wat je wilt. Maar het hoeft geen drummer, bassist en gitarist te zijn waarmee we dan liedjes gaan spelen. Ik wil het wel weer zelf opnemen en grotendeels thuis. Dat werkt het fijnste voor mij.”

A Brilliant Window Niche van Homemade Empire is te downloaden op Bandcamp. Er is ook een cd-versie, die voorlopig alleen via de website verkrijgbaar is.

Homemade Empire speelt aanstaande zondag 6 maart op de tweede editie van KNG56 (vanaf 20.00 uur) samen met Boduf Songs en het ook uit Utrecht afkomstige State of Maine. Kom op tijd als je daarbij wilt zijn, het lijkt erop dat het heel druk gaat worden.