Kees van Hondt, eenzame pionier van een niet-bestaand genre

“Wie zou mij nou willen interviewen? En waarom eigenlijk?”

Tekst: Niels Spinhoven / Foto's: Roy Wolters ,

Kees van Hondt ontbrak dit jaar op Lowlands. De honger naar Feest met een grote F werd nog even niet gestild, maar met 3e Keesdag in zicht is het bijna zover. 3VOOR12/Utrecht spreekt hem tussen de voorbereidingen door.

“Wie zou mij nou willen interviewen? En waarom eigenlijk?”

Op 27 december 2011 is 3e Keesdag in Tivoli, dé manier jezelf weer op de rit te krijgen na twee in ledigheid en kennelijke staat doorgebrachte kerstdagen. Het feest verkocht niet eerder zo snel uit als dit jaar en voorziet blijkbaar in een groeiende behoefte. 3VOOR12/Utrecht eet een oliebol met diskjockey Kees van Hondt zelf, aanstichter en naamgever van de fuif, om maar eens te vragen hoe het toch allemaal zover heeft kunnen komen.

Niet door een ronkend publiciteitsoffensief in ieder geval. Van Hondt geeft weinig interviews. Hij zoekt dat ook niet op; hij vraagt zich hardop af wie hem zou willen interviewen en vooral waarom. “Er is geen echt platform voor mijn muziek. Als je googled op metal kun je in een paar dagen dat hele genre in kaart brengen. Als je hetzelfde doet met kwalitatief hoogstaande flauwekul vind je alleen mijn site.”

Kees van Hondt is een mijnwerker die zich onvermoeibaar een weg graaft naar de krochten van de moderne muziekgeschiedenis. Het doel van zijn zoektocht is het vinden van keeswaardige deunen. Voor hem is dat vergelijkbaar met de zoektocht naar zeldzaam aardmetaal. Tussen tweeduizend polka’s kan zomaar een keeswaardige zitten. De grens tussen keeswaardig en niet keeswaardig is daarbij flinterdun. Van Hondt en zijn broer zijn de grensrechters. “Keeswaardige nummers moeten in ieder geval origineel zijn. Neem nou de polka. Het genre is sinds de jaren ’50 over zijn top heen, maar er is altijd wel ergens een punkbandje dat er opnieuw mee aan de slag gaat en het stof eraf blaast. Die stofvrije nummers zoek ik. Keeswaardige nummers zijn daarnaast absurd, dansbaar en lollig en komen uit alle delen van de wereld.” We vragen ons af hoe je weet of een Roemeens nummer lollig bedoeld is als je geen Roemeens verstaat. Het antwoord is eenvoudiger dan verwacht. “Je hoeft ook geen Engels te verstaan om te horen dat de muziek van Wilco niet lollig bedoeld is, toch?”.

Van Hondt herinnert zich de ontdekking van zijn bijzondere muzieksmaak. “Op mijn 5e kreeg ik van Sinterklaas de plaat Feest, Feest, Feest. Fantastisch, met nummers als ‘Hoeperdepoep zat op stoep’. Ik heb die plaat wel driehonderd keer gedraaid. Later ontdekte ik het Schotse Silly Wizard. Ik zat toen echt te wachten tot er een band kwam die de vrolijkheid van die folkmuziek en de energie van punk samenbracht. Dat waren uiteindelijk The Pogues maar pas in 1984. Je vraagt je misschien af, waarom doe je het dan zelf niet als je het zo goed weet? Tja...ik ben geen muzikant.”

Jarenlang schraapte Van Hondt zijn verzameling met deunen bij elkaar. De eerste 100% keeswaardige dj-set draait hij pas eind jaren ’90 bij Time Machine van dj Per in de Melkweg. “Dat was best wennen, vooral ook voor de bezoekers. Ik herinner me allerlei bizarre gesprekken. Er kwam een jongen naar me toe die me vroeg: “Hoe noem je deze stijl?” Ik: “Flauwekul.” Hij: “Dat dacht ik al!” Het Keesfeest vindt uiteindelijk zijn optimale habitat in de vruchtbare zeeklei van Biddinghuizen, waar Van Hondt in zes Lowlands-edities doorgroeit van een gezellig druk Lima naar een uitpuilend India in 2010. Op Lowlands ontwaakt ook de drang onder het publiek om tijdens de show met bamboetakken, opblaasbeesten, dixies, picknicktafels en dranghekken aan de sleep te gaan.

Met 3e Keesdag gaat het dezelfde kant op. Van Hondt heeft er zelf ook zin in en zit midden in de voorbereidingen. Hij laat er nog niet teveel over los, maar wil wel kwijt dat dj Penny Metal (de Britse Kees van Hondt, heel kort door de bocht) een gastoptreden zal geven. En dat de verzamel-cd 100% Keeswaardig zal worden gepresenteerd, met 15 Nederlandse deunen. “En dat is het ook wel voor wat ons land betreft.”, aldus Van Hondt. “Die nieuwe plaat van Corry Konings met New Kids (‘Hoeren Neuken Nooit Meer Werken’, red.) was bijna raak, maar is net even te plat.”

Het brengt ons op de vraag wat er nog te wensen overblijft voor 2012. Van Hondt moet even nadenken. “Ik ben in 2011 op zoek geweest naar een paar mooie tarantella’s. Denk daarbij aan de muziek die op een Siciliaans maffiafeestje zou worden gespeeld. Die heb ik uiteindelijk gevonden. In 2012 ga ik op zoek naar een mooie Iraanse deun. Ik weet dat hij er is, dat kan niet anders.”

Te zien: 3e Keesdag , dinsdag 27 december 2011 @ Tivoli Oudegracht, Utrecht (uitverkocht).